Αναρτήσεις
Ό Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς ανάλογα μέ τήν πνευματική μας κατάσταση. "Αλλοτε επιτρέπει νά κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ. μιά μικρή απροσεξία, γιά νά είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί και νά αποφύγουμε ή μάλλον νά προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό πού θά μάς έκανε τό ταγκαλάκι.(ο Διάβολος) Άλλοτε αφήνει τόν διάβολο νά μάς πειράζη, γιά νά μάς δοκιμάση. Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις και αντί κακό ο διάβολος μάς κάνει καλό. Θυμηθήτε τόν Γερο-Φιλάρετο πού έλεγε: «Τέκνον, έγκα-τάλειψις Θεού, ούδένα πειρασμόν σήμερα». "Ηθελε νά παλεύη κάθε μέρα μέ τους πειρασμούς, γιά νά στεφα¬νώνεται άπό τόν Χριστό.
Ένας δυνατός, όπως ό Γερο-Φιλάρετος, δεν απο¬φεύγει τους πειρασμούς, άλλα λέει στον Χριστό: «Στείλε μου, Χριστέ μου, πειρασμούς και δώσε μου κουράγιο νά παλέψω». "Ενας αδύνατος όμως θά πή: «Μήν επιτρέπης, Χριστέ μου, νά πειρασθώ». «Μη είσενέγκης ημάς εις πειρασμόν...». Έμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: «έ, μά είμαι άνθρωπος κι εγώ• δεν αντέχω άλλο!», ενώ θά έπρεπε νά πούμε: «Δέν είμαι άνθρωπος• είμαι παλιάνθρωπος. θεέ μου, βοήθησε με νά γίνω άνθρωπος». Δέν λέω νά επιδιώκουμε εμείς τους πειρα¬σμούς, άλλα, όταν έρχωνται, νά τους αντιμετωπίζουμε μέ καρτερία και προσευχή. Σέ κάθε πνευματική χειμωνιά νά περιμένουμε μέ υπο¬μονή και ελπίδα τήν πνευματική άνοιξη. Οί μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι καί, εάν εκείνη τήν στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει καί φεύγει ή φάλαγγα των δαιμόνων καί γλυτώνουμε. "Οταν ενωθή ό άνθρω¬πος μέ τόν θεό, δέν έχει πιά πειρασμούς. Μπορεί ό διάβολος νά κάνη κακό στον "Αγγελο; Όχι, καίγεται.Ή πνευματική ζωή είναι πολύ απλή καί εύκολη• εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δέν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια καί πολλή ταπείνωση καί εμπιστο¬σύνη στον Θεό, μπορεί κανείς νά προχώρηση πολύ. Για¬τί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δέν έχει θέση ό διάβολος• καί, όπου δέν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι νά μην υπάρχουν καί πειρασμοί.
-Γέροντα, ή πτώση σέ μιά αμαρτία μπορεί νά γίνη κατά παραχώρηση του Θεού;
- Όχι, είναι βαρύ νά πούμε ότι παραχωρεί ό Θεός να αμαρτήσουμε. Ό Θεός ποτέ δέν παραχωρεί νά αμαρτή¬σουμε. Έμείς κάνουμε παραχωρήσεις καί έρχεται ό διά¬ βολος καί μας πειράζει. "Οταν λ.χ. υπερηφανεύωμαι, διώ¬χνω τήν θεία Χάρη, φεύγει ό Φύλακας "Αγγελος μου, έρχε¬ται ό άλλος ...άγγελος, ό διάβολος, καί σπάζω τά μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου παραχώρηση, καί όχι του Θεού.
-Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μιά πτώση να λέμε: «Ό πειρασμός μέ έρριξε»;
- Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους να λένε ότι φταίει ό πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ενώ φταίνε οί ίδιοι πού δέν αντιμετωπίζουν σωστά τά πράγματα. Έπειτα ό πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπο¬ρεί νά μάς εμποδίση από το κακό; Τήν δουλειά του κά¬νει. Νά μήν τά φορτώνουμε καί όλα στον πειρασμό.
