Η προσωπική μας ζωή είναι το καλύτερο κήρυγμα

Το διάστημα των τεσσάρων ετών πού παρέμε­νε στην αυλή του Σουλτάνου ό Γαβριήλ, έπεσε στην αντίληψη του Σουλτάνου ή ασκητική ζωή του νεαρού Γαβριήλ, και θαύμαζε! «"Ενας νεαρός να μη συγκινήται καθόλου από τις ανθρώπινες δόξες και τις κοσμικές απολαύσεις! Να αναπαύε­ται σ' ένα σκοτεινό υπόγειο και να τρώει μία φο­ρά την ήμερα από μια χούφτα βρεγμένο κριθάρι! Όλη την νύχτα να προσεύχεται και να κάνη με­τάνοιες, ώρες, συνέχεια!». Απορούσε για όλα αυ­τά ό Σουλτάνος και έλεγε στους αυλικούς του: «Ποιος έμαθε σ' αυτόν τον νεαρό έτσι να νη-στεύει και να προσεύχεται;». Ή αγία ζωή του μι­κρού Γαβριήλ είχε αλλοιώσει και αυτόν τον Σουλτάνο ακόμη, και έγινε κρυφός Χριστιανός.
Ό Γαβριήλ (ό μετέπειτα Χατζη-Γεώργης) έ­λεγε αργότερα τα έξης: «Ό Σουλτάνος Μαχμούτ αγαπούσε κατόπιν τους Χριστιανούς. Ενώ πριν οι Χριστιανοί δεν μπορούσαν να επιδιορθώσουν ούτε έναν ερειπωμένο Ναό ούτε να κτίσουν εκ’νέου, αυτός εξέδωσε μετά περί τα δύο χιλιάδες φιρμάνια προς άνέγερσιν νέων Ναών κ.λ.π. Δώ­ρισε ακόμη και δύο μεγάλες Εικόνες, του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, τον Οποίο ευλαβείτο, και του Πατρός αυτού, του Προφήτου Ζαχαρίου, καθώς και έναν ασημένιο πολυέλαιο. Έκτος άπ' αυτά, έδειξε μεγάλη εύνοια και στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, πού χρεωστούσε στους Εβραίους τριάντα έξι χιλιάδες λίρες χρυσές. Ό Σουλτάνος απαίτησε όλα τα έγγραφα αυτού του χρέους και τα κατέστρεψε και διέταξε αυστηρά τους Ε­βραίους να μην απαιτήσουν στο εξής το χρέος αυτό από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. ΄Αλλαξε δε και πολλά αλλά τουρκικά έθιμα και βοηθούσε πολύ τους Χριστιανούς. Επόμενο ήταν να τον θανατώσουν οί Τούρκοι και να πουν ότι πέθανε».(Ο ΓΕΡΩΝ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΗΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ-εκδ.Ι.Μ.Σουρωτής)

