Είναι ανάγκη να επαγρυπνούμε ώστε να μη κρίνουμε κανέναν.

Είναι ανάγκη να επαγρυπνούμε ώστε να μη κρίνουμε κανέναν.
Πήγε κάποτε ο αββάς Αμμωνάς σε κάποιον τόπο για να γευματίσει. Εκεί κοντά ήταν κι ένας αδελφός που είχε κακή φήμη. Συνέβη μάλιστα να πάει και να μπει στο κελί του αδελφού η γυναίκα για την οποία τον κακολογούσαν. Οι κάτοικοι της περιοχής μόλις το έμαθαν, ξεσηκώθηκαν και πήραν την απόφαση να διώξουν τον μοναχό από το κελί. Όταν πληροφορήθηκαν ότι ο επίσκοπος Αμμωνάς βρισκόταν στην περιοχή τους ,πήγαν και τον παρακάλεσαν να πάει μαζί τους. Σαν τα έμαθε αυτά ο αδελφός, πήρε τη γυναίκα και την έκρυψε μέσα σ’ένα μεγάλο πιθάρι. Κετέφθασε το πλήθος και ο αββάς Αμμωνάς αντιλήφθηκε τι συνέβη αλλά χάριν του Θεού σκέπασε το γεγονός. Μπήκε λοιπόν στο κελί του αδελφού, κάθισε πάνω στο πιθάρι και διέταξε να ερευνήσουν το κελί. Όταν όμως έψαξαν και δεν βρήκαν τη γυναίκα, τους είπε ο αββάς Αμμωνάς: «Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο Θεός να σας συγχωρήσει». Και αφού προσευχήθηκε, απομάκρυνε τον κόσμο. Έπιασε τότε από το χέρι τον αδελφό και του είπε: «Πρόσεχε την ψυχή σου, αδελφέ».Και με τον λόγο αυτόν έφυγε.
Κάποιος αδελφός της Σκήτης έσφαλε. Έγινε συγκέντρωση στην οποία κάλεσαν τον αββά Μωυσή αλλ’αυτός δεν θέλησε να πάει. Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος: «Έλα, γιατί σε περιμένουν όλοι». Κι εκείνος σηκώθηκε και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα καλάθι τρύπιο που το γέμισε με άμμο. Οι Πατέρες που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν του λένε: «Τι είναι αυτό, πάτερ;» «Οι αμαρτίες μου―απαντά ο Γέροντας―που κυλούν και πέφτουν πίσω μου και δεν τις βλέπω και ήλθα εγώ σήμερα να κρίνω τα σφάλματα άλλου». Όταν τ’άκουσαν αυτά οι Πατέρες, δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού αλλά τον συγχώρεσαν .
Είπε επίσης: «Όλος ο αγώνας πρέπει να αποβλέπει στο να μην κρίνουμε τον πλησίον. Γιατί όταν το χέρι του Κυρίου φόνευσε όλα τα πρωτότοκα στη χώρα της Αιγύπτου, δεν έμεινε σπίτι που να μην είχε νεκρό (Έξ. 12,29-30)». Τον ρωτάει ο αδελφός: «Τι σημαίνουν τα λόγια αυτά;» «Σημαίνουν―είπε ο Γέροντας―ότι, εάν όλα εκείνα που μας εμποδίζουν μας αφήσουν να δούμε τις αμαρτίες μας, δεν θα βλέπουμε τις αμαρτίες του πλησίον. Άλλωστε είναι ανοησία, ενώ εχει δικό του νεκρό ο άνθρωπος, να τον αφήσει και να πάει να κλάψει το νεκρό του πλησίον.
Ονομάζομαι Αικατερίνη Wildrige, σύζυγος Bruce, κάτοικος Αγγλίας (The fort Bury St. Edmunds, Suffolk ΙΡ33 2ΒΝ) τό γένος Κωνσταντίνου Λαυρεντάκη από Θεσσαλονίκη (περιοχή Βούλγαρη). Τό 1998 άρχισα νά χάνω απότομα πάρα πολλά κιλά, είχα μείνει σκελετός. 'Εκανα εξετάσεις στό Νοσοκομείο τής πόλεως, μαγνητική τομογραφία κ.ά., διότι εφοβούντο οι γιατροί ότι είχα καρκίνο. Εγώ εντωμεταξύ διάβαζα πρωΐ-μεσημέρι-βράδυ επί δύο βδομάδες τήν Παράκληση του αγίου Ραφαήλ. Ενώ περιμέναμε αποτελέσματα, βλέπω αποβραδίς ένα όνειρο. 'Ημουν στό Νοσοκομείο καί φάνηκε ο μακαρίτης από ενδεκαετίας σύζυγός μου χαρούμενος καί μέ πολλή λαχτάρα σάν από τό βάθος κάτω της γης νά έρχεται πρός τά πάνω, πρός τό μέρος μου• ίσως ήταν νά μέ πάρει. Δέν μέ έφτασε, όμως. Σέ μιά στιγμή παρουσιάστηκε ένας πολύ ψηλός ιερωμένος μέ επανωκαλύμμαυχο (τόν αναγνώρισα, ήταν ο άγιος Ραφαήλ) στά αριστερά μου. 'Εσκυψε καί μού λέει στά Αγγλικά "clear" (= καθαρά)! Ξύπνησα μέ μιά λαχτάρα καί φώναξα τρείς φορές: 'Αγιε Ραφαήλ! Κάλεσα τή νοσοκόμο πού μέ εξυπηρετούσε καί τής διηγήθηκα τί είχα δεί. Πράγματι, επιβεβαιώθηκε ότι δέν είχα τίποτα. 'Ηρθα στήν πατρίδα καί σήμερα, 12-7-2000, προσκύνησα στή Μονή καί δηλώνω αυτό τό μεγάλο θαύμα
ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ο Ηλίας και η Θεοφανώ Τσιραμπίδη, από το Δροσάτο N. Κιλκίς, γονείς τριών παιδιών. Στίς 30-3-2001 πήγαμε το Μιχαλάκη μας ηλικίας 4,5 χρονών επειγόντως στό Νοσοκομείο Γεννηματάς Θεσσαλονίκης μέ ανυπόφορο κοιλόπονο. Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις και διάγνωση αποφρακτικό ειλεό, χειρουργήθηκε επί 3,5 ώρες, και του αφαιρέθηκε μισό μέτρο σάπιο έντερο. Οι γιατροί μάς είπαν ότι το παιδί πέρασε πολύ μεγάλη μπόρα, αλλά δέν ξεπέρασε τον κίνδυνο. Το βράδυ της Δευτέρας ώς το επόμενο πρωΐ είχε 40 πυρετό. Τήν Τρίτη μεταφέρθηκε
επειγόντως στή μονάδα εντατικής θεραπείας μέ σηψαιμία και οξύ αναπνευστικό σόκ. Οι ελπίδες νά ζήσει μόλις 10%.
Στό μεταξύ, χωρίς νά γνωρίζει τίποτα μιά γειτόνισσα, βλέπει σε όνειρο τον άγιο Ραφαήλ και της λέει: «Αντωνία, εγώ θά φύγω, εσύ δέν μέ χρειάζεσαι άλλο. Θά πάω στόν Ηλία, εκείνος μέ έχει ανάγκη τώρα!» Η γυναίκα ύστερα έμαθε γιά το γιό μας. Μιά γνωστή μας οικογένεια από τη Γουμένισσα, του κ. Πολυβίου Σαμαρά, πήγαν στόν 'Αγιο Ραφαήλ στή Γρίβα και γονατιστοί μέ τον Ιερέα διάβασαν παράκληση γιά τη σωτηρία του παιδιού μας. Ο αδελφός μας Αβραάμ το απόγευμα ήρθε στό άδειο σπίτι μας νά κάνει Παράκληση στόν άγιο Γεώργιο γιά την υγεία του Μιχάλη. Κάποια στιγμή έλαμψε το δωμάτιο, τόσο που τρόμαξε. Από που ήρθε τόσο φώς; Ίσως η Χάρη του Αγίου. Μετά απ' αυτά, η κατάσταση του παιδιού άρχισε συνέχεια νά βελτιώνεται, μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου που άνοιξε τα ματάκια του. Την Μ. Δευτέρα ήταν εντελώς καλά και βγήκε από τη Μ.Ε.Θ. Μετά από εικοσιτρείς ημέρες νοσηλείας φύγαμε από το Νοσοκομείο. 'Οταν συνήλθε, άρχισε νά μάς λέει διάφορα: «Εγώ πήγα στό Χριστούλη και στήν Παναγίτσα ψηλά στόν ουρανό, όπου έχει πολλά σύννεφα. Μέ το άσπρο άλογο του Αγίου Γεωργίου. Είδα το θείο Φάνη (γείτονά μας που πέθανε πριν 8 μήνες) και τη Δεσπούλα (ένα κοριτσάκι που πέθανε πριν 3 χρόνια), ήταν πολλοί άγνωστοι άνθρωποι εκεί και φορούσαν χρυσά αγγελουδίστικα και όλοι τραγουδούσαν… Ο Χριστούλης και η Παναγίτσα μέ ρώτησαν αν έχω αδέλφια, πως τα λένε και μου είπαν, μη φοβάσαι θά πας πάλι στή μαμά και τα αδέλφια σου. —Δέν ξέρω πως νά πάω πάλι εκεί. —Μέ το άλογό μου, είπε ο άγιος Γεώργιος. —Φοβάμαι, δέν ξέρω νά οδηγήσω το άλογο. —Μη φοβάσαι, θά το οδηγήσω εγώ». Ο Μιχάλης είναι κοντά μας, γερό παιδί όπως και πρίν, κάθε μέρα δοξάζουμε τον Θεό την Παναγία και όλους τους Αγίους που μάς τον χάρισαν πάλι κοντά μας.