"Ενας υποτακτικός, πού ζούσε σέ μιά Καλύβη μέ τον Γέροντα του, μιά φορά πού έμεινε γιά λίγο μόνος του,πήρε ένα αυγό, το έβαλε πάνω σέ ένα κλειδί - ήταν άπό εκείνα τά μεγάλα, τά παλιά κλειδιά - και άναψε άπό κάτω ενα κερί, γιά νά το ψήση! Μπαίνει ξαφνικά ό Γέ¬
ροντας καί τον βλέπει. «Τί κάνεις εκεί;», του λέει. «Νά,Γέροντα, ό πειρασμός μέ έβαλε νά ψήσω έδώ ένα αυγό», του λέει ό υποτακτικός του. Καί τότε ακούσθηκε μια άγρια φωνή: «Αυτήν τήν τέχνη έγώ δέν τήν ήξερα• άπό αυτόν τήν έμαθα»! Ό διάβολος μερικές φορές κοιμάται,
καί εμείς τον προκαλούμε.(ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ Γερ.Παϊσίου Εκδ.Ι.Μ.Σουρωτής)
* * *
ΡΩΤΗΣΑΝ μιά μέρα του έτους 1987 τόν Γέροντα γιά τό μελλο¬ντικό παγκόσμιο πόλεμο, εκείνον πού ονομάζεται «Άρμαγεδών» καί πού τόν αναφέρουν οι Γραφές.
Μέ πατρικό ενδιαφέρον μου ανέφερε διάφορα σχετικά στοι¬χεία.Θέλησε, μάλιστα, νά προχωρήσει περισσότερο, αποκαλύ¬πτοντας ορισμένες ενδείξεις πού θά μας πιστοποιήσουν ότι πράγματι βρισκόμαστε στην γενεά του Άρμαγεδώνος. Είπε, λοι¬πόν:
«Όταν ακούσετε ότι τά νερά του Ευφράτη τά κόβουν από ψηλά οι Τούρκοι μέ φράγματα, καί τά χρησιμοποιούν γιά αρ¬δευτικά έργα, τότε νά ξέρετε ότι ήδη έχουμε μπει στην ετοιμα¬σία του μεγάλου εκείνου πολέμου καί κατ' αυτόν τόν τρόπο ε¬τοιμάζεται ή οδός γιά τίς δύο μυριάδες μυριάδων στρατού τών από ανατολών ηλίου, πού αναφέρει ή Αποκάλυψη. Μέσα σ' ό¬λη τήν ετοιμασία είναι καί τούτο: Πρέπει νά 'χει στερέψει ό ποταμός Ευφράτης, για νά μπορέσει νά περάσει έτσι ό πολυάριθ¬μος στρατός. "Αν καί - γελούσε ό Γέροντας σ' αυτό τό σημείο -διακόσια εκατομμύρια Κινέζοι, όταν φτάσουν εκεί, από ένα κύ¬πελλο νερό νά πιουν, πάει, τόν άδειασαν τόν Ευφράτη! Πληροφορήθηκα ότι ό στρατός της Κίνας αυτή τήν στιγμή είναι διακόσια εκατομμύρια, δηλαδή
ό συγκεκριμένος αριθμός, πού γράφει ό "Αγιος Ιωάννηςστην Αποκάλυψη. Μάλιστα οι Κινέζοι κατασκευάζουν κι ένα δρόμο, τόν όποιο αποκαλούν «θαύμα της εποχής»- τό πλάτος του είναι τόσο ώστε νά προχω¬ρούν άνετα χίλιοι στρατιώτες παρατεταγμένοι ό ένας δίπλα στον άλλο. Κι αυτή τήν στιγμή τόν έχουν φτάσει ως τά σύνορα τών Ινδιών.
