Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Η φωτογραφία μου
Δέν έχουμε γραφτή μαρτυρία ούτε κτιτορική επιγραφή μέ τό έτος Ίδρυσης του Ι.Ναού τής Παναγίας. Ό Λαμπρυνίδης (Ή Ναυπλία, ό.π.. ο. 129) υποθέτει ότι πρέπει νά είναι ό πρωτεύων ορθόδοξος ναός του Ναυπλίου (επειδή ό "Αγιος Γεώργιος άνηκε στους καθολικούς) έπί' Ενετοκρατίας. Ή Παναγία έχει σχήμα βασιλικής χωρίς τρούλο. Ό νάρθηκας της πρέπει νά έγινε μετά τήν Απε¬λευθέρωση, όπως καί τό τριώροφο καμπαναριό της στη ΝΔ του πλευρά. 'Από τόν Γερμανό περιηγητή Ρ,βίηποΙά Ιυόβηβυ, αναφέρεται τό 1588 - στην περιγραφή του γιά τό Ναύπλιο - μιά άλλη Παναγία έξω άπό τά τείχη τής πολιτείας πού τήν κατέχουν" Ελληνες μοναχοί. Καθώς καί άλλη έκκλησούλα αφιερωμένη κι αυτή στή Θεοτόκο, επειδή βρίσκεται κοντά σέ σπηλιά. στά δυτικά βράχια τοϋ Ρωμαίικου κάστρου (Ακροναυπλία). ' Η δεύτερη αυτή είναι ή αγαπημένη τών κατοίκων τοΰ Ναυπλίου, ή «Παναγίτσα»: πανέμορφο προσκυνητάρι τους στό «Γύρο τής "Αρβανιτιάς», τόν πιό ρομαντικό περίπατο τ" Άνα-πλιού. Καί ποτέ δέν μπερδεύουν τήν «Παναγίτσα» τοϋ βράχου μέ τήν «Παναγία» τής πόλης τ' Άναπλιοΰ, αφιερωμένη στή Γέννηση τής Θεοτόκου. "Ως σήμερα φροντισμένη μέ αγάπη ή Παναγία, αντιπροσωπεύει ένα άπό τά πιό ώραϊα ιστορικά καί εκκλησιαστικά μνημεία τής πολιτείας.

ΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ :

Ζει μέσα στην κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει!
Ζει μέσα στην ειρωνεία: Μαθαίνει να καυγαδίζει!
Ζει μέσα στην ντροπή: Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο!
Ζει μέσα στην κατανόηση: Μαθαίνει να είναι υπομονετικό!
Ζει στην ενθάρρυνση: Μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη!
Ζει μέσα στον έπαινο: Μαθαίνει να εκτιμά!
Ζει μέσα στη δικαιοσύνη: Μαθαίνει να είναι δίκαιο!
Ζει μέσα σε ασφάλεια: Μαθαίνει να πιστεύει!
Ζει μέσα στην επιδοκιμασία: Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση!
Ζει μέσα στην παραδοχή καί φιλία: Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο!



Οι συκοφάντες βέβαια εργάζονται συνεργαζόμενοι με το ταγκαλάκι. Αλλά ο δυνατός αέρας συνήθως σπάζει και ξερριζώνει τα ευαίσθητα δένδρα που δεν έχουν βαθειές ρίζες· ενώ όσα έχουν βαθειές ρίζες, τα βοηθάει να προχωρήσουν τις ρίζες τους πιο βαθιά. Εμείς πρέπει να προσευχόμαστε για όλους που μας κακολογούν, και να ζητούμε από τον Θεό να τους δίνη μετάνοια, φωτισμό και υγεία και να μην αφήνουμε μέσα μας ούτε ίχνος μίσους γι’ αυτούς. Να κρατούμε μόνον την πείρα από τον πειρασμό, να πετούμε όλα τα φαρμάκια και να έχουμε υπ’ όψιν μας τα λόγια του Οσίου Εφραίμ: «Εάν συμβή σοι συκοφαντία, και μετά ταύτα φανερωθή το καθαρόν της συνειδήσεώς σου, μη υψηλοφρόνει, αλλά δούλευε τω Κυρίω εν ταπεινοφροσύνη τω λυτρουμένω σε από συκοφαντίας ανθρώπων, ίνα μη πέσης πτώμα εξαίσιον»
*** *** ***
Με την αγάπη αποδέχεσαι την ελευθερία του άλλου. Αποδέχεσαι τον άλλο έτσι όπως ακριβώς είναι, όπως επιλέγει ο ίδιος να είναι και όχι όπως θα ήθελες εσύ να είναι.