Ζούσε στην Κωνσταντινούπολη μια γυναίκα ευλαβής και θεοφο¬βούμενη, που ήταν όμως παντρεμένη με έναν άνδρα σκλη¬ρό και φιλήδονο. Συνέχεια σύχναζε στα πορνοκαπηλεία και σπαταλούσε εκεί την περιουσία του. Κι όσο περνούσε ο καιρός, τα πράγματα γίνονταν όλο και χειρότερα. Απεγνωσμένη η γυναίκα σκέφτηκε να βρει έναν άνθρωπο του Θεού για να ζητήσει τη βοήθεια του, μπας και μεταστρέψει τον άνδρα της.
Ρωτώντας, μια φίλη της την έστειλε στο μάγο Βιργίνιο, διαβεβαιώνοντας την ότι θα πάρει αυτό που θέλει. Πήγε λοιπόν χωρίς καθυστέρηση και τον επισκέφτηκε, οπότε ο μάγος της απάντησε :
-Θα λάβεις αυτό που ζητάς.Μπορώ, αν θέλεις, να μαράνω την επιθυμία του για τιςγυναίκες και να μην ξανασκεφτεί γυναίκα στη ζωή του.Μπορώ να τον οδηγήσω στο θάνατο. Μπορώ επίσης να
τον παραδώσω σε πονηρό πνεύμα και να δαιμονιστεί. Τι από τα τρία θέλεις;
-Τίποτε απ' αυτά, είπε η γυναίκα. Θέλω να εγκατα¬λείψει τις άλλες γυναίκες και ν' αγαπάει μόνο εμένα.
-Μπορώ να το κάνω κι αυτό.
Έπειτα, ο μάγος της φανέρωσε όλες τις αμαρτίες που είχε κάνει από τη μικρή της ηλικία. Η γυναίκα τα έχασε και μαζεύτηκε τρομοκρατημένη στη θέση της.
-Τώρα σήκω, της είπε, και ετοίμασε μου καντήλι, νερό,
λάδι, μια λαμπάδα, μια ζώνη και φωτιά. Την Τετάρτη να
με περιμένεις στο σπίτι σου. Και θα με πληρώσεις ένα
χρυσό νόμισμα.
Πραγματικά, την Τετάρτη την επισκέφτηκε ο Βιργίνιος. Πήρε το λάδι και το νερό και τα έβαλε στο καντήλι και μετά το τοποθέτησε μπροστά στις εικόνες. Πήρε τη λαμπάδα, άναψε μ' αυτήν το καντήλι και μετά τη στα¬θεροποίησε μπροστά στις εικόνες. Τέλος, πήρε τη ζώνη, ψιθύρισε κάποιες ευχές γι' αρκετή ώρα, έκανε τέσσερις κόμπους, και την έδωσε στη γυναίκα.
- Να τη φοράς κατάσαρκα κι όσο αυτή η ζώνη θα έχει
τους κόμπους που έκανα, θα είναι δεμένος κι ο άνδρας σου μαζί τους.
Πραγματικά, ο άνδρας της από τη στιγμή εκείνη παρά¬τησε τις παράνομες σχέσεις, αφιερώθηκε μόνο στη γυναί¬κα του και φρόντιζε για τις ανάγκες του σπιτιού του.
Την έκτη μέρα η γυναίκα είδε έναν εφιάλτη. Ήταν σε μια πεδιάδα κι όπως περπατούσε, βλέπει απέναντι της έναν αράπη ο οποίος ερχόταν προς το μέρος της. Όταν την πλησίασε, την άρπαξε κι άρχισε να τη φιλάει στο στόμα.
- Καλώς σε βρήκα κυρά μου, της είπε. Έλα αγαπημέ¬νη μου να κοιμηθούμε μαζί, μιας και είμαστε νεόνυμφοι. Πολύ καιρό σε ποθούσα και έψαχνα ευκαιρία για να σε αποκτήσω. Τώρα λοιπόν, έλα να κοιμηθούμε μαζί για ν' απολαύσω την ομορφιά σου.
- Φύγε από κοντά μου, φώναξε η γυναίκα αηδιασμένη. Έχω δικό μου άνδρα και δεν κοιμάμαι με κανέναν άλλον.
Πάνω σ' αυτή την πάλη, ξύπνησε, λουσμένη στον ιδρώ¬τα και στην αγωνία. Επειδή όμως ήταν κουρασμένη, ξανακοιμήθηκε κι αυτή τη φορά είδε τον αράπη να γίνεται σκύλος μαύρος και ξεδιάντροπος που όρμηξε απάνω της, την ακινητοποίησε και άρχισε να τη γλύφει στο στόμα. Μέχρι το πρωί δεν ξανακοιμήθηκε και ξημερώθηκε μες στην αγωνία, την πίκρα και την ανησυχία. Η γυναίκα δεν ήθελε και πολλά άλλα για να καταλάβει ότι ο δαίμονας είχε αποκτήσει εξουσία πάνω της.
Από τότε, δεν πέρα¬σε ήρεμο βράδυ, αλλά όποτε κοιμόταν, έβλεπε και κά¬ποιον εφιάλτη. Άλλοτε, ότι ένα φίδι έμπαινε από το στόμα της μέσα της. Άλλη φορά, ότι ένας βάτραχος πηδούσε κι έμπαινε στο στόμα της κι από κει κατέβαινε κάτω, γεμί¬ζοντας την μια απέραντη αηδία και σιχαμάρα. Πέρασαν μήνες κι έφτασε στην απόγνωση. Άρχισε να νηστεύει και να προσεύχεται στο Θεό για να την απαλλάξει από τους
εφιάλτες. Μια νύχτα, καθώς αποκοιμήθηκε, βλέπει ένα νέο που την πλησίασε και της είπε:
-Επειδή νήστεψες και προσευχήθηκες με την καρδιά
σου, συγκίνησες το Θεό και με έστειλε να σου εξηγήσω γιατί τα έπαθες όλα αυτά.
Στράφηκε κι έδειξε τις εικόνες.
-Κοίταξε τι σου έκανε εκείνος ο καταραμένος ο μάγος που έφερες.
Η γυναίκα κοίταξε τις εικόνες και είδε πως ήταν ολό¬κληρες καλυμμένες με ακαθαρσίες και ανέδιδαν ανυπό¬φορη δυσωδία και το καντήλι γεμάτο από ούρα σκύλου. Στη δε λαμπάδα, ήταν γραμμένο κατά μήκος το όνομα, "0 Αντίχριστος". Η γυναίκα τα έχασε και ρώτησε τον άγ¬γελο:
-Ποιος τα έκανε όλ' αυτά;
-0 Βιργίνιος, απάντησε εκείνος. Επειδή εσύ του έδω¬σες το δικαίωμα. Τώρα οι εικόνες σου είναι σκέτα ξύλα, χρώματα, ακαθαρσίες και δαιμονικά σχήματα. Η Χάρις του Θεού δεν μπορούσε να υποφέρει τον εξευτελισμό και τη δυσωδία και έφυγε.