Θέλει, όμως, πολλή προσοχή καί νου φωτισμένο καί καθα¬ρό, γιά νά μπορούμε νά διακρίνουμε τά σημεία τών καιρών, ε¬πειδή κατά κάποιο τρόπο γίνονται όλα έτσι, ώστε νά μήν μπο¬ρούν νά τά διακρίνουν όσοι δεν φροντίζουν γιά τήν καθαρότητα της καρδιάς τους, μέ αποτέλεσμα νά πλανώνται εύκολα. "Ας υ¬ποθέσουμε ότι κάποιος γνωρίζει πώς, γιά νά περάσει ό πολυά¬ριθμος στρατός, πρέπει νά στερέψει ό ποταμός Ευφράτης. "Αν,όμως, περιμένει νά γίνει αυτό μέ θαυμαστό τρόπο, δηλαδή, ν' α¬νοίξει, ας υποθέσουμε, ξαφνικά μιά σχισμή μεγάλη καί νά εξα¬φανιστεί όλο τό νερό, τότε ετούτος ό άνθρωπος θά πλανηθεί,
γιατί δεν έχει φροντίσει, διά της καθαρότητος της καρδιάς του, νά «μπει στό πνεύμα» τών Γραφών. Κάτι ανάλογο συνέβη και μέ τό Τσερνομπίλ: Στην Αποκάλυψη ό "Αγιος Ιωάννης ό Θεο¬λόγος αναφέρει ότι είδε αστέρα, ό όποιος έπεσε από τόν ουρανό και εμόλυνε τά ύδατα καί επικράνθησαν οί άνθρωποι. Όσοι, ό¬μως, περιμένουν νά πέσει άπό τόν ουρανό κάποιο αστέρι, έχουν
πλανηθεί καί δέν πρόκειται ποτέ νά καταλάβουν ότι αυτό έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Τσερνομπίλ στά Ρωσικά σημαίνει «'Αψινθος» καί βλέπουμε ότι ή ζημιά, πού έχει κάνει είναι πολύ με¬γάλη καί θά είναι ακόμα μεγαλύτερη, όσο περνά ό και¬ρός » .(ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ Ιερομ.Χριστοδ.Αγιορ. εκδ.Ι.Ησυχ.ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ 2000)
Θά κάνεις εσύ ενα παιδί!
Ενα ζευγάρι από τήν Θεσσαλονίκη ήταν χρόνια παντρεμέ¬νοι, μά δέν μπορούσαν νά κάνουν παιδί. "Ετσι, όπως περ¬νούσαν τά χρόνια, αποφάσισαν νά υιοθετήσουν καί γι' αυτό πή¬γαν στον Γέροντα Παϊσιο νά του εμπιστευθούν τό πρόβλημα τους, κα¬θώς καί τήν απόφαση τους νά πάρουν ένα παιδάκι.
Ό Γέροντας αφού τους άκουσε, τους συμβούλευσε νά μήν υιοθετήσουν, αλλά νά κάνουν εκείνοι ένα. Τό ζευγάρι αντέτεινε ότι τους ήταν αδύνατο, αν καί τό λαχταρούσαν πολύ. Μά ό Γέροντας τους βεβαίωσε: -Τώρα, μέ τήν βοήθεια του Θεού, θά κάνετε παιδί! Πραγματικά σε λίγο διάστημα ή σύζυγος συνέλαβε καί απέ¬κτησαν ένα χαριτωμένο παιδάκι.Μετά από λίγο καιρό ό Γέροντας έφυγε άπ' αυτήν τήν πρό¬σκαιρη καί μάταιη ζωή γιά τήν αληθινή καί αιώνια. Ή γυναί¬κα, πού δι' ευχών του είχε αποκτήσει τό παιδί, μιά μέρα πήγε στον τάφο του καί τόν παρακάλεσε νά της χαρίσει ακόμα ένα. Κι εκείνος δεν της χάλασε τό χατίρι* δι' ευχών του γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι, πού αποφάσισαν νά τό ονομάσουν Παΐσιο σε ένδειξη τιμής καί ευγνωμοσύνης προς τόν Γέροντα
ΚΑΠΟΙΟΣ προσκυνητής ανέφερε μιά μέρα στον Γέροντα Παϊσιο τήν περίπτωση ενός μάγου, πού ζούσε στά μέρη του. Του διη¬γήθηκε ότι πέθανε μέ φρικτό τρόπο φωνάζοντας «Καίγομαι!» καί ζητώντας νερό. Τότε ό Γέροντας του εξήγησε ότι οί μάγοι, προκειμένου νά έχουν βοηθό τους τό σατανά, κάνουν μαζί του συμβόλαιο καί μάλιστα μέ αίμα. Μερικά χρόνια ό μάγος διατάζει τό διάβολο, αλλά μετά τραβάει τά πάνδεινα από τό σατανά, ό όποιος είναι δίχως έλεος. Μερικοί πάλι, πού τους κάνουν μάγια, πάνε νά τους τά λύσουν τάχα οί μάγοι" δέν ενεργούν, όμως, σωστά και μπερδεύονται με τό διάβολο χειρότερα. Ή λύση πρέπει νά δίνε¬ται με μετάνοια κι εξομολόγηση σ' έναν καλό πνευματικό.