Με την αγάπη δεν ζηλεύες. Σέβεσαι τις επιλογές του άλλου έστω και εάν αυτές φτάνουν κάποτε να αρνηθούν και σένα τον ίδιο.

Η αγάπη απευθύνεται σε πρόσωπο. Είναι προσωπική και όχι ψυχρή και απρόσωπη. Πρέπει να γνωρίζεις το πρόσωπο του άλλου για να τον αγαπήσεις. Αγαπώντας γνωρίζεις και γνωρίζοντας αγαπάς.

Μέσα από την ψυχή του άλλου θα μπούμε στον Παράδεισο. Κάθε
άνθρωπο ς είναι και μία πύλη της Βασιλείας Του Θεού.

ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ µαζί µέ τό φίλο του, κύριο Κ ..... , επι­σκέφθηκαν στό 'Άγιον 'Όρος τόν γέροντα Παϊσιο στίς 17-10-1993. 'Ήθελαν νά τούς βοηθήσει σ' ενα σοβαρό πρόβλη­µα, πού αντιµετώπιζαν:
Ή γυναίκα του φίλου του, πού ονοµαζόταν Δ ..... , άρχισε ξαφνικά νά νιώθει πόνους στό λαιµό, πού σταδιακά αύξανό­ντουσαν κι ή φωνή της αρχισε σιγά - σιγά νά γίνεται βραχνή καί νά χάνεται. οι γιατροί διέγνωσαν σοβαρή ασθένεια καί α­ποφάνθηκαν ότι έπρεπε επειγόντως νά χειρουργηθει. Δέν γνώρι­ζαν τί ακριβώς θά αντιµετώπιζαν κατά τήν διάρκεια της επέµβα­σης, είπαν όµως στό σύζυγο της ασθενούς ότι, αν όλα πήγαιναν καλά, θά έπρεπε νά κάνει είδικά µαθήµατα ορθοφωνίας, γιατί διαφορετικά κινδύνευε νά µείνει άλαλη.
Σ' αύτή τήν δύσκολη κατάσταση αποφάσισαν νά επισκεφτει ό σύζυγος τό Περιβόλι της Παναγίας µας, τό 'Άγιον 'Όρος, καί νά ζητήσουν βοήθεια από τήν Μητέρα του Κυρίου µας κι από τόν γέροντα Παϊσιο, µιά καί είχαν ακούσει ότι δι' εκείνου ό Θε­ός βοηθουσε χιλιάδες πονεµένους ανθρώπους.
Πήγαν στόν Γέροντα. Ή αύλή ήταν γεµάτη κόσµο, κάθισαν κι εκεινοι σέ µιά γωνιά, τούς κέρασε, καί περίµεναν τήν σειρά τους, γιά νά τόν δουν ίδιαίτερα καί νά του πουν τό πρόβληµά τους.
'Ενώ ό Γέροντας συζητούσε µέ τούς άλλους προσκυνητές κι εκείνοι άκουγαν, κάποια στιγµή γύρισε καί κοιτάζοντας πρός τόν Κ .... είπε:
-Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στόν Χριστό! 'Όλα όσα παραχωρεί καί µας βρίσκουν, γιά τό καλό µας τό κάνει! Κι αν δέν δει ότι θά βγει κάτι καλό, δέν επιτρέπει τίποτα τό άσχη­µο!
Οι δυό φίλοι κοιτάχτηκαν. "Ήταν σίγουροι ότι ό Γέροντας τό είχε πει αύτό γιά τόν Κ ..... Σέ λίγο ό Γέροντας τελείωσε µέ τούς άλλους καί ρώτησε τόν Κ ... τί τόν απασχολούσε κι ήταν τόσο στενοχωρηµένος. 'Εκεινος του εξιστόρησε τό πρόβληµά του καί ότι οι γιατροί φοβόντουσαν πώς ή αγαπηµένη του γυ­ναίκα είχε προσβληθεί από καρκίνο στό λάρυγγα. Ό Γέροντας τότε λέει: - Γιατί, βρέ παιδάκι µου, πάει ό νους σου όλο στό κακό;
-Νά, γιατί οι γιατροί είπαν πώς πρέπει επειγόντως νά χειρουργηθεί-
-'Έ, νά κάνουν οι γιατροί άπό τήν πλευρά τους ό,τι βλέ­πουν σωστό. 'Άν θεωρουν ότι πρέπει νά γίνει εγχείρηση, ας γί­νει εγχείρηση. Κι εσύ νά µήν στενοχωριέσαι ούτε νά φοβάσαι καθόλου. Νά προσεύχεσαι καί θά εύχοµαι κι εγώ κι όλα θά πά­νε µιά χαρά!

