«Ζεί Κύριος ο Θεός ημών, ο Θεός των Δυνάμεων.»

-Στο πρόσωπο της Παναγίας βλέπεις την ζωή Του Χριστού. Θεωρείς τον Χριστό εσταυρωμένο και αναστημένο.

-Τρώει το λουλούδι χώμα και λάσπη και το κάμει ανθό, δροσιά και μυρωδιά.
Έλαβε και η Παντάνασσα τον πόνο και τον θάνατο και τον μετάπλασσε σε ζωή, ανάσταση και αθάνατη χαρά.

Είθε λοιπόν Τούτη η Μητέρα της Ζωής να δωρίζει ζωή και χαρά στη ψυχή μας.
Ας γίνει Η Παναγία μας το ολόφωτο πελαγόδρομο πλοίο που θα μας ταξιδεύσει στην ανέσπερη Βασιλεία Του Χριστού.Αμήν!

Κάποιος ενάρετος χριστιανός στη Σμύρνη κάλεσε στα τελευ¬ταία της ζωής του τον πνευματικό του παπα-Δημήτρη και του είπε:
— Εγώ σήμερα πεθαίνω. Πες μου, σε παρακαλώ,τί πρέπει να κάνω την κρίσιμη τούτη ώρα;
Ό Ιερέας, γνωρίζοντας την αρετή του και τη μυ¬στηριακή προετοιμασία του, του πρότεινε το εξής:
— Δώσε εντολή να σου κάνουν μετά το θάνατο σου τακτικό σαρανταλείτουργο σ' ένα έξωκκλήσι.
"Ετσι κι έγινε. Ό κυρ-Δημήτρης — αυτό ήταν το όνομα του — άφησε εντολή στο γιο του να κάνει με¬τά την κοίμηση του σαρανταλείτουργο. Κι εκείνος, υπακούοντας στην τελευταία επιθυμία του πατέρα, ανέθεσε χωρίς καθυστέρηση την εκτέ¬λεση της στον παπα-Δημήτρη.
Ό σεμνός λευίτης δέχτηκε να κάνει το σαραντα¬λείτουργο, πού ό ίδιος είχε προτείνει στο μακαρίτη, και αποσύρθηκε για δλο αυτό το διάστημα στο έξωκ¬κλήσι των αγίων Αποστόλων.
Οι τριάντα εννέα λειτουργίες έγιναν απρόσκο¬πτα. Ή τελευταία έπρεπε να γίνει ήμερα Κυριακή. Το βράδυ όμως του Σαββάτου πιάνει τον παπά ένας δυνατός πονόδοντος και τον αναγκάζει να επιστρέ¬ψει στο σπίτι του.
Ή πρεσβυτέρα του πρότεινε να βγάλει το δόντι, μα εκείνος αρνήθηκε, γιατί έπρεπε την επομένη να τελέσει την τελευταία λειτουργία. Τα μεσάνυχτα ό πόνος κορυφώθηκε, και τελικά ό παπάς αναγκά¬στηκε να βγάλει το δόντι. Επειδή όμως παρουσιά¬στηκε αιμορραγία, ανέβαλε την τελευταία λειτουρ¬γία για τη Δευτέρα.