Η γυναίκα ξύπνησε τρομοκρατημένη. Στο σπίτι της κοντά, ζούσε ένας ευλαβής νέος, ο Επιφάνιος (μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ).Η γυναίκα πήγε και γονάτισε στα πόδια του και του διηγήθηκε την τραγω¬δία της. 0 Επιφάνιος της απάντησε με σύνεση:
-Πήγαινε και κάψε καλά-καλά τη ζώνη. Το καντήλι και τη λαμπάδα να τα καταστρέψεις. Τις δε εικόνες να τις φέρεις σε μένα, για να απαλλαγείς από τα δαιμονικά αντικείμενα.
Η γυναίκα έκανε όπως της είπε. Το βράδυ είδε τον αράπη που την επισκεπτόταν στους εφιάλτες της, να προσπαθεί να μπει στο σπίτι της και να μην μπορεί. Στο τέ¬λος, φώναξε με σπαραγμό:
-Αχ, πονηρέ Επιφάνιε, τι μου έκανες! Ήμουν δεμένος στη ζώνη της με τέσσερις κόμπους κι είχα εντολή από το Βιργίνιο να μη φύγω ποτέ από κοντά της. Τώρα όμως που κάηκε η ζώνη, με χώρισες από τη σύζυγο μου.
Το πρωί, η γυναίκα διηγήθηκε στον Επιφάνιο αυτά που είδε κι αυτός πήγε και τ' ανέφερε στον πνευματικό του πατέρα, τον άγιο Ανδρέα.
-Πες μου όμως σε παρακαλώ, άγιε πάτερ, κατέληξε, γιατί ο μάγος ζήτησε το καντήλι, τη ζώνη, το νερό, το λάδι και τη λαμπάδα; Και γιατί ο διάβολος χρησιμοποίη¬σε αυτά τα μέσα για να αποκτήσει δικαιώματα πάνω στη γυναίκα;
-Άκουσε λοιπόν, είπε ο άγιος. 0 διάβολος έχει τη συ¬νήθεια πρώτα να διώχνει τη Χάρη του Θεού από τους ανθρώπους κι ύστερα ανεμπόδιστα να μπαίνει μέσα τους. Η Χάρις του Θεού απομακρύνεται ανάλογα με την εμπά¬θεια που επιτρέπει ο άνθρωπος στον εαυτό του. Όσο ο άνθρωπος υποκύπτει στα πάθη του και θέλει να τα ικανο¬ποιεί, τόσο εγκαταλείπεται από τη Θεία Χάρη κι από την Πρόνοια του Θεού. Διότι η Θεία Χάρις αποστρέφεται και σιχαίνεται τη δυσωδία των παθών και της αμαρτίας.
Στην περίπτωση τώρα της γυναίκας, χρησιμοποίησε την ασωτία του συζύγου της για να την τυλίξει με τα μά¬για και να τη δέσει με δαιμονικές δυνάμεις, αφού με τη θέληση της πρόστρεξε σ’ εκείνο τον απατεώνα το μάγο. Η γυναίκα ζήτησε από το μάγο να εκπληρωθεί ο πόθος της να ξαναποκτήσει τον άνδρα της και με τον τρόπο που τον διεκδίκησε, έχασε την ψυχή της. Πρόσεξε όμως τώρα εδώ κάτι: Για να μπορέσει ο διάβολος να καταστρέψει την ψυχή της και να κατοικήσει μέσα της, την έπεισε ώστε να του δώσει η ίδια με τη θέληση της τα απαραίτητα υλικά για τη μαγεία. Σκοπός του ήταν να απομακρύνει πρώτα από πάνω της τη Χάρη του αγίου βαπτίσματος. Χρησιμο¬ποίησε λοιπόν το καντήλι αντί για την κολυμπήθρα, το νερό αντί για το αγιασμένο εκείνο νερό, μέσα στο οποίο έριξε ούρα σκύλου, το λάδι αντί για το έλαιο του βαπτίσματος και τη λαμπάδα αντί για τα κεριά που ήταν αναμμένα κατά τη διάρκεια του μυστηρίου. Όσο για τους τέσσερις κόμπους της ζώνης, εκεί ήταν δεμένος ο δαίμονας από το μάγο και δεν μπορούσε να φύγει, μέχρι που κάηκε η ζώνη. Την πρόσταξε μάλιστα να την φοράει κατάσαρκα, για να έχει το δαίμονα τυλιγμένο στη μέση της.
» Όσο δε για τις εικόνες, έδιωξε απ' αυτές τη Θεία Χάρη, αλείβοντας τες με ακαθαρσίες. Έτσι λοιπόν, αφιέ¬ρωσε το καντήλι και τις εικόνες στο Σατανά και φάνηκε σαν προσφορά και θυσία της γυναίκας στο διάβολο.
0 νεαρός Επιφάνιος είχε και μια τελευταία ερώτηση.
-Και πώς γνώριζε ο μάγος τις αμαρτίες που είχε κάνει από νέα;
-Οι δαίμονες, απάντησε αυτός, παρακολουθούν όλους τους Χριστιανούς, και κυρίως τους καλούς Χριστιανούς, γι' αυτό και γνωρίζουν τα έργα τους. Όταν κάποιος πάει σε μάγο, ρωτάει ο μάγος το δαίμονα που ακολουθεί τον άνθρωπο κι εκείνος του φανερώνει τις αμετανόητες πρά¬ξεις τους. Όπως οι άγγελοι αποκαλύπτουν σε μας πολλά μυστήρια του Θεού, έτσι και οι δαίμονες, όσα γνωρίζουν, τα λένε στους μάγους.
(ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ Μον.Μιχαήλ - Εκδ.Δορκάς)

-Το να αμαρτήσεις είναι ανθρώπινο.

-Το να μετανοήσεις θεϊκό.

-Το να επιμένεις στο σφάλμα σου δαιμονικό.




