ΔΗΜΑΡΧΙΝΑ ΝΥΦΗ (Αλεξ.. Παπαδιαμάντη.)

ΤΡΙΑΝΤΑ τόσα κομμάτια καράβια είχαν καταπλεύσει για τις δημοτικές εκλογές εις τον λιμένα. Είχαν βάλει πείσμα, ότι έπρεπε να εκλεγεί εξ’άπαντος εις την επικειμένην δημοτικήν εκλογήν , ως άρχων του τόπου, ο κ.Νίκος Αγγούδης, νεαρώτατος δικηγόρος της τελευταίας κοπής, νεωτεριστής ερωτύλος, φιλόκοσμος και φιλόδοξος εις άκρον, κωμαστής και κιθαρωδός και ο μόνος κατάληλος για να δοξάσει τον τόπο. Όταν οι αντίθετοι είδαν την μεγαλόσωμον ναυτική ακρίδα ή την αγέλη αυτή των ορνέων των θαλασσινών, ενσκήψασα εις τον λιμένα άρχισαν εν χορώ να τραγουδούν το «πολύ μαυρίλα πλάκωσε»
Όλος σχεδόν ο ιστιοφορών στολίσκος της νήσου είχε επιστρατευθεί.Ένα μόνο μεγάλο καράβι , του καπετάν Αλέξη του Παγούρη βράδυνε να έρθει και δεν φαινόταν εις την γενικήν συνάντηση των σκαφών.Το περίμεναν από ημέρα σε ημέρα να φανεί, αλλά ματαίως. Έιχαν ταξιδέψει μαζί και τα δύο παιδια του ,ο Αργύρης και ο Κώτσος.
Ματαίως η καπετάνισσα η Αρχόντω, η γυναίκα του Αλέξη Παγούρη έβγαινε κάθε πρωί και κάθε απόγευμα στο λιακωτό δώμα και καθόταν εκεί ώρες με το ναυτικό κιάλι στο μάτι αγνατεύουσα το μακρινό πέλαγος.Ίχνος ιστίου δεν έβλεπε πουθενά, ούτε σαν φτερό γλάρου.
Πώς να παρηγορηθεί η Αρχόντω δια την απουσία του συζύγου της και των παιδιών της αφού ήταν εκ των προτέρων γνωστόν ότι ούτοι όπως και όλοι οι πλοίαρχοι, είχαν δώσει υπόσχεση να έρθουν στις εκλογές!
Αφού απελπίστηκε πια φώναξε μία μικρή παιδίσκη. Ήρθε στ’αρχοντικό της η αγνή κόρη και κράτησε με ευλάβεια το εικόνισμα της Παναγίας με τα δύο της χέρια, το εκοίταζε επί μίαν
ώραν και τότε σαν να φωτίστηκε η ψυχή της είπε στην κυρά Αρχόντω:
«Βλέπω ένα καράβι. Βλέπω σύννεφα πολλά, θολά , τρεχούμενα, ανακατωμένα, φουσκοθαλασσιά, τρικυμία, θεόρατα κύματα, που χτυπούν επάνω στους βράχους. Το καράβι συντρίμμια και τρομάρα…
Να! Και τρεις νομάτοι που τους παίρνει το κύμα. Βούλιαξαν, πάνε, άμοιροι έγιναν…Οι δύο πήγαν στον πάτο και ο άλλος ακίνητος φαίνεται σαν να γλυκοκοιμάται σε μια αμμουδιά μικρή…
Τέλος διεξήχθη πανηγυρικώς η εκλογή. Ο υποψήφιος της νέας εσοδείας επήρε το διπλάσιον των ψήφων από τον παλαιόν. Εωρτάσθησαν μετ’ενθουσιασμού τα επινίκια. Χαρά και αγαλίασις στην αγορά στα Αλώνια και τα Λειβάδια όπου έως τότε έβοσκαν ησύχως τόσα άκακα κτήνη. Όλος ο συμμαχικός στόλος εσημαιοστολίθη. Ποικίλα,λαλούμενα, βιολιά και λαγούτα. Γύφτοι με κλαρινέτα, φυσώντες και χορεύοντες, επήδησαν, ηλάλαξαν, εκυβίστηκαν, προεξάρχοντες της βακχικής πομπής. Γυναίκες εχρεμέτισαν από τη