Θαυμαστές αλλοιώσεις

ΟΤΑΝ κοινωνώ τους ανθρώπους", διηγόταν χα¬ρακτηριστικά άλλοτε ό μακαριστός γέροντας Ιάκωβος, "ποτέ δεν κοιτάζω τα πρόσωπα τους. Με¬ρικές φορές όμως μου λέει ο λογισμός να τα κοιτάξω. Τότε βλέπω μερικά πρόσωπα να έχουν μορφή σκύ¬λου, πιθήκου ή άλλων ζώων. Είναι φοβερή ή μορφή τους. Βλέπω όμως και μερικά ήρεμα και ιλαρά πού μετά τη θεία μετάληψη λάμπουν σαν τον ήλιο." Μια φορά του είπε κάποιος συλλειτουργός του:
— Μ' έκαψε ή θεία Κοινωνία!...
— Εγώ, απάντησε ό γέροντας, δεν αισθάνθηκα
να με καίει.
Αντίθετα, ζούσε τόσο έντονα τη μέθεξη του δεσποτικού Σώματος, ώστε ανακαινιζόταν ψυχικά και σωματικά.
—Σήμερα που κοινώνησες, είπε σ' ένα πνευματι¬κό του παιδί, βλέπεις πώς αισθάνεσαι; Εγώ αισθά¬νομαι έτσι πάντοτε. Ό Χριστός βρίσκεται μέσα μου πάντα.
επι¬στρέφεις, κάνεις άλλη δουλειά καί κοιτάς όλες να τίς τελει¬ώσεις, να ποτίσεις, να σκαλίσεις, να φέρεις χώμα καί κλα¬ριά, να πάς στο βουνό, να φέρεις ξύλα για το εργόχειρο. Με την αγάπη γίνεσαι αεικίνητος. Να δεις τότε που πάνε οι αμαρτίες! Κοιμούνται όλα. Ακούτε; Αυτή είναι πραγ¬ματικά ξένη ζωή, ζωή όσία, αγία, ζωή παραδεισένια. («Βίος και Λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβύτου.Εκδ. Ι.Μ.Χρυσοπηγής Χανιά.)

"Οσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Κάποτε, όταν ή μητέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ επέβλεπε την αποπεράτωση κάποιου Ναού, πού είχε αρχίσει να κτίζει ό αποθανών σύζυγος της, πήρε μαζί της στην κορυφή του καμπαναριού τον επταετή Πρόχορο (π. Σεραφείμ). Το παιδί από απροσεξία έπεσε από το καμπαναριό στο έδαφος. Ή Άγάθη (ή μητέρα του) περίτρομη κατέβηκε τροχάδην, νομίζοντας ότι ό γιος της κτύπησε θανάσιμα. Με έκπληξη καί χαρά όμως τον είδε να στέκεται όρθιος, σώος καί αβλαβής.
Σέ ηλικία δέκα ετών άρχισε να μαθαίνει γράμματα καί σύντομα κατανοούσε την εκκλησιαστική γλώσσα, φανε¬ρώνοντας έτσι φωτεινό μυαλό καί μνήμη, ενώ ταυτοχρό¬νως στολιζόταν με πραότητα καί ταπεινοφροσύνη.
Απροσδόκητα όμως ασθένησε τόσο σοβαρά, ώστε οί οικείοι του πίστευαν ότι δεν θα θεραπευθή. Σ' αυτή τη
δύσκολη περίσταση είδε στον ύπνο του την Ύπεραγία Θεοτόκο, ή οποία του υποσχέθηκε ότι θα τον έπισκεφθεί καί θα τον κάνει καλά. Οί Λόγοι της Θεοτόκου γρήγορα πραγματοποιήθηκαν, όταν έγινε στο Κούρσκ Λιτανεία με επικεφαλής την θαυματουργό είκόνα της Θεοτόκου, την Λεγόμενη Ζναμένσκα. Ή λιτανεία πέρασε από την αυλή του σπιτιού του Προχόρου. Ή θεοσεβής Άγάθη έσπευσε να φέρη μπροστά στη θαυματουργό Είκόνα της Θεοτόκου το άρρωστο παιδί της. Μετά από αυτό, το αγόρι θεραπεύ¬τηκε τελείως! (Άρχιμ. Ίουστίνου Πόποβιτς. Όσιου Σεραφείμ του Σάρωφ βίος. σ. 10-11)


* * *



Κάθε μέρα όλη η κτίση δοξολογεί Τον Θεό. Η γη, ο Ουρανός, τ’αστέρια , τα λουλούδια που μοσχοβολούν, τα ρυάκια που κελαρύζουν, οι καρποί που ανασταίνονται ,οι πεταλούδες που πετούν, τα πάντα ψάλλουν Τον Θεό.