Στό μεταξύ, το απόγευμα του Σαββάτου, ό Γεώρ¬γιος, ό γιος του μακαριστού Δημητρίου, ετοίμασε μερικά χρήματα για τον κόπο του Ιερέα, με σκοπό να του τα δώσει την επόμενη μέρα.
Τα μεσάνυχτα ξύπνησε για να προσευχηθεί. 'Ανακάθησε στο κρεβάτι κι άρχισε να φέρνει στο νου του τις αρετές, τα χαρίσματα και τα σοφά λόγια του πα¬τέρα του. Κάποια στιγμή πέρασε άπ' το μυαλό του ή ακόλουθη σκέψη: ""Αραγε ωφελούν τα σαραντα-λείτουργα τις ψυχές των κεκοιμημένων, ή τα καθιέ¬ρωσε ή εκκλησία για παρηγοριά των ζώντων;"
Τότε ακριβώς τον πήρε ένας ελαφρός ύπνος, και είδε πώς βρέθηκε σε μια πεδιάδα με ομορφιά απερί¬γραπτη. "Ενιωθε ανάξιο τον εαυτό του να βρίσκε¬ται σε τέτοιον ιερό και παραδεισένιο χώρο. Μπροστά του απλωνόταν ένα απέραντο και κατάφυτο περιβό¬λι, πού μοσχοβολούσε με μιαν ανέκφραστη ευωδιά.
"Αυτός οπωσδήποτε θα είναι ό παράδεισος!", μο¬νολόγησε. " "Ω, τί μακαριότητα περιμένει όσους ζουν ενάρετα στη γη!"
Εξετάζοντας έκπληκτος τα ύπερκόσμια κάλλη, είδε ένα λαμπρό ανάκτορο με έξοχη αρχιτεκτονική χάρη, ενώ οι τοίχοι του έλαμπαν άπ' τα διαμάντια και το χρυσάφι. Ή ομορφιά του ήταν ανέκφραστη.
Πλησιάζει πιο κοντά, και τότε — τί χαρά! — βλέ¬πει στην πόρτα του παλατιού τον πατέρα του ολοφώτεινο και λαμπροφορεμένο.
— Πώς βρέθηκες εδώ, παιδί μου; τον ρωτάει με πραότητα και στοργή.
Ούτε κι εγώ ξέρω, πατέρα, πώς τα περνάς εδώ; Πώς ήρθες; Τίνος είναι αυτό το παλάτι;
— Ή φιλανθρωπία του Σωτήρος Χρίστου με τις πρεσβείες της Παναγίας, που της είχα ιδιαίτερη ευ¬λάβεια, με αξίωσε να καταταχθώ σ' αυτό το μέρος.
’Ηταν μάλιστα να μπω σήμερα μέσα στο παλάτι. Ό οικοδόμος όμως, πού το χτίζει, πέρασε μια ταλαι¬πωρία — έβγαλε απόψε το δόντι του — κι έτσι δεν
τέλειωσαν οι σαράντα μέρες της οικοδομής του. Για το λόγο αυτό θα μπω αύριο.
"Υστερ' άπ' αυτά ό Γεώργιος ξύπνησε δακρυσμέ¬νος και έκπληκτος, αλλά και με απορίες. Πέρασε την υπόλοιπη νύχτα αναπέμποντας αίνους και δοξολο¬γίες στο Θεό. Το πρωί, μετά τη θεία λειτουργία, πήρε πρόσφορα, νάμα και αγνό κερί και ξεκίνησε για το έξωκκλήσι των αγίων Αποστόλων. Ό παπα-Δη¬μήτρης τον υποδέχθηκε με χαρά:
— Τώρα μόλις τελείωσα κι εγώ τη θεία λειτουρ¬γία. "Ετσι ολοκληρώθηκε το σαρανταλείτουργο.
Αυτό το είπε για να μην τον λυπήσει, Ό επισκέπτης τότε του διηγήθηκε το νυχτερινό του όραμα. "Οταν έφτασε στο σημείο πού ό πατέρας του δεν μπήκε στο παλάτι, γιατί ό οικοδόμος έβγαλε το δόντι του, ό παπα-Δημήτρης ένιωσε φρίκη, αλλά καί θαυμασμό.
— Εγώ είμαι, αγαπητέ μου, ό οικοδόμος πού εργάστηκε στην οικοδομή του παλατιού, είπε με χα¬ρά. Σήμερα δεν λειτούργησα, γιατί έβγαλα το δόντι μου. Θα λειτουργήσω όμως τη Δευτέρα, κι έτσι θα
ολοκληρώσω το πνευματικό παλάτι του πατέρα σου.
(Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη ΘείαΛειτουργία. Εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου)