* * *
Ο Κ...Κ αντιμετώπιζε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα: Είχε ένα παιδάκι, πού τό 1991 ήταν μόλις πέντε ετών. Δέν μι¬λούσε καθόλου κι έβγαζε μόνο άναρθρες κραυγές. Οί γιατροί δέν μπορούσαν νά δώσουν λύση στό πρόβλημα κι ή στενοχώ¬ρια τής μητέρας καί του πατέρα είχαν φτάσει στό αποκορύφω¬μα. Τότε ό πατέρας σκέφτηκε νά επισκεφτεί τό "Αγιον Όρος καί νά πάει νά. δει τόν γέροντα Παΐσιο, γιά τόν όποιο άκουγε πάρα πολλά. Ποθούσε μ' όλη τήν δύναμη τής ψυχής του νά τόν συμβουλευτεί καί νά τόν παρακαλέσει νά συνδράμει στό πρό¬βλημα του.
Γεμάτος πατρική στενοχώρια εξέθεσε στον Γέροντα τό πρό¬βλημα κι εκείνος, βλέποντας τό μεγάλο πόνο του πατέρα, άλλα καί τήν πίστη, μέ τήν οποία ζητούσε βοήθεια, του είπε:
-Μήν ανησυχείς καθόλου! Τό παιδάκι θά γίνει εντελώς καλά!
"Εφυγε ό Κ.... Κ.... από τόν Γέροντα γεμάτος ελπίδα, αλλά κι εμπιστοσύνη. Όταν επέστρεψε στην Κ.... Α.... καί πήγε στό σπίτι του, τόν περίμενε μιά μεγάλη έ'κπληξη:
Τόν υποδέχτηκε ό μικρός γιος του, ό Α… ό όποιος, μόλις είδε τόν πατέρα του, έτρεξε, τόν αγκάλιασε καί του μίλησε πε¬ντακάθαρα:
-Μπαμπά, ήρθες από τό 'Άγιον Όρος;
Ό μικρός, δι' ευχών του Γέροντα καί πρίν καλά - καλά νά ε¬πιστρέψει ό πατέρας του, έγινε καλά' καί τώρα, πού γράφουμε τό περιστατικό, είναι περίπου εννέα ετών, είναι εντελώς καλά καί δέν παύει ή ολοκάθαρη, πλέον, γλώσσα του νά μιλά.
Γιά τόν Γέροντα δέν υπήρχαν προβλήματα μικρά ή μεγάλα, δύσκολα ή εύκολα, γιατί είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χρι¬στό, γιά τόν Όποιο τίποτα δέν είναι αδύνατο. Κατ' επέκταση ούτε γιά τόν Γέροντα υπήρχαν ανυπέρβλητα εμπόδια, αφού «πάντα δυνατά τώ πιστεύοντι».