Το 1945 ό π.Παϊσιος (Αρσένιος.) παρουσιάστηκε στο Ναύπλιο και κατατάχτηκε στο στρατό. Έκεί διακρί¬θηκε για το ήθος καί τη γενναιότητα του. Πάντα ζητούσε να πη¬γαίνει στην πρώτη γραμμή καί στίς πιο επικίνδυνες θέσεις, προ¬τιμώντας έτσι να βρίσκεται εκείνος σε κίνδυνο καί όχι κάποιος άλλος. Πολλές φορές σ' αυτούς πού ήταν παντρεμένοι κι είχαν παιδιά έλεγε να περνούν στα μετόπισθεν παίρνοντας εκείνος τη θέση τους. "Ελεγε χαρακτηριστικά «έσείς έχετε γυναίκα καί παιδιά πού σας περιμένουν, ενώ εγώ είμαι ελεύθερος». ("Αν καί, όπως έλεγε ό Γέροντας, οικογενειάρχες με πολλές υποχρεώσεις μάλωναν μεταξύ τους ποιος θα πρωτοπάει στην πρώτη γραμμή).
Πάρα πολλές φορές κινδύνεψε να σκοτωθεί ό ίδιος, για να γλιτώσει κάποιος άλλος συστρατιώτης του. Το μεγαλύτερο διά¬στημα της θητείας του υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρ¬ματιστή. Πήρε το απολυτήριο του από το στρατό το 1949 με διαγωγή «εξαίρετο». (Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ιερομ. Χριστοδούλου, Αγιορείτου. Ι.Γυν.Ησυχ.Παναγία η Φοβερά Προστασία-Χαλκιδική)

* * *
ΕΡΩΤΗΣΑΝ τον 'Αββα Αγάθωνα πώς εκδηλώνεται ή ειλικρινής αγάπη προς τον πλησίον, κι’ εκείνος ό μακάριος, πού είχε αποκτήσει τη βασίλισσα των αρετών σε τέλειο βαθμό, αποκρίθηκε:
Αγάπη είναι να βρω ένα λεπρό καί να του δώσω ευχαρίστως το σώμα μου καί, αν είναι δυνατόν, να πάρω το δικό του.
* * *

ΈΧΟΥΜΕ γίνει σήμερα Βαβυλωνία .Πετάνε οι άνθρωποι τους φράκτες και δεν υπολογίζουν τίποτε. Μπαίνουν και σε μας μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προ¬χωρούν όλο προς το χειρότερο. Μου είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης πού μένει στην Αγγλία: «Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει να φύγω από την Αγγλία οικογε¬νειακώς». Βλέπεις εκεί ό πατέρας να παίρνει την κόρη, ή μάνα τον γιο. Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα..., ντρέπομαι να τα πω. Καί έμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Ας στρέψουμε την προσοχή μας στον με¬γάλο κίνδυνο πού περιμένουμε και να υψώνουμε τα χέ¬ρια στον Θεό. Να κοιτάξουμε πώς να αμυνθούμε κατά του κακού. Χρειάζεται να κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν. (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ π.Παϊσίου .εκδ.Ι.Ης. Ι.Θεολ. Σουρωτής)
* * *


ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ πήγε ο Αββάς Αγάθωνας στην πόλη να δώσει το εργόχειρο του καί να προμηθευθεί το λίγο ψωμάκι του, βρήκε κοντά στην αγορά ένα πτωχό γέρο ανάπηρο.
- Για την αγάπη του" Θεού, Αββά, άρχισε τα παρακάλια ό γέρος μόλις είδε τον "Οσιο, μη με άφήσεις κι1 εσύ αβοήθητο τον δυστυχή, πάρε με κοντά σου,
Ό 'Αββάς ' Αγαθών τον έβαλε να καθίσει δίπλα του εκεί πού αράδιασε τα καλάθια του για να τα πουλήσει.
- Πόσα λεπτά πήρες, 'Αββα; τον ρωτούσε ό γέρος κάθε φορά που έδινε ένα καλάθι.
— Τόσα, του έλεγε ό Όσιος.
— Καλά είναι. Δεν μου αγοράζεις όμως μια μικρή πίττα Άββά; Έτσι για να δεις καλό, πού έχω από χθες βράδι να φάγω.
—Μετά χαράς, έλεγε ό Όσιος και έκανε αμέσως την επιθυ¬μία του.
Σέ λίγο του ζήτησε φρούτα, υστέρα ένα γλυκό. Έτσι σε κάθε καλάθι πού πουλούσε έξόδευε τα χρήματα, χάρη του προστατευομένου του, έως ότου έδωσε όλα τα καλάθια και όλα τα χρήματα ό Όσιος χωρίς να του μείνη για τον εαυτό του ούτε δίλεπτο. Και το σπουδαιότερο πώς το έκανε με μεγάλη προθυμία, ενώ ήξερε πώς είχε να περάσει τώρα τουλάχιστον μία εβδομάδα χωρίς ψωμί.
"Αφού έδωσε και το τελευταίο του καλάθι ετοιμάσθηκε να φυγή από τη αγορά,
— Φεύγεις λοιπόν; τον ερώτησε ό ανάπηρος.
— Ναι τελείωσα πια τη δουλειά μου.
— Ε! τώρα θα κάνης αγάπη να με πάς ως το σταυροδρόμικι ‘ από κει φεύγεις για" την έρημο, είπε πάλι παρακαλεστικά ό παράξενος γέρος.
Ό αγαθώτατος Αγαθών τον φορτώθηκε στην πλάτη και με πολλή δυσκολία τον μετέφερε εκεί πού του ζητούσε γιατί ήταν κατάκοπος από την εργασία της ημέρας.
Σάν έφτασαν στο σταυροδρόμι και ετοιμάστηκε να απόθεσει κάτω το ζωντανό φορτίο του, άκουσε γλυκεία φωνή να του λέγει:
— Ευλογημένος να είσαι. Αγάθων, από τον Θεόν και στη
γη και στον Ουρανό.
Έσήκωσε τα μάτια ό Όσιος να δει εκείνον πού του ομιλούσε. Ό δήθεν γέρος είχε γίνει άφαντος γιατί ήταν "Αγγε¬λος σταλμένος από Τον Θεόν να δοκιμάσει την αγάπη του Όσιου.
(ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ-Θ.Χαμπάκη.εκδ.Λυδία)

* * *
…ΑΦΟΥ τέλεσα την εκταφή των ιερών Λειψάνων του Αγ. Αρσενίου , αναφέρει ο π.Παϊσιος, έφθασα μετά στο ξενοδοχείο. Τοποθέτησα τα Λείψανα στο μαξιλάρι μου και άνοιξα το καπάκι της βαλίτσας πού τα είχα μέσα, για να τα βλέπω, και γονατιστός προσευχόμουν. "Όταν είχε νυχτώ¬σει πια, άναψα το φως, για να βλέπω και στην συνέχεια της νυκτός και να προσεύχωμαι. Στίς εννέα με δέκα ή ώρα το βράδυ (ώρα κοσμική), ενώ προσευχόμουν γονατιστός, άκουσα μια φωνή άγρια να με απειλή και να μου λέγει: «τί Λείψανα είναι αυτά;», και μια δύναμη ένιωσα να όρμάει επάνω μου, χωρίς να βλέπω ολόκληρο σώμα• δυο χέρια μαύρα και άγρια να με σφίγγουν γερά, για να με πνίξουν. Εκείνη την στιγμή πού κινδύνεψα, δεν ξέρω πώς μου ήρθε, φώναξα δυνατά: «"Αγιε "Αρσέ¬νιε, βοήθησε με!». "Αμέσως τότε ένιωσα μια άλλη δύναμη, ενός αθλητού, να άρπάζει εκείνα τα φοβερά χέρια και να τα πετάει πέρα και να με ελευθερώνει. Ή καρδιά μου πια τότε χτυπούσε γλυκά και συνέ¬χισα την προσευχή μου με ευλάβεια περισσότερη προς τον Πατέρα Αρσένιο, και την επομένη έφυγα για την Κόνιτσα με τα Λείψανα του.
.( Ο ΑΓ.ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ π.Παϊσίου .εκδ.Ι.Ης. Ι.Θεολ. Σουρωτής
* * *

Δεν φοβούμε τον Θεό , έλεγε στους μαθητές του ο Μέγας Αντώνιος, διότι τον αγαπώ. Η τέλεια αγάπη έξω διώχνει τον φόβο.

* * *
Όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται τότε στο πρόσωπο του ενός βλέπεις και τον άλλο. Η ζωή του ενός αντικαθρεπτίζει την ζωή του άλλου.
Για να περάσεις στο σχέδιο και στη βουλή Του Θεού πρέπει να γίνεις βουλευτής Του Θεού και όχι βολευτής τα
του εαυτού σου (π.Παϊσιος)
* * *