Πήγαμε και βρήκαμε μία κοπέλα έξω από το ναό του Αγ.Γερασίμου στην Κεφαλλονιά. Ήταν μια πεντάμορφη κοπέλα 19 χρονών, Της εί¬χαν φορέσει τέσσερις αλυσίδες: τη μια στα χέρια, τη δεύτερη στη μέση και την τρίτη στα πόδια' η τέταρτη περνού¬σε ανάμεσα από τις τρεις .Ήταν ένα αξιοθρή¬νητο θέαμα που σου προκαλούσε μια βαθιά λύπη.
Άρχισαν να την σπρώχνουν ο μπαμπάς, η μαμά κι ο Ιερέας αλλά δεν κατόρθωναν να την κάνουν να περάσει την πόρτα της εκκλησίας. Εκείνη τη στιγμή, εμφανίστηκε μια καλή κυρία που η αγαθότητα της και η καλοσύνη της ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπο της. Όταν είδε το κορί¬τσι να σπαράζει έτσι, πήγε και το 'πιασε από το χέρι.
-Μηηη!!! Φώναξε η μάνα της, έχει σπάσει ήδη τρία δάχτυλα!
Η καλή κυρία είδε βαθιά, πίσω από το αγριεμένο βλέμμα του κοριτσιού, τον ανείπωτο τρόμο και την απόγνωση ενός σπουργιτιού που ήταν πιασμένο στη φάκα. Την οδήγησε έτσι μέχρι τη λάρνακα του αγίους όπου άρχισε ο παπάς να τη διαβάζει. Η κοπέλα έπεσε κάτω, άρχισε να αφρίζει και να ουρλιάζει. Χτυπιόταν πάνω στις πλάκες του δαπέδου με τέτοιο τρόπο, ώστε υπέθεσα ότι αν δεν είχε σπάσει κάποια κόκαλα, θα 'ταν τουλάχιστον κατάμαυρη από τους μώλωπες. Αλλά πράγμα παράξενο, όταν σταμάτησε ο παπάς να τη διαβάζει, αυτή σηκώθηκε χωρίς να έχει ίχνος από μώλωπα πάνω της. Η ηγουμένη μου είπε ότι έχει ένα χρόνο σχεδόν τώρα που είναι κατει¬λημμένη από δαίμονα χωρίς να παρουσιαστεί το δικό της πρόσωπο καθόλου. Αυτό είναι μια μοναδική περίπτωση. Ερχονται, μου είπε, πολλοί άρρωστοι από δαιμόνιο εδώ, καθότι ο άγιος Γεράσιμος έχει το χάρισμα κατά δαι¬μόνων, γι' αυτό κι ονομάζεται "ο Καψάλης", τους κατα¬καίει. Αυτή η περίπτωση όμως, πρόκειται για το πιο άγριο δαιμόνιο που έχουμε γνωρίσει.
-Και πώς δαιμονίστηκε; Τη ρώτησα.
-Από τη ζήλεια της θείας της, έκανε η ηγουμένη, κου¬νώντας το κεφάλι της με νόημα, η πιο συνηθισμένη αιτία για μάγια. Η κοπέλα, όταν ήταν 18 χρονών, πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Το καλοκαίρι στις διακοπές, η μάνα της τής είπε: «Πήγαινε να δουλέψεις στην αδελφή μου στην ταβέρνα που έχει στο νησί της, να βγάλεις και το χαρτζι¬λίκι σου». Πράγματι η κοπέλα μετά από δυο μέρες πήγε στη θεία της. Εκεί όμως δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα. Η θεία της είχε μια κόρη, 18 ετών, όσο και η ίδια. Είχε δώσει στο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν πέρασε. Έπειτα, έβλεπε την ανιψιά της να 'ναι γοητευτική,κοινωνική, πάντο¬τε με το χαμόγελο κι όλοι στην ταβέρνα ν' ασχολούνται μαζί της. Κανείς δεν πρόσεχε τη δική της κόρη. Η θεία δεν άντεξε για πολύ. Πήρε το καράβι κι έφτασε στην Αθήνα. Πήγε σ' ένα μάγο και του "εξομολογήθηκε" τον πόνο της. Η θεία επέστρεψε στο νησί, μάζεψε τα υλικά που χρεια¬ζόταν και ξαναγύρισε στο μάγο. Μόλις ο μάγος διάβασε τα υλικά, η κοπέλα έπεσε κάτω και άφριζε. Ήταν πλέον δαιμονισμένη.
» Το ότι η θεία παρέδωσε την ανιψιά στο δαίμονα, κα¬τέληξε η ηγουμένη, αυτό έδωσε μεγάλη δύναμη στο διά¬βολο ώστε να μπορέσει να μπει μέσα της αρχικό δαιμόνιο και, όπως σας είπα, είναι το πιο άγριο δαιμόνιο που έχω ποτέ συναντήσει.
Όταν η κοπέλα σηκώθηκε μπροστά στη λάρνακα του αγίου Γερασίμου, ο πατέρας και η μάνα με πλησίασαν και μου ζήτησαν να πάω μαζί τους για ένα τσάι στο δωμάτιο που τους είχε παραχωρήσει το μοναστήρι για να μένουν. Όταν φτάσαμε στο δωμάτιο, βγάλανε μόνο τη μια αλυσίδα από την κοπέλα, αυτή που ένωνε τις τρεις άλλες και αμέ¬σως το κορίτσι κοιμήθηκε, φορώντας τις τρεις αλυσίδες.... Όπως κάθισα, προσευχήθηκα στο Θεό να μου δώσει καμιά ιδέα, να πω σ' αυτούς τους πονεμένους γονείς, γιατί ήταν σε πολύ δύσκολη θέση. Είχαν ένα και μόνο παιδί, κι αυτό σε τέτοια κατάσταση. Αναπάντεχα, άκουσα τον πατέρα να λέει:
-Δόξα τω Θεώ, πάτερ, να λέμε, γι' αυτό που βλέπεις. Τον κοίταξα κατάπληκτος.
-Τι εννοείς; Τον ρώτησα.
-Εννοώ ότι εμένα που με βλέπεις και η υποφαινόμενη κυρία απέναντι είχαμε ξεφύγει από το βασίλειο των αν¬θρώπων και είχαμε καταγραφεί στο βασίλειο των κτηνών. Αφού κάναμε ό,τι κάναμε, μετά το επισημοποιήσαμε κιό¬λας με μια συμφωνία: Κάνε ελεύθερα ό,τι θέλεις κι εγώ θα κάνω το δικό μου κέφι. Είχαμε φτάσει σε τέτοια κα¬τάντια και ζούσαμε σε τόσο σκοτάδι, που χρειαζόμασταν ένα πολύ μεγάλο σοκ για να συνέλθουμε. Είμαστε γεμάτοι ευγνωμοσύνη τώρα στην Πρόνοια του Θεού. Ξαναγίναμε άνθρωποι, απέκτησε νόημα η ζωή μας και κυρίως, ξανα¬γίναμε οικογένεια. Για όλους ο Θεός έχει το κατάλληλοφάρμακο που τους ταιριάζει. Εμείς χρειαζόμασταν πολύ βαρύ και πικρό φάρμακο, αυτό που βλέπεις.
Θα πρέπει να απαντήσουμε εδώ σε ένα ερώτημα που άγουρα θα δημιουργήθηκε στον αναγνώστη από την ανωτέρω ιστορία. «Καλά, οι γονείς συνήλθαν και διορθώθηκαν απ' αυτή την τραγωδία• γιατί όμως να πληρώνει γι' αυτό το αθώο κορίτσι;».
Πρώτα-πρώτα, ούτε το κορίτσι ήταν ανεύθυνο. Σαν όλους τους νέους της εποχής μας, δεν είχε καμιά σχέση με την Εκκλησία και ζούσε τη ζωή της κατά το κέφι της. Αυτό σημαίνει ότι ήταν ακάλυπτη πνευματικά και σ' αυτή την περίπτωση, όταν γίνουν μάγια εναντίον της, θα συμβεί οπωσδήποτε αυτό που συνέβη: ο δαιμονισμός της.
Ένας άλλος λόγος που δαιμονίστηκε η κοπέλα, ήταν αυτό που λέει ο Χρυσόστομος: «Όταν ο γονέας ορμάει με όλη του την ψυχή στις σαρκικές αμαρτίες και δεν δείχνει διάθεση να φρενάρει, τότε ο Θεός, για να τιμωρήσει πιο σκληρά τον πατέρα, χτυπάει το παιδί του. Το Άγιο Πνεύ¬μα τριγυρίζει την καρδιά του άνομου πατέρα και τον δια¬βεβαιώνει ότι εξ αιτίας του υποφέρει το παιδί του και δεν του μένει καμιά αμφιβολία γι' αυτό. Η τιμωρία του πατέ¬ρα έτσι είναι διπλή, κι αυτό το κάνει ο Θεός όταν είναι ο μόνος τρόπος για να φρενάρει παράνομους και ιδιαίτερα αυθάδεις και σκληρόκαρδους ανθρώπους».
Να αναπτύξουμε λίγο το τι σημαίνει αυτό που είπα¬με, ότι ήταν ακάλυπτη πνευματικά, γιατί είναι ένα καθο¬ριστικό σημείο για τη συμπεριφορά των δαιμόνων απέ¬ναντι μας. Αν, π.χ., μια κοπέλα έχει πνευματικό πατέρα και εξομολογείται, ακόμη κι αν όλοι οι μάγοι της Αθήνας μαζευτούν και καλούν τα δαιμόνια, δεν πρόκειται να πά¬θει τίποτε.


Για να πάθει κάτι, σημαίνει πρώτα - πρώτα ότι είναι ανεξομολόγητη και κρύβει μέσα της παράνομα πράγματα, π.χ. έκτρωση, φθόνο, συκοφαντία, κλπ., άρα, είναι εκτεθειμένη απέναντι στο δαίμονα. Επίσης, για να συμβεί δαιμονισμός στην κοπέλα δεν υπήρχε ούτε και η ευλάβεια της μάνας ή του πατέρα, που διατηρεί τη Χάρη του Θεού στην οικογένεια και απομακρύνει την επιρροή του δαίμονα από τα μέλη της. Δηλαδή, όταν υπάρχει μια καλή και ευλαβής μάνα που ανάβει το καντηλάκι της και λέει στην Παναγία, «φύλαξε μου τα παιδιά μου καλά», είναι απίστευτο να συμβεί δαιμονισμός στο στενό της περιβάλλον.
Θα κάνουμε κι άλλη μια εξήγηση πάνω σ' αυτό που είπε η Γερόντισσα του μοναστηριού, στο ότι τα μάγια που γίνονται έχουν κατά κύριο λόγο τη ζήλεια της γυναίκας. Ο πατήρ-Πάίσιος μας έκανε μια διευκρίνιση πάνω σ' αυτό το σημείο:
- Εμείς οι άνδρες πάσχουμε από τη σκληροκαρδία μας και οι γυναίκες πάσχουν από τη ζήλεια τους. Αλλά όταν λέμε ζήλεια γυναίκας, δεν έχει σχέση μ' αυτό που νιώ¬θουν οι άνδρες, είναι πολύ πιο βαθύ αυτό το πάθος στις γυναίκες.
«Γιατί οι Απόστολοι δεν μπόρεσαν να θε¬ραπεύσουν το δαιμονισμένο παιδί, όταν ο Χριστός πήρε τους τρεις μαθητές κι ανέβηκε στο Θαβώρ; Επειδή ζήλε¬ψαν που ο Χριστός πήρε στη Μεταμόρφωση μόνο τους τρεις μαθητές, τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη και τον Πέτρο και η ζήλεια αυτή τους αποδυνάμωσε πνευματικά. Η ζήλεια για τη Θεία Χάρη είναι ό,τι ο καπνός για τις μέλισσα, την απομακρύνει. Κι όταν η Χάρις απομακρύνεται, ο άνθρω¬πος μένει αδύναμος, μίζερος κι ανίκανος για οτιδήποτε καλό.
Παρόμοια απάντηση έδωσε κι ο γερο-Πορφύριος όταν του πήγανε μια κοπέλα επηρεαζόμενη από δαίμονα. Η οικογένεια της ήταν της Εκκλησίας κι αυτό δημιούργησε μεγάλη απορία στο περιβάλλον. Ο Γέροντας εξήγησε το γεγονός.
- Είναι μια περίπτωση που την έχω συναντήσει αρ¬κετές φορές. Οι γονείς έδειξαν περισσότερη αγάπη στην άλλη αδελφή, τη μικρότερη, και η μεγάλη ζήλεψε. Η ζήλεια έγινε πίκρα και γέμισε τα σωθικά της κι έτσι έδιωξε τη Θεία Χάρη από μέσα της και σε μια στιγμή αδυναμίας, τουτέστιν, κρίση ζήλειας, που τη βρήκε το δαιμόνιο, τη νί¬κησε κι έχει καταλάβει τώρα τη βούληση της. Είπα στους γονείς ότι για να γιατρευτεί η άρρωστη κοπέλα, πρέπει τώρα να της δείξουν πολλή αγάπη. Πολλή αγάπη, και κυ¬ρίως, πολλή προσευχή.
Η ζήλεια λοιπόν είναι ένα μεγάλο πάθος για τη γυναι¬κεία ψυχή, που φρενάρει κάθε πνευματική της προκοπή. Ο μεν άνδρας, για να ανοίξει τον πνευματικό δρόμο μπρο¬στά του, πρέπει να ευαισθητοποιήσει την πετρωμένη του καρδιά, η δε γυναίκα, να θεραπεύσει την ψυχή της από τη γάγγραινα της ζήλειας.
(ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ Μον.Μιχαήλ - Εκδ.Δορκάς)
* * *
Κάποια φορά, επισκέφθηκαν τον Γέροντα Παϊσιο κάποιοι θεολόγοι και άρχισαν θεολογική συζήτηση. Κατά τη συνομιλία τους, τους είπε ότι η θεολογία δε διδάσκεται, αλλά βιώνεται. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζονται δύο οχιές και χωρίς να τα δει ο Γέροντας, επειδή ήταν πίσω του, λέει: ‘‘Καθίστε εκεί, για να μην διώξετε τους επισκέπτες’’. Μετά λέει στους θεολόγους: ‘‘Περιμένετε λίγο’’, και αμέσως πηγαίνει να ταΐσει τις οχιές. Τότε η μία όρμισε λαίμαργα να φάει. Λέει ο Γέροντας: ‘‘Δεν σας έδωσα ευλογία να φάτε ακόμη!’’ Στη στιγμή το φίδι ακινητοποιήθηκε. Μετά έδωσε ευλογία να φάνε και εντολή να μην φύγουν, αν δεν το επέτρεπε. Έτσι βλέπουμε ότι ο Γέροντας ό,τι έλεγε, γινόταν. Επίσης, συνιστούσε να εξομολογούμαστε συχνά. Αν εφαρμόζαμε όσα μας δίδασκε, θα βρίσκαμε μεγάλη ωφέλεια.
-
γιά κάποιον χαρισματούχο γέροντα Παΐσιο, μέσα στην έκπληξη του ρώτησε αυθόρμητα τόν άγνω¬στο μοναχό:
-Είσαι ό γέροντας Παΐσιος;
Ό Γέροντας δέν απάντησε. Χαμογέλασε, τόν χάιδεψε ελαφρά στό κεφάλι καί τού είπε:
-Μή φοβάσαι" θά γίνεις καλά!
Ό Στ. συνήλθε. Αν καί σαστισμένος άπό τό παράδοξο τού πράγματος, καί παρόλο πού αγνοούσε τόν Θαυμαστό επισκέπτη του, πίστεψε στην διαβεβαίωση του. Τήν διηγήθηκε μάλιστα μέ έντονο ύφος καί στους γιατρούς. Καί αυτοί έκπλη¬κτοι διαπιστώνοντας τήν ανθρωπίνως ανεξήγητη βελτίωση του, ώμολόγησαν:
-Όντως πρόκειται γιά ΘαύμαΙ
Αφού βγήκε άπό τό Νοσοκομείο, στον δρόμο περνώντας μπροστά άπό ένα βιβλιοπωλείο έκπληκτος άντίκρυσε στην βιτρίνα τόν σωτήρα του. Ανεγνώρισε τήν μορφή του στό εξώφυλλο ενός βιβλίου. Έτσι άνεκάλυψε τόν ευεργέτη του καί γεμάτος ευγνωμοσύνη τό αγόρασε καί τό διάβασε.
Συγκινημένος ήλθε νά προσκύνηση στην «Παναγούδα» (Ιανουάριος 1998), όπου καί διηγήθηκε τά ανωτέρω. Εκτός τού ότι τόν διέσωσε άπό βέβαιο σώματικό θάνατο, ή επέμβαση του Γέροντα άλλαξε καί ριζικά την ζωή του. Ανεζήτη¬σε πνευματικό καί έξωμολογήθηκε. Σταμάτησε τήν κοσμική ζωή παρά τις έντο¬νες πιέσεις τών συγγενών. «Μου είναι αδύνατο νά συνεχίσω τά ίδια' στον νου μου έρχεται συνέχεια τό χαμογελαστό φωτεινό πρόσωπο τοΰ Γέροντα», έλεγε μέ δάκρυα στά μάτια.
* * *