* * *
ΣΗΜΕΡΑ παρατηρείται τό φαινόμενο του οικουμενισμού. Όλοι μιλάνε γιά παγκόσμια ένωση, ειρήνη, αγάπη κ.λ.π.. Προ¬σπαθούν οί καθολικοί νά ενωθούν μέ τους ορθοδόξους, οί προ¬τεστάντες μέ τους καθολικούς καί γενικά παρατηρείται μιά πα¬γκόσμια ενωτική κίνηση, ό «οικουμενισμός.» Αυτό είναι μεγάλο λάθος και δέν πρόκειται νά καταφέρουν τίποτα σωστό. Βλέπου¬με ότι οί πατέρες μας, γιά νά αποκτήσουν τήν αγάπη, τήν γαλή νη καί γενικά τήν Χάρη του Χριστού μας, πρώτα έκαναν ένα με¬γάλο αγώνα, γιά νά αποβάλουν τά πάθη τους" κι αφού κατάφερ¬ναν νά διώξουν από τήν καρδιά τους τό μίσος, φυσικό επόμενο ήταν τήν θέση αυτή της καρδιάς νά τήν καταλάβει ή αγάπη. "Ε¬τσι, λοιπόν, κατόρθωναν, αποβάλλοντας τά πάθη τους, πρώτα νά γίνουν καλοί καί μετά νά ενωθούν μέ τόν Θεό. Τό ίδιο πρέ¬πει νά κάνουν καί σήμερα οί άνθρωποι. Οί ορθόδοξοι πρέπει νά φροντίσουν νά γίνουν καλοί ορθόδοξοι, οί καθολικοί πρέπει νά φροντίσουν νά διώξουν ό,τι στραβό έχουν κ.λ.π. καί γενικά ό καθένας νά διώξει από πάνω του ό,τι δέν αρέσει στον Θεό' μό¬νον έτσι θά κατορθώσουν οί άνθρωποι νά ενωθούν καί ν' αγα¬πηθούν. Όταν κυριευόμαστε από τά πάθη μας, πώς είναι δυνα¬τόν νά μιλάμε γιά θεολογία; Γιά παράδειγμα, όταν ό πάπας πι¬στεύει στό αλάθητο, τότε ό ίδιος δείχνει ότι έφ' όσον δέν κάνει λάθη, δέν μπορεί νά αποδεχτεί ή μάλλον νά ακούσει κι άλλη γνώμη, είναι αδιάλλακτος. Ένώ οί ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι μόνο ό Θεός είναι αλάθητος.
Θά σας διηγηθώ μιά μικρή ιστορία, γιά νά καταλάβετε τί θέ¬λω νά πώ,
Μιά φορά, λοιπόν, όταν ήμουν στό Σινά, συνέβη τό έξης περιστατικό:
Βρέθηκαν τυχαία, ένώ περπατούσαν ανηφορίζοντας προς τήν κορυφή του Σινά, ένας Ιταλός καθολικός κι ένας "Ελληνας ορθόδοξος. Παρέα ανηφόριζαν καί κουβέντιαζαν γιά τήν ένωση τών εκκλησιών. Είχαν κι οί δύο νεοτεριστικές αντιλήψεις (οικουμενιστικές). Καθ' όδόν, λοιπόν, τά πήγαιναν φίνα. "Ενωση, ειρήνη, αγάπη, ομόνοια κι όλα τά σχετικά «σερβιρίσματα» του οικουμενισμού. Μετά από πολύωρη όδοιπορία έφτασαν στην κορυφή του Σινά. Έκεί συνάντησαν δυό μικρά Βεδουϊνάκια, τά όποια ήταν ρακένδυτα, βρωμιάρικα, κοκαλιάρικα καί ζητιά¬νευαν λεφτά. Όταν τά αντίκρισε ό "Ελληνας, έβγαλε από τήν τσέπη του κάτι νά τους δώσει. Συγκινήθηκε, όμως, καί γυρνώ¬ντας προς τόν Ιταλό καθολικό του λέει:
-Ξέρεις τί μου θύμισαν αυτά τά Βεδουϊνάκια; Βλέποντας τα θυμήθηκα ότι έτσι ακριβώς καί σέ χειρότερη κατάσταση είχαμε περιέλθει, όταν εισβάλανε τό 1940 οί Ιταλοί στην Ελλάδα. Τό τε μας τά πήραν όλα οι Ιταλοί και κατά χιλιάδες πεθαίναμε από την πείνα κι είχαμε καταντήσει όλο το έθνος ζητιάνοι.