μέθη τους κα παιδιά αλάλαξαν από την λαχτάρα τους. Είχαν βέβαια δίκαιο να χαρούνε τόσο. Ο νέος δήμαρχος έμελλε, όπως έγραφε και στο πρόγραμμά του να κατορθώσει πολλά και μεγάλα έργα. Εν πρώτοις απόφαση είχε να κατεβάσει από το βουνό την βρύση του Προφήτου Ηλιού. Είκοσι χιλιάδες δραχμές εισόδημα είχε ο δήμος και πεντακόσιες τουλάχιστον χιλιάδες θα εχρειάζοντο για να κατορθωθεί αυτό το μεγαλεπήβολο έργο, ώστε να παύσουνε πλέον οι εκλογείς να πίνουνε νερό απ΄ τα πηγάδια και ας ήταν αυτά φλεβώδη και πολύ υγιεινά. Τι θα του κόστιζε του νεαρού εκλεκτού να βρεί κάπου πεντακόσιες χιλιάδες; Επισης ο νέος δημοτικός άρχων δεσμεύτηκε να ιδρύσει στο τόπο εταιρείαν «Αλληλοβοηθείας» μεταξύ των ναυτικών. Προς τούτο όλοι οι πλοίαρχοι- και για να τον αποζημιώσουν διότι θα έχανε ο άνθρωπος την πελατεία του εις την έδρα του Πρωτοδικείου- προκατέβαλον χιλιάδες δραχμές στα χέρια του.
Και η μεν «αλληλοβοήθεια» ποτέ δεν εξετελέσθη και η κρήνη του Προφήτου Ηλιού έμεινε δια πάντοτε στο βουνό Στις μεγάλες εφημερίδες εδημοσιεύθη μετά τινάς μήνας ότι «ο μεγαλοπράγμων δήμαρχος κ.Ν.Αγγούδης κατασκεύασε τρεις ωραίους δρόμους που διασχίζουν το νησί, εκ των οποίων ο ένας άγει στην θάλασσα,ο δεύτερος εκβάλει στην Μακεδονία και ο Τρίτος στην παλαιά Ελλάδα.» Εφώτισε ακόμη την πόλη με δεκατρείς φανούς δια να βλέπουν την νύκτα οι νυκτοβάτες και για να κρεμοτσακίζονται την αυγοί οι εργατικοί. Επισης ξώδεψε ολίγες χιλιάδες του Δήμου του φτωχού για να κάμει λέει: «αρτεσιανά φρέατα»Ύστερα από λίγους μήνες τα ψευτοπηγάδια χάλασαν και τότε η θεία Μορισίνα η αποσώστρα αφού πήγε ένα βράδυ και δεν βρήκε σταγόνα νερού είπε το σοφόν:
«παλαβώσανε και τα φτιάξανε! παλαβώσανε και τα χαλάσανε!»
Τελός αφού κατόρθωσε όλα αυτά ο Δήμαρχος, πήρε την κιθάρα του κι έπλευσε στην απέναντι νήσο, όπου εφημίζετο ότι υπήρχαν πλούσιες νύφες. Μια ορφανή πλούσια δεν μπορούσε να βαστάξει την γλύκα και το πάθος της κιθάρας του κ.Δημάρχου και μετ’ολίγου καιρού ετελέσθη ο Γάμος τους.
Εν τω μεταξύ, η πτωχή Αρχόντω, η χήρα του πνιγέντος πλοιάρχου έκλαιγε τον σύζυγο και τους γιούς της και οι πλοίαρχοι έκλαιγαν τις προκαταβολές τους.Και πέραν του πελάγους εις την αντικρυνήν νήσον αντήχουν βακχικά γαμήλια άσματα.Σε λίγο χρόνο αφού συνεπληρώθη η τετραετία του ο μεγαλοπράγμων Δήμαρχος μετακόμισε την δημοτικότητά του, την φιλοπατρία , την κιθάρα και όλα τα προγράμματά του εις την πέραν μεγάλη νήσο και έπαυσε πλέον να κατεβάζει από το βουνό στην πόλη την βρύση του Προφήτου Ηλιού.
-1904 -
* * *