Διήγηση εγγάμου Ιερέως πού σπουδάζει στην Θεσσαλονίκη. «Πρό καιρού ήρθε ένας νέος καί μού είπε: «Πάτερ, έγώ χθες έπρεπε νά είχα πεθάνει, αλλά ό Θεός μέ έσωσε. Καθώς έτρεχα μέ μεγάλη ταχύτατα χτύπησα μέ τήν μοτοσυκλέττα μου επάνω σέ ένα αυτοκίνητο καί πετάχθηκα μακρυά. Τήν στιγ¬μή εκείνη είδα έναν παππούλη νά μέ πιάνη γερά άπό τό δεξί χέρι καί έτσι δέν έπαθα τίποτε».
»Έγώ (ό ιερεύς) τού έδειξα μερικές εικόνες Αγίων καί φωτογραφίες συγχρό¬νων Γερόντων. Μόλις είδε τόν γέροντα Παΐσιο, φώναξε συγκινημένος: «Αυτός ήταν».
»Ύστερα άπό λίγες ημέρες με επισκέφθηκε καί μού ανέφερε ότι εκ τών υστέρων άνεκάλυψε στό τσεπάκι τού μπουφάν του, στον δεξιό βραχίονα (ακριβώς έκεί πού τόν έπιασε ό Γέροντας), δύο μικρές είκονίτσες, μιά τού Χριστού καί μιά τού γέροντος Παϊσίου πού τίς είχε βάλει ή μητέρα του κρυφά».
Αυτή η ιστορία που θα διηγηθούμε τώρα, έλαβε χώρα στον Κορινθιακό κόλπο, και δυστυχώς βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Σε ένα τουριστικό μέρος του Κορινθιακού, υπήρχε ένας νέος. Είχε μια μηχανή μεγάλου κυβισμού και κάθε μέρα πόρνευε και με μια τουρίστρια για τη βραδιά του. Αυτό το 'κανε επί χρό¬νια. Από Μάϊο μέχρι Σεπτέμβριο, φρόντιζε να μην περνάει ποτέ δυο μέρες με την ίδια γυναίκα. Κάποια μέρα βρήκε μια δεκαοχτάχρονη Γαλλίδα και την πήγε στα γνωστά του στέκια. Μόλις όμως την φίλησε, βγήκε κάτι από το στόμα της σαν ένα πράσινο βατράχι και μπήκε στο δικό του' περπάτησε μέσα του και πήγε στην καρδιά του, όπου ένιωσε έναν οξύ πόνο και μια σιδερένια χούφτα να την σφίγγει. Η κοπέλα γέλασε γεμά¬τη ηδονή και του μίλησε ελληνικά με αντρική φωνή:
- Ήταν όμορφο γλυκέ μου; Μήπως πόνεσες; Χα, χα, χά!
Ο νεαρός έπεσε κάτω ξερός και συνήλθε μετά από τρεις ώρες. Η κοπέλα φυσικά είχε εξαφανιστεί και αυτός με ωτο-στοπ γύρισε στο σπίτι του σε κακό χάλι. Όταν η μάνα του τον είδε αλλόφρονα και εκτός εαυτού, ανησύ¬χησε και κάλεσε τον αδελφό του. Όλοι μαζί πρωί-πρωί τον πήγαν στον ψυχίατρο στην Αθήνα (και για καλύτερα, αλλά κυρίως μακριά, για να μη μαθευτεί στην περιοχή τους). Ο γιατρός διέγνωσε επιληψία. Του έδωσε μια χού¬φτα φάρμακα να παίρνει κάθε μέρα, τα οποία τον έκαναν σχεδόν φυτό. Αλλά παρόλο που ήταν ναρκωμένος, πάθαι¬νε τουλάχιστον μια κρίση τη βδομάδα, που την ένιωθε σαν να γινόταν σεισμός γύρω του. Επαναλάμβανε δε στη μάνα του συνέχεια:
- Μάνα, δεν είμαι ψυχασθενής ούτε τρελός. Το μυαλό
μου είναι μια χαρά. Στην ψυχή μου όμως έχω κάτι που
με βαραίνει πολύ. Υπάρχει κάτι βαθιά μέσα μου που με
κάνει να πονάω.
Αλλά οι γονείς (κι ο αδελφός φυσικά), αγνοούσαν αυτό που έλεγε το παιδί τους και το έβαλαν στην κλινική, όπου το τρέλαναν στα ηλεκτροσόκ. Μπήκε στην κλινική τρεις-τέσσερις φορές, για μήνες κάθε φορά. Αυτή η υπόθεση βάσταξε δυο χρόνια, ώσπου το παιδί πήγε μαζί με την οι¬κογένεια του σε ένα μοναστήρι που γιόρταζε στην περιοχή τους. Εκεί, όταν ο Ιερέας είπε το «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», ο νε¬αρός έπεσε κάτω, αναποδογύρισαν τα μάτια του, άφρισε, σπαρταρούσε και μιλούσε από μέσα του κάποιος άλλος αντί γι' αυτόν. Τότε κατάλαβαν οι δικοί του ότι έπασχε από δαιμόνιο και όχι από επιληψία.
Αμέσως το πήγαν σε δυο-τρία προσκυνήματα, όπου και το διάβασαν. Το δαιμόνιο ήταν της πορνείας, πολύ άγριο, και πολλές φορές μετά την κρίση άφηνε μια αφόρη¬τη δυσωδία που βρωμούσε ο τόπος σαν βόθρος για πολλές ώρες. Κάποια φορά, ο νεαρός πήγε σε ένα ησυχαστήριο, όπου ζει ένας φίλος μας μοναχός, ο οποίος όταν είδε την αγριότητα του δαίμονα, του είπε:
- Υπάρχουν απλά δαιμόνια, υπάρχουν και ισχυρότερα.
Το δικό σου είναι από τα δυνατά δαιμόνια, γι' αυτό και
χρειάζεσαι δυνατή βοήθεια. Να πας στο Άγιον Όρος και
να μείνεις κοντά σ' έναν ευλαβή Γέροντα για μερικούς μή¬
νες. Σφίξε τον εαυτό σου και κάν' τον αγωνιστή. Νήστεψε μαζί του και να παρακολουθείς τις Ακολουθίες ανελλιπώς, σαν να 'σαι μοναχός. Κι όπου ακούσεις για κάποιον ευ¬λαβή μοναχό, πήγαινε και ζήτα την προσευχή του" κι αν είναι Ιερέας, ζήτα του να σε διαβάσει. Είμαι βέβαιος ότι ο Θεός θα δει την ταπείνωση σου και τον αγώνα σου και θα σε βοηθήσει.
Πράγματι πήγε στο Άγιον Όρος, όπου κάθισε σε ένα κελί της Αγίας Άννας για έξι μήνες. Ακολούθησε το πρό¬γραμμα των μοναχών με αυστηρότητα κι ο δαίμονας τέθη¬κε υπό έλεγχο. Αραιά και πού τον ταλαιπωρούσε. Τέλος, ο παπούλης του κελιού τον κάλεσε ένα απόγευμα και του είπε:
- Όσο μπορούσα, σε βοήθησα. Τώρα μπορείς να ζεις πλέον σαν κανονικός άνθρωπος. Να γνωρίζεις όμως ότι θα ζήσεις μ' αυτό το πρόβλημα σ' όλη σου τη ζωή. Αυτό να το πάρεις απόφαση.
» Είχες τέτοια λαχτάρα για τη σάρκα που ούτε Θεός ούτε κανένας άγιος άνθρωπος Του μπορούσε να σε φρε¬νάρει, παρά μόνο ένα δαιμόνιο. Τώρα έγινες φιλακόλουθος, έμαθες να ψάλλεις, προσεύχεσαι τακτικά, αγάπησες την Παράκληση, τα βιβλία της Εκκλησίας, κι έγινες ένας σωστός άνθρωπος. Πριν είχες τέτοια αυθάδεια και αλα¬ζονεία, τα οποία όχι μόνο είχαν ανοίξει την πόρτα της Κόλασης για σένα, αλλά είχες ήδη μπει μέσα σ' αυτήν. Ο χαρακτήρας σου ακόμη είναι σκληρός και δύσκαμπτος και χρειάζεσαι ένα χαλινάρι για να σε κρατάει στο σωστό δρόμο. Γι' αυτό, πού και πού, όλο και πιο αραιά, θα εμφα¬νίζεται το σύμπτωμα το δαιμονικό και θα παθαίνεις κρίση. Εσένα όμως αυτό θα σε σπρώχνει όλο και πιο δυνατά προς το Θεό. Χρειάζεσαι, ταπείνωση κι εσύ μόνο έτσι θα μπορούσες να ταπεινωθείς.
Να διαβάζεις τις Ακολουθίες που έμαθες εδώ, και κυρίως, να κρατάς την ευχή του Ιησού όσο περισσότερο μπορείς. Κάνε το δωμάτιο σου εκκλησά¬κι και πάνω απ' όλα, όπου ακούς για πονεμένο, φτωχό κι εγκαταλειμμένο, να τρέχεις να τον υπηρετείς.
Σήμερα ο νεαρός είναι πλέον 32 ετών (έξι χρόνια μετά το συμβάν) και ζει όντως μια αξιοζήλευτη πνευματική ζωή. Όπου ακούει γεροντάκι εγκαταλειμμένο και γιαγιούλα άρρωστη και φτωχιά, τρέχει να τους υπηρετήσει.