Όταν τα άκουσε αυτά ό Ιταλός, άρχισε νά υπερασπίζεται τήν Ιταλία καί νά λέει ότι ή Ελλάδα έφταιγε πού δεν ήθελε νά υποταχτεί στον "Αξονα κι ότι αν είχε υποταχτεί, δεν θά της συ¬νέβαιναν όλα εκείνα. "Αρχισαν τότε νά μαλώνουν καταλήγο¬ντας σε μιά πολιτική διαφωνία" ό μέν "Ελληνας υποστήριζε τον Μεταξά, γιατί αυτόν είχε στην καρδιά του, ό δέ Ιταλός τόν Μουσσολίνι. "Ετσι μέσα σέ λίγα λεπτά διαλύθηκαν όλα εκείνα τά ωραία περί αγάπης, ενώσεως, ειρήνης κ.λ.π.' κι αυτό, γιατί δεν γνώριζαν ότι προηγείται κάθε κάλου ή αποχή από τό κακό καί ή αφαίρεση των παθών.
Ό Χριστός αναστήθηκε για να μας δώσει χαράΟ ΓΕΡΟΝΤΑΣ Πορφύριος μου τόνιζε: «Να μή στενοχωριέσαι, μω¬ρέ, ποτέ. Ό Χριστός αναστήθηκε για να μας δώσει πολλή αγάπη και χαρά, άπό τώρα. Άπό τώρα ν' αρχί¬σουμε νά συμμετέχουμε, όλο και πιο αισθητά, στή φωτει¬νή ήμερα τής βασιλείας τής αγάπης του Χριστού, όπου δε βραδιάζει ποτέ»
* * *
- Γέροντα, φοβάμαι, όταν σκέφτωμαι τά δύσκολα χρόνια πού περιμένουμε.
- Τί φοβάσαι, μήπως πάς στην κόλαση και βασανίζεσαι μαζί με τά ταγκαλάκια; Το νά λες: «βοήθησε με, Χριστέ μου, νά πάω στον Παράδεισο, γιά νά μή Σε στενοχωρήσω, γιατί είναι βαρύ μετά από όσα έκανες γιά μένα νά με νιώθης στην κόλαση», αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά νά θέλης νά πάς στον Παράδεισο, γιά νά βολευτείς, αυτό δεν έχει φι¬λότιμο. Δεν το λέω αυτό, γιά νά αφήσουμε ρέμπελη τήν ζωή μας, νά κάνουμε αταξίες και νά πάμε στην κόλαση, άλλα πολλές φορές μπαίνει μια προσπάθεια4 νά κάνω το καλό, γιά νά μή χάσω τον Παράδεισο. "Αν έχουμε φιλότιμο, θά σκεφθούμε: «Τόσοι άνθρωποι θά πάνε στην κόλαση, οι καη¬μένοι, πού και σ' αυτήν τήν ζωή δέν ένιωσαν λίγη αληθινή χαρά, κι εγώ θά σκεφθώ τον εαυτό μου;». Ειλικρινά σας λέω, δέν μέ απασχολεί που θά πάω. Τον εαυτό μου τον έχω πετάξει. Όχι ότι θέλω νά είμαι μακριά άπό τον Χριστό και γι' αυτό δέν μέ απασχολεί άν πάω στον Παράδεισο, άλλα δέν είναι σκοπός μου νά κάνω το καλό, γιά νά πάω στον Παράδεισο. «Και νά μέ πετάξης, λέω, Χριστέ μου, ευχαριστημένος θά είμαι• δέν αξίζω γιά τον Παράδεισο». Σήμερα ή ζωή μας έγινε άχαρη και δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ό ηρωισμός, το φιλότιμο. Ακόμη και πνευματι¬κοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα. Φθάνουν νά ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε νά απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί πού δέν κολάζονται. Λογαριά¬ζουν: «Αυτό κολάζει; δέν κολάζει. "Αρα μπορώ νά το απολαύσω». Στο θέμα τής νηστείας π.χ. λένε: «Αύριο είναι Παρασκευή. "Ε, απόψε μπορώ νά φάω κρέας μέχρι τις δώδεκα που αλλάζει
ή μέρα• δεν είναι αμαρτία». Δηλαδή, θέλουν και τον Παράδεισο νά μή χά¬σουν, άλλα και αυτήν τήν ζωή νά τήν απολαύσουν. Αντιμετωπίζουν δηλαδή τα πράγματα με έναν τρό¬πο μπακαλίστικο. "Αν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θά έλεγαν: «Ό Χριστός σταυρώθηκε και υπέφερε τόσα γιά μένα κι εγώ πώς νά Τον πληγώσω μέ μιά αμαρτωλή πρά¬ξη μου; Δέν θέλω νά πάω στην κόλαση, όχι γιά τίποτε άλλο, άλλα γιατί δεν θα αντέξω να στενοχωριέται ό Χρι¬στός, πού θα είμαι στην κόλαση».