Έπέστρεψαν τήν έπόµενη µέρα στήν Π .... µέ άναπτερωµένες τίς ελπίδες τους. Ό Κ .... διαβίβασε στήν σύζυγό του όσα τούς είπε ό Γέροντας κι εκείνη µπήκε στό νοσοκοµειο, γιά νά χει­ρουργηθεί-

Κατά τήν διάρκεια όµως της επέµβασης, έπαθε άνακοπή κι οι γιατροί βλέποντας ότι σταµάτησε ή καρδιά της ταράχθηκαν, γιατί δέν είχε κάποιο προηγούµενο πρόβληµα µέ τήν καρδιά. Άλλά εκείνο πού τούς εξέπληξε ήταν τό έξης:

Ξαφνικά είδαν τήν αναισθητοποιηµένη γυναίκα, (γιατί είχε λάβει γενική αναισθησία, γιά νά γίνει ή επέµβαση), νά σηκώνει καί νά άπλώνει τά χέρια της ψηλά. 'Άρχισε νά σφίγγει τίς πα­λάµες της, σάν νά κρατούσε κάποιον καί προσπαθούσε νά µήν τόν άφήσει νά φύγει καί νά µιλά καί νά λέει µέ άγωνία:

-Γέροντα Παϊσιε, µήν µέ εγκαταλείπεις! Λυπήσου τά παιδιά µου καί βοήθησέ µε.

Σέ λίγο ηρέµησε κι οι γιατροί τελείωσαν τήν επέµβαση. Πε­ρίµεναν µ' άγωνία νά συνέλθει, γιά νά δουν τί είχε συµβεί Άργότερα, άφου συνηλθε, οι γιατροί τήν ρώτησαν:

- Ποιός είναι αυτός ό Παϊσιος πού φώναζες κατά τήν διάρ­κεια της επέµβασης;

Κι εκείνη τούς διηγήθηκε ότι ό Γέροντας είχε φανεί µπρο­στά της κι άφου της έπιασε τά χέρια, της είπε: «Μήν φοβάσαι, όλα θά πάνε καλά!». Ή γυναίκα µιλούσε πολύ ωραία καί σήµε­ρα είναι µιά χαρά' δέν χρειάστηκε νά κάνει ούτε άσκήσεις
όρ­θοφωνίας ούτε τίποτα αλλο.

Ό Γέροντας µέ τήν παρρησία, πού είχε πρός τόν Θεό, πα­ρουσιαζόταν αµέσως µέ τήν Χάρη του Θεου, όπου κάποια ψυχή τόν επικαλείτο µέ πίστη κι ήταν θέληµα Θεού νά επέµβει.
*** *** ***
ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ μύθος αναφέρει, ότι κάποτε ένας νεαρός κένταυρος (μισός άνθρωπος και μισό κτήνος) ζήτησε από την θεά Αθηνά να τον κάνη άνθρωπο και να μην είναι κατά το ήμισυ άλογο. Και ό μύθος αναφέ­ρει, πώς ή Αθήνα αρνήθηκε να του ικανοποίηση την επιθυμία του, λέγοντας του: «Είναι αδύνατον να ικανο­ποιήσω το αίτημα σου, γιατί θα διαμαρτυρηθούν οι άνθρωποι, πού ενώ είναι άνθρωποι ζούνε σαν τα ζώα. Αυτό πού ζητάς δεν γίνεται».
Αλήθεια πόσοι άνθρωποι με την καθημερινή τους ζωή δεν δικαιώνουν το γραφικό: «Και άνθρωπος εν τιμή ων, ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις άνοήτοις και όμοιώθη αύτοίς». Ό άνθρωπος, πού πλά­σθηκε από το χέρι του Δημιουργού καί τοποθετήθηκε πολύ ψηλά, έπεσε πολύ χαμηλά και δεν διαφέρει στην ζωή του από τα κτήνη. Πολλές φορές, δυστυχώς, χαμη­λότερα από τα κτήνη.
* * * * * * * * *

ΣΟΦΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