Κάποιος νεαρός της Αθήνας, γύρω στα 25, επειδή η δουλειά του 'πέφτε βαριά κι απ' την άλλη έπρεπε κάτι να σκεφτεί για να ζήσει, εμπνεύστηκε κάτι τρομερό. Πήγαινε σ' ένα πάρκο ομοφυλοφίλων κι εκεί, πουλούσε τις υπηρεσίες του στους ομοφιλόφιλους, Συνέχισε αυτό το επάγγελμα δύο χρόνια. Αλλά δεν άντεξε περισσότερο. Σιχάθηκε τον εαυτό του κι αποφάσι¬σε ν' αλλάξει ζωή. Πήγε σε έναν Ιερέα κι εξομολογήθηκε. Το βράδυ του εμφανίστηκε ο διάβολος αγριεμένος και του είπε, γεμάτος οργή:
- Όλ' αυτά που έκανες επί δυο χρόνια είναι δικά μου
δικαιώματα" μου τα χρωστάς. Αν θελήσεις να ανεξαρτο-
ποιηθείς από μένα, θα υποφέρεις όσο δεν μπορείς να φα¬
νταστείς. Γι' αυτό, συνέχισε να ζεις όπως και πριν και δεν
θα 'χεις κανένα πρόβλημα. Ειδάλλως, θα σε τηγανίσω.
Το παιδί τρομοκρατήθηκε μ' αυτά που άκουσε κι ένιω¬σε την ανάγκη να καταφύγει κάπου' και πήγε στα Ιερο¬σόλυμα. Από κει ήρθε και στο Σινά.
- Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο υποφέρω, πάτερ, μου είπε κάποτε. Μου εμφανίστηκε άλλες δυο φορές με τόση κακία, που πάγωσε το αίμα μου όταν τον είδα. «Εμένα δεν μου ξεφεύγει κα¬νένας σαν κι εσένα, μου είπε. Έχεις την εντύπωση ότι εσύ θα μου ξεφύγεις; Δεν πρόκειται να σε παρατήσω, μέχρι να μου ξεπληρώσεις ό,τι σου 'χω προσφέρει».
Υπήρχε και δαιμονική επήρεια, που την έβλεπες μερικές φορές όταν άρχιζε να τρέμει, μπροστά στα λείψανα της αγίας Αικατερίνης. Ο νεαρός έζησε αρκετούς μήνες ανάμεσα στα Ιεροσόλυμα και στο Σινά και σιγά-σιγά απαλλάχτηκε από την επιρροή του δαίμονα και την εμπάθεια του. Η Χάρις που υπάρχει στην ατμόσφαιρα των μονα¬στηριών, το πρόγραμμα με τις Ακολουθίες, τις προσευχές, τις νηστείες, δυναμώνει τον πάσχοντα, που σημαίνει ότι αποδυναμώνει το διάβολο μέσα του. Κι αν ο ασθενής επι¬μείνει μέχρι τέλους, θεραπεύεται.(ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ Μον. Μιχαήλ-εκδ.Δορκάς.)
Θέλεις νά δεις τόν Ι.Χριστό;

Ένας νέος είχε μεγάλη επιθυμία νά δει τόν Χριστό. Καυτό αίτημα της ψυχής του. Κάθε τόσο έλεγε στις προσευχές του: Χριστέ μου, άξίωσέ με νά σέ δω. Ένα βράδυ επιστρέφοντας άπό τήν εργασία του, σέ κάποιο σκοτεινό δρομάκι είδε νά ληστεύεται ένας δια¬βάτης πού μέ λύσσα τόν χτυπούσαν οί κακοποιοί. Τό θύμα αιμόφυρτο εγκαταλείφθηκε και ό νέος στάθηκε γιά λίγο πάνω από τόν πληγωμένο. Όταν έφτασε κοντά διαπίστωσε πως τό θύμα ήταν ένας εχθρός του. Όμως έχει τήν δύναμι νά του χαμογελάση, νά του μιλήση καί νά του προσφέρη τίς πρώτες βοή¬θειες. Και δέν σταματά μέχρις εδώ. Μέ τήν δική του φροντίδα ό πληγωμένος μεταφέρεται στό νοσοκομείο.
Τό ίδιο βράδυ χτυπά τήν πόρτα τοΰ νέου ένας άγνω¬στος.
-Τί θέλετε, κύριε;
-Διαβάτης είμαι. Νυχτώθηκα και δέν έχω που νά μείνω. Καί ό καλός νέος ανοίγει τήν πόρτα τοΰ σπιτιού του. Τόν δέχεται μέ καλωσύνη και πρόθυμα στρώνει τό τρα¬πέζι της αγάπης. Γιά μιά στιγμή όμως τό πρόσωπο του επισκέπτη λάμπει καί ένα φωτοστέφανο τόν περιβάλλει.
Τήνίϊδια στιγμή ό επισκέπτης χάνεται άπό μπρο¬στά του. Γίνεται άφαντος. Ό νέος πέφτει στά πόδια καί φωνάζει «ό Κύριος ... ό Κύριος ...». Και καθώς μένει γονατισμένος ακούει μιά φωνή. «Απόψε Ικανοποίησα τό αίτημά σου, γιατί έδειξες αγάπη στον εχθρό σου».
Και σύ, αδελφέ μου, μπορείς νά δεις τό πρόσωπο τοΰ Χρίστου, άν πάρης τήν γενναία άπόφασι νά συγχωρής τόν εχθρό σου. Αυτός πού σέ κατηγόρησε, αυτός πού σέ αδίκησε, αυτός πού σέ συκοφάντησε, αυτός πού έσυρε τά βήματα σου σε ταλαιπωρείες χωρίς σοβαρό λόγο, αυτός πού ατίμασε τό οικογενειακό σου όνομα, αυτός είναι τό πρόσωπο στό όποιο πρέπει νά δείξης όλη σου τήν αγάπη. Θά τό κάνης; Τότε θά δής τό πρόσωπο τοΰ Χρίστου.