Να μην κάνουμε τό καλό μέ υπολογισμό, για να πάρουμε μισθό, άλλα να αγωνιζόμαστε από αγάπη για τον Χριστό. Ό,τι κάνουμε, να τό κάνουμε καθαρό, για τόν Χριστό• να προσέχουμε νά μην έχει μέσα τό ανθρώ¬πινο στοιχείο, φιλαυτία, ιδιοτέλεια κ.λπ. Νά έχουμε στον νού μας ότι ό Χριστός μας βλέπει, μας παρακολουθεί, και νά προσπαθούμε νά μην Τόν στενοχωρούμε. Διαφο¬ρετικά ξεφτίζει και ή πίστη μας και ή αγάπη μας.
Και άν εξετάσουμε αυτά πού κάνουμε στην πνευμα¬τική ζωή, άσκηση, νηστεία, αγρυπνία κ.λπ., θα δούμε ότι όλα βοηθούν νά έχουμε και καλή σωματική υγεία. Κοιμάται κανείς σέ σκληρό κρεββάτι; Και οι γιατροί συνιστούν: «Νά κοιμάσαι σέ σκληρό στρώμα, γιατί δεν ωφελεί νά κοιμάσαι στά μαλακά». Ή κάνει μετάνοιες; Οι άλλοι κά¬νουν γυμναστική, γιά νά δυναμώσουν οι μύες. Κοιμάται λίγο; Ό πολύς ύπνος αποχαυνώνει τόν άνθρωπο. «Αυτός είναι κοιμισμένος, ό άλλος είναι ξύπνιος», δεν λένε; Δη¬λαδή τά πνευματικά πού κάνει τον βοηθούν και στην σω¬ματική του υγεία. "Υστερα ή εγκράτεια βοηθάει πολύ τόν άνθρωπο. Βλέπεις, και όσοι ασχολούνται μέ έρευνες κ.λπ. κοιτάζουν νά ζουν αγνή ζωή, νά μήν είναι ζαλισμένοι, γιά νά έχουν διαύγεια. Έμείς βέβαια δεν εγκρατευόμαστε γι' αυτόν τόν λόγο, άλλα μέσα από αυτά τά πνευμα¬τικά πού κάνουμε βγαίνει και αυτό τό όποιο επιδιώκουν οί κοσμικοί. Κάνουμε τό πνευματικό και μέσα άπό τό πνευματικό βγαίνει και ή υγεία του σώματος.(ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ π.Παϊσίου.εκδ. Ι.Μ.Σουρωτής-Θεσσαλονίκη)
* * *
Πώς να σταματήσω το κάπνισμα; Δοκίμασα πολ¬λές φορές, μα δέν τα κατάφερα.
- Κάθε φορά πού σου έρχεται ή επιθυμία να καπνί¬σεις, νά λες τό «Κύριε, έλέησόν με». Ή προσευχή στο Χριστό είναι ή λύση στο κάθε πρόβλημα μας. Βλέπεις ότι κι αυτός ακόμη ό παπαγάλος, αυτό τό όμορφο πουλί, πού έχω έδώ, στο δωμάτιο μου, έμαθε νά λέει τό «Κύριε, έλέησόν με».(ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ Γερ.Πορφυρίου .Εκδ.Ι.Ησυχ.Μετ. του Σωτήρος-Μήλεσι)
Οι μέλισσες δεν πηγαίνουν σ’όλα τα άνθη ,αλλά στα καλύτερα ,Και απ’τα καλύτερα δεν παίρνουν ο,τιδήποτε, μα το καλύτερο.
Να ! λοιπόν το σύνθημά μας: από τα καλύτερα το πιο καλό!
-