* * *
Μαρτυρία κ. Φωτίου Παπαδοπού¬λου, Ποντίου απότηνΔράμα:
«Ξεκίνησα κάποτε από τίς Καρυές για τον Γέροντα Παϊσιο. Μπροστά στο Κουτλουμούσι συνάντησα έναν νέο πού με ρώτησε, πως θα πάει στον π. Πα'ίσιο. "θα πάμε μαζί", του είπα. Μόλις φθάσαμε ό Γέροντας σαν να μας περίμενε. Μου λέγει: "Πόντιε,τι τον έφερες αυτόν εδώ"; Του εξήγησα ότι δεν εί¬ναι παρέα μου, στον δρόμο τον συνάντησα. Μου λέ¬γει: "Πάρτον από δώ' να σηκωθεί να φύγει. Ξέρεις τι έκανε; Καί στο νέο είπε θυμωμένα: "Φύγε, να μη σε βλέπω. Αυτό πού έκανες είναι ασυγχώρητο. Να πας πρώτα να ζήτησης με δάκρυα συγχώρηση από την κοπέλα καί αφού σε συγχωρήσει μετά νάρθεις", καί τον έδιωξε, πράγμα ασυνήθιστο. Πρώτη φορά έβλεπα έτσι τον Γέροντα."Επειτα, κατεβαίνοντας για την Ιβήρων, μου ομολόγησε ό νέος ότι, ενώ περίμενε τη νύμφη στην Εκκλησία για να γίνη ή στέψη, πέρασε από κει μια φίλη του καί αυτός έφυγε μαζί της. "Ετσι ματαιώθη¬κε ο γάμος τους!». (Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου..Ι.Ησυχ.Αγ.Ι.Πρόδρομος Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής.)

* * *
Αυτή ή κοπέλα με το «σούπερ μίνι» έχει υπέροχη ψυχή
Π
- ρο ετών. όταν ό Γέροντας Πορφύριος υπηρετούσε ακόμη στην Πολυκλινική Αθηνών, μια μέρα, καθώς περπα¬τούσε στην περιοχή της Ομόνοιας μαζί με δύο δικές του κοπέλες, πνευματικά του παιδιά, είδε από απέναντι να έρχεται μια νεαρή με προκλητική εμφάνιση. Φορούσε το γνωστό «σούπερ μίνι», πού ήταν ή μόδα της εποχής εκείνης. Μόλις την αντίκρισαν, λέει ό Γέροντας: «Τι λέτε; Τι σκέπτεσθε; Την κατακρίνετε αύτη την
κοπέλα;»
- «Όχι, Γέροντα», απάντησαν αυτές, γνωρίζοντας
τις θέσεις του.
- «Καλά κάνετε καί δεν την κατακρίνετε», είπε όΓέροντας. «Να μην κρίνετε τους ανθρώπους από την εξωτερική εμφάνιση. Αυτή ή κοπέλα πού βλέπετε έχει θαυμάσια ψυχή! Έχει δυναμισμό ψυχής. Αυτό πού κάνει τώρα, δηλαδή πού προκαλεί, οφείλεται στη δύναμη της ψυχής της. Φαντασθείτε τι θα γίνει αν αύτη ή κοπέλα γνωρίσει το Χριστό, εάν μάθει όσα εσείς ξέρετε. Τότε ασφαλώς θα φθάσει πολύ ψηλά!»


Να πηγαίνουμε στον πνευματικό

Μου έλεγε ό Παππούλης Πορφύριος:
«Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ό άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα». Και μου έλεγε ακόμα ότι: «πρέ¬πει να πηγαίνουμε στον πνευματικό μας όταν έχουμε κάτι πού μας βασανίζει».
«Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δε σώζε¬σαι», μου είπε μια άλλη φορά. (Π.Πορφύριος- Ανθολόγιο Συμβουλών-.Ι.Ησυχ. Μεταμόρφωση Σωτήρος .Μήλεσι.)


*********

«Μετά από λίγα χρόνια, ό διάβολος θα βρί¬σκεται στίς σκεπές των σπιτιών σαν μια κε¬ραία».
(Προφητεία Αγ. Κοσμά Αιτωλού για την τηλεόραση)
* * *