* * *

"Οταν οί Έλληνες νίκησαν στην Τροία, έδωσαν διαταγή στους κατοίκους της νά εγκαταλείψουν τά σπίτια τους, αφού πάρουν μαζί τους μόνον ένα πράγμα. Ό Αινείας, βασιλόπουλο της Τροίας, πήρε ένα αγαλμα¬τάκι του θεού πού προστάτευε τό σπίτι του. Οί Έλληνες τόν θαύμασαν γιά τήν ευσέβεια του, γι' αυτό θέλησαν νά τόν αμείψουν, επιτρέποντας τον νά πάρη μαζί του καί ένα δεύτερο πράγμα. Όταν αυτός μπήκε γιά δεύτερη φορά στό σπίτι του, βγήκε κουβαλώντας στην πλάτη του τόν γέροντα πατέρα του. Συγκινημένοι τότε οί "Ελ¬ληνες τόν άφησαν νά πάρη ό,τι ακόμη ήθελε.
Γιά σκέψου! "Ενα βασιλόπουλο, ζώντας μέσα στό ειδωλολατρικό σκοτάδι, βρίσκει τήν ευκαιρία νά εκδή¬λωση τήν πίστι του στον θεό καί τήν αγάπη καί τον σεβασμό του στον γέροντα πατέρα του. Τί θά έλεγε, άραγε, αν ζούσε στην σημερινή μας εποχή καί έβλεπε τους σημερινούς ανθρώπους νά δείχνουν τόση καταφρόνησι στον Θεό και στους γονείς τους.
Τί ντροπή γιά μάς πού διαθέτουμε χίλια φώτα νά είμαστε τυφλοί, χειρότερα από πρώτα; (Όταν θέλεις να ξεκουράζεσαι-εκδ.ΛΥΔΙΑ)
Είναι μερικοί γονείς πού, άν μάθουν ότι τό παιδί τους θά γεννηθεί μογγολάκι, πάνε καί τό σκοτώνουν. Κάνουν έκτρωση. Λές καί δέν είναι άνθρωπος ή δεν έχει ψυχή... Λές καί δέν μπορεί νά κερδίσει τόν Παρά¬δεισο... Καί ξέρεις τί καλοσύνη έχουν τά καημένα. Νά ενα πού γνωρίζω κάνει καί καλή προσευχή... κάνει καί πολλές μετάνοιες... μούσκεμα στον ιδρώτα γίνεται... τέτοιο φιλότιμο έχει.
(θυμήθηκε κάτι καί χαμογέλασε).
Μετά, όταν πεινάσει, τρίβει τήν κοιλίτσα του μέ τό χέρι καί λέει στην εικόνα τής Παναγίας:
— «Παναγίτσα τώρα πάω φάω, καί μετά πάλι έρθω
προσευχή».
Γέλασε χαρούμενος ό γέροντας.
— Μετά ξέρεις τί καλοσύνη έχει;... Νά μιά φορά τό κορόιδευαν κάτι παιδιά στή γειτονιά καί έπιασαν νά τό σκουντάνε... σχεδόν το δέρναν τό καημένο. Τό βλέπει ό πατέρας... ορμάει... πιάνει ενα παλιόπαιδο καί πάνω στό θυμό του ήταν έτοιμος νά τό δείρει.
Μπαίνει στή μέση τό Μογγολάκι πιάνει τά χέρια του πατέρα νά τόν εμποδίσει, τόν κοιτά στά μάτια καί
του λέει:
- «ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ» (δηλαδή ήθελε νά πει ότι δε μας λέει έτσι ό Χριστός)... Τόν πήραν μετά τά δάκρυα τόν πατέρα...
Είδες αγάπη πού είχε!!!
Δηλαδή οι άλλοι... οί «έξυπνοι», πού κάνουν ενα σω¬ρό κακίες είναι καλύτεροι;... Αυτό τό παιδάκι, λοιπόν, έπρεπε νά τό σκοτώσουμε;...
— "Οχι, γέροντα, αλλά... νά είναι δύσκολα γιά τους
γονείς.
ΑΥΤΟ θά βάλει καί τους γονείς του στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...
μέ τήν υπομονή, πού θά κάνουν εξ αιτίας του οί γονείς, θά μπουν στον Παράδεισο.(Ο π.Παίσιος μου είπε-εκδ.Ορθόδοξη Κυψέλη)
* * *
"Ενα βράδυ στά Καλλίσια ό Γέροντας Πορφύριος μέ ρώτησε:
"Δεν μου λες, όταν άρρωστήση κανείς, κοιτάει τί ώρα είναι, γιά νά πάη στό Νοσοκο¬μείο;"
Απόρησα μέ την παράδοξη ερώτηση καί απήντησα: "
Γιατί νά κοιτάξη τήν ώρα, Γέροντα; Θά πάη στό Νοσοκομείο αμέσως, οποιαδήποτε ώρα κι' αν άρρωστήση".
Κι' ό Γέροντας: "Ακό¬μη καί άν είναι νύχτα; Καί μετά τά μεσάνυ¬χτα;" "Ασφαλώς" του απήντησα.
Τότε εξακο¬λούθησε: "Καί δέν μου λές, μήπως νομίζεις ότι ό άνθρωπος κινδυνεύει λιγότερο όταν άρρω-σταίνη από πνευματικές άρρώστειες, άπό αμαρ¬τίες;" "Κινδυνεύει άσυγκρίτως περισσότερο", του απήντησα.
"Ξέρεις", συνέχισε, "πόσοι άνθρωποι, έξ αιτίας των αμαρτιών τους, κινδυνεύουν νά χάσουν καί τήν πρόσκαιρη καί τήν αιώνια ζωή τους, πόσοι απελπίζονται καί φθάνουν στά πρόθυρα της αυτοκτονίας; "Αν αυτό τους συμβεί, ας πούμε, στίς δύο μετά τά μεσάνυχτα καί θελήσουν νά βρουν τήν ώρα εκείνη μιά Εκκλη¬σία ανοικτή νά προσευχηθούν κι' έναν πνευμα¬τικό νά εξομολογηθούν, θά μπορέσουν;" ""Οχι βέβαια", απήντησα, μέ τήν περιέργεια μου νά κορυφώνεται, γιά τό τί τελικά ήθελε νά μού πή ό Γέροντας. "Έ, λοιπόν", κατέληξε, "δέν θά ή¬ταν ωραίο νά υπήρχε μία Εκκλησία του θά γίνωνται ακολουθίες καί εξομολόγηση όλο τό 24ωρο, με βάρδιες Ιερέων, όπως των γιατρών στά εφημερεύοντα Νοσοκομεία καί όπου θά μπορούσαν νά κατα¬φύγουν, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας καί της νύχτας, άνθρωποι τραυματισμένοι άπό την α¬μαρτία;" Τότε κατάλαβα τί εννοούσε.
* * *
Βελονισμός: Αναπτύχθηκε στην Κίνα καί επιβλή¬θηκε ως τρόπος θεραπείας με αυτοκρατορικό διάταγ¬μα. Είναι στενά συνδεδεμένος μέ τήν κοσμοθεωρία των παλιών Κινέζων. Έτσι λοιπόν, πίστευαν ότι ή αρρώ¬στια του σώματος είναι αποτέλεσμα της δράσης ενός κακού πνεύματος πάνω στό ανθρώπινο σώμα. "Ετσι π.χ. αν πονούσε τό στομάχι, αυτό σήμαινε γιά τους αρχαίους Κινέζους ότι ένας δαίμονας έχει φωλιάσει στό σημείο εκείνο. Γιά νά αναγκάσουν λοιπόν τό δαί¬μονα, πού προκαλούσε τήν αρρώστια, νά φύγει, βύθι¬ζαν τίς βελόνες στά αντίστοιχα σημεία της περιοχής, ενώ κάναν καί διάφορα ξόρκια. Αυτός είναι ό ένας κλάδος του βελονισμού, πού ό γέροντας τόν χαρακτή¬ρισε «καθαρώς ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ». "Αραγε στις μέρες μας δεν υπάρχουν ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ; "Αραγε κάποιοι άπ' αυτούς δέ θά μπορούσαν νά εξασκούν καί σήμερα αυτό τόν «κλάδο» του βελονισμού; Καί αν υπάρχουν τέτοια πονηρά καί κακόβουλα πρόσωπα, πού ‘βαλαν μέσα στή ζωή τους, μέσα στην ψυχή τους, τό Σατανά, μήπως περιμένετε νά σάς τό πουν ή νά τό γράψουν κά¬τω από τήν «ιατρική» τους ταμπέλα;
* * *
Μια κοπελίτσα είπε για το πείραμα παραψυχολο¬γίας πού έκαναν στο σχολείο της οι συμμαθηταί της και της είπε:
«Μακριά, μακριά! γιατί είναι τρομερά. Πάνε χρό¬νια πού μοϋ έφεραν ενα παίδι 16 χρονοϋ να το δια¬βάσω γιατί το είχαν υπνωτίσει και μετά δεν ξανα-ξύπνησε. Περπατάει, άλλα «κοιμάται». "Οταν το διάβαζα έκανε κάτι εισπνοές βαθειές έτσι (και μιμή¬θηκε βαθειές βίαιες εισπνοές).
Είναι πράγματι επικίνδυνα αυτά. Ενεργεί ό διά¬βολος και καταλαμβάνει τους ανθρώπους. Μακριά».

Θεραπεία καρκινοπαθούς
"Εμαθα πώς ή φίλη μου τάδε, φιλόλογος, ετών τό¬τε 22, ήταν άρρωστη με καρκίνο τής μήτρας στο «Λητώ» και ότι ό χρόνος τής ζωής της ήταν ολίγων μηνών. Πήγα νά τήν δω τήν πρωτοχρονιά του 1972. Κάποια στιγμή πού μείναμε μόνες μου είπε: «"Εχω καρκίνο όπου να’ναι πεθαίνω. Δόξα τω Θεώ. Τι τώ¬ρα, τι αργότερα». Τάχασα γιατί δεν ήξερα πώς το ήξερε. Μετά το στιγμιαίο σάστισμα τής είπα: «Σώπα καημένη. Μόλις βγεις άπ' εδώ θά πάμε στον Γέ¬ροντα Πορφύριο νά σε σταυρώσει και θά γίνεις κα¬λά. Και τής είπα δυο λόγια γιά τον παππούλη. "Αν θέλεις μπορείς νά πάς και μόνη σου.
Πράγματι όταν βγήκε άπό το Νοσοκομείο πήγε μόνη της στον Γέροντα. Ή ίδια μου είπε πώς τής είπε: «"Ελα Δήμητρα, δείξε μου που έκανες εγχείρη¬ση, θά σε σταυρώσω, θά σου διαβάσω εύχούλα και δεν θά ξαναπάθεις ποτέ καρκίνο».
Ή φίλη μου ζει και εργάζεται και είναι υγιέστα¬τη ακόμη και σήμερα μετά τόσα χρόνια.
Κάποια φίλη μου του είπε πώς το παιδάκι τής αδελφής της είναι σάν καθυστερημένο. Είναι 4-5 ετών και δέν καταλαβαίνει πολλά πράγματα, ούτε μιλάει σωστά. Το παιδί ήταν στην Πάτρα κι' ό Γέ¬ροντας Πορφύριος στην Αθήνα. Τότε τής είπε. Πώς νά μήν φαί¬νεται καθυστερημένο; Το παιδί έχει βαρηκοΐα, δεν ακούει, δέν μιλάει καλά, δεν καταλαβαίνει, το παιδί είναι πανέξυπνο. Τήν επομένη μέρα πήγαν το παιδί στον γιατρό και διεπιστώθη ότι δεν άκουγε, του έβα¬λαν ακουστικά και είναι πρώτος μαθητής.(Θαυμαστά Γεγονότα και συμβουλές του γέροντος Πορφυρίου- εκδ.Ι.Μ. Μεταμ. Του Σωτήρος-Μήλεσι)
Κάποιο παιδί ήρθε νά ξαναπαρακαλέσει γιά τόν πατέρα του πού ήταν άρρωστος μέ καρκίνο στο νοσοκομείο. Κόντευε νά βάλει τά κλάματα. Ό γέρο¬ντας Παϊσιος τόν στήριξε ψυχικά.
Μήν κάνεις έτσι! Δέ χάθηκαν όλα. Τι έγινε! Γιά τό θεό δεν είναι τίποτα δύσκολο. Μόνο πρέπει νά θέ¬λει και αυτός να βοηθηθεί. Πρέπει νά γυρίσει λίγο τό κουμπί- νά συγχρονισθεί στή συχνότητα. Νά τοϋ πεις νά εξομολογηθεί και νά κοινωνήσει.

Κάποτε μου φέραν ενα κοριτσάκι παράλυτο. Τό είχε χτυπήσει κεραυνός και του είχε κάψει όλα τά νευρικά κύτταρα. Δεν μπορούσε νά περπατήσει, να μιλήσει, νά εξυπηρετηθεί. Τό λυπήθηκα πολύ. Είναι μήπως δύσκολο γιά τό Χριστό νά φτιάξει τά κύτταρα ξανά; Τώρα έγινε κο¬τζάμ κοπέλα.
* * *
Γέροντα, αυτός έχει πίεση. Μήπως ξέρετε κανένα φάρμακο;
Πίεση, γιά ελα δω νά σέ πιέσω! (Χαριτολογώ¬ντας τόν πιάνει από τό κεφάλι και τόν πιέζει, ένώ 6 άνδρας κάθεται χαρούμενος και ευλαβικά και δέχεται τά χέρια του γέροντα στό κεφάλι).Ή πίεση είναι από τό άγχος, ευλογημένε, συνεχίζει σοβαρά 6 γέροντας. Έσύ νά λύνεις τά εύκολα θέματα. Τά δύσκολα νά τά αφήνεις γιά τό Χριστό. Μήν προ¬σπαθείς νά τά λύνεις όλα έσύ. Μετά νά πάς εδώ στον Ταλέα (μπακάλης στις Καρυές) ν' αγοράσεις καλή αδιαφορία... θά σου δώσει και βερεσέ αυτός!!
Ένα θαύμα
Περίμενα εξω από την πόρτα του δωματίου του Γέροντα Πορφυρίου και άκουσα ένα άνδρα κάπου 60-65 ετών, άγνωστο μου, να λέει στην άνηψιά του παππούλη.
- Τί να φέρω στον Γέροντα; Θέλω κάτι να του φέ¬ρω για να τον ευχαριστήσω.
Εκείνη απάντησε:
-Ό Γέροντας δεν θέλει τίποτα. Δεν παίρνει τί¬ποτα.
-Ναί, επέμεινε ό άνδρας, εγώ θέλω κάτι να του φέρω. Είχα καρκίνο στο στομάχι, με σταύρωσε κι έγινα εντελώς καλά, θέλω κάτι νά του φέρω.
-"Ε, του είπε ή Ελενίτσα, δώσε ό,τι θέλεις σεκάποιον πού έχει ανάγκη. Ό Γέροντας έχει πολύ λί¬γες ανάγκες.
Θεραπεία άμεση του χεριού
Ή ανεψιά του Ελένη μου είπε μια μέρα. Προχθές ήρθε ένα ζευγάρι από την Ξάνθη. Ό Γέροντας ήταν κουρασμένος, άλλα όταν του είπαν πώς ήρθαν άπό την Ξάνθη είπε: «Καλά θα σας δω για λίγο»._Ό άνδρας έσπρωξε ελαφρά τη γυναίκα του και της είπε: Πήγαινε εσύ πρώτη. Ό Γέροντας ξάπλωσε στο κρεββάτι του και σκεπάστηκε. Ή γυναίκα κάθισε σε μιά καρέκλα απέναντι του. Ό Γέροντας στήλωσε τα μάτια του πάνω στή γυναίκα και της πιάνει το δεξί χέρι και τήν ρωτάει. «Τί έχει το χέρι σου»;
Ή γυναίκα άπλωσε το χέρι της και άρχισε νά φω¬νάζει δυνατά: «Το χέρι μου! το χέρι μου!» Τήν ίδια στιγμή μπήκε στο δωμάτιο ό άνδρας της γυναίκας ή οποία ήταν γονατισμένη, κρατούσε τά πόδια του Γέρο¬ντα και έλεγε: «Το χέρι μου, το χέρι μου». "Οταν μπήκε ό άνδρας, ή γυναίκα άπλωσε τά χέρια της λέγοντας τίς ίδιες λέξεις. «Το χέρι, το χέρι»! Μπήκαν και οι γυ¬ναίκες. "Εβλεπαν δύο ανθρώπους νά κλαίνε και νά λέ¬νε για κάποιο χέρι. "Οταν ηρέμησαν, εξήγησαν πώς ή γυναίκα μετά άπό τον τοκετό της πού είχε πριν άπό ενα χρόνο έπαθε πυρετό δυνατό και το χέρι της το δεξί έμεινε ξερό. "Ενα χρόνο το χέρι ήταν άχρηστο και οι γιατροί δεν είχαν καταφέρει νά τήν θεραπεύσουν. Ίάθηκε και άπεκατεστάθη ή λειτουργία του χεριού της άπό τήν ώρα εκείνη.* "Υστερα άπό ένα μήνα ενα πούλμαν γεμάτο ήρθε άπό τήν Ξάνθη νά δει τον γέροντα και νά πάρει ευχή.