Μια Μοναχή παρακαλούσε το στάρετς Ζωσιμά:Απάλλαξε με, γέροντα, από το διακόνημά μου.Είμαι πολύ οξύθυμη και ανυπόμονη. Συχνά οργίζομαι και προσβάλλω τις αδελφές με την ασυγκράτητη γλώσ­σα μου. Μόνο όταν θα κλειστώ στο κελλί μου, με τη βοή­θεια του Θεού και τις προσευχές σου, δε θα στενοχωρώ καμία.
-Και το φίδι, απάντησε ό π. Ζωσιμάς, όταν βρίσκεται στη φωλιά του δε δαγκώνει. Ωστόσο παραμένει φίδι και το δηλητήριο του είναι μέσα του. Έτσι καί τα πάθη που δε νικήθηκαν με την πάλη καί με τη χάρη του Θεού, όχι μόνο δε φεύγουν στην ησυχία του κελλιού, αλλά δυναμώ­νουν.
— Τότε τί να κάνω, γέροντα;
-Ζήτησε την ενίσχυση του Κυρίου για τη διόρθωση σου. Καί μετά από κάθε πτώση σου, να ζητάς χωρίς χρο­νοτριβή συγχώρηση από την αδελφή πού λύπησες. Να ταπεινώνεσαι, να συντρίβεσαι, να κατακρίνεις τον εαυτό σου, καί δε θα στερηθείς το θειο έλεος
(ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ εκδ.Π.Μπότση.)
* * *
Ο ΦΩΣΤΗΡΑΣ της οικουμένης, ό Ιερός Χρυσό­στομος (4ος αι.), με το διορατικό του χάρισμα είδε πολλές φορές τους αγίους αγγέλους να επιτη­ρούν καί να φυλάνε ακατάπαυστα την Εκκλησία, και μάλιστα την ώρα της αναίμακτης θυσίας.
Οταν αρχίζει ό Ιερέας να προσκομίζει", διηγή­θηκε ό Άγιος στους πνευματικούς του φίλους, "κα­τεβαίνουν αμέσως αγγελικές δυνάμεις από τον ουρα­νό με λαμπρές καί θαυμαστές ενδυμασίες. Με πόδια γυμνά καί σκυμμένο πρόσωπο περιτριγυρίζουν το άγιο θυσιαστήριο, καί στέκονται εκεί ήσυχοι καί σιωπηλοί μέχρι το τέλος της θείας λειτουργίας.
"Ύστερα σκορπίζονται σ' όλο το ναό, βοηθούν τους κληρικούς πού μεταδίδουν στο λαό τα’ άχραντα Μυστήρια, καί τους δυναμώνουν στην πίστη"(.ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ .εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου)
* * *
Όταν κανείς κρατά έστω και λίγο κακό λογισμό για κάποιον, οποιαδήποτε άσκηση καί αν κάνει, νηστεία, αγρυπνία κ.λπ., πάει χαμένη. Σέ τί θα τον βοηθήσει ή άσκηση, αν δεν αγωνίζεται παράλληλα να μη δέχεται τους κακούς λογισμούς; Γιατί να μην αδειάσει από το πιθάρι πρώτα όλο το κατακάθι του λαδιού, πού είναι μόνο για σαπούνι, καί ύστερα να βάλει το καλό λάδι, αλλά βάζει το καλό με το άχρηστο καί το μουρνταρεύει;


Πρέπει να προσέχουμε να μη δεχώμαστε τα πονηρά τηλεγραφήματα του διαβόλου, για να μη μολύνουμε «τον Ναόν τον Αγίου Πνεύματος» που είναι το σώμα και η ψυχή μας καί απομακρυνθεί ή Χά­ρις του θεού, με αποτέλεσμα να σκοτισθούμε. Το "Αγιο Πνεύμα, όταν δει την καρδιά μας αγνή, έρχεται καί κα­τοικεί μέσα μας, γιατί αγαπάει την αγνότητα ,γι' αυτό καί παρουσιάσθηκε σαν περιστέρι στα Άγια Θεοφάνεια.
(ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ εκδ.Ι.Μ.Σουρωτής)
* * *
Ο Γέροντας Παϊσιος όλη την νύχτα την είχε αφιερώσει στην προ­σευχή, μόνο τα χαράματα, κάνα - δυο ώρες, ξεκουραζό­ταν, για να μπορέσει ή αγάπη του να ανταποκριθεί προς τον πο­νεμένο κόσμο, πού τον επισκεπτόταν. Την νύχτα ευχόταν πάρα πολύ για την νεολαία μας, πού ταλαιπωρείται και ιδίως γι' αυ­τούς πού ξενυχτούν σε διάφορα κέντρα διασκεδάσεως και κινδυ­νεύει ή ζωή τους. Πάρα πολλά είναι τα περιστατικά εκείνα πού δείχνουν ότι οί ευχές του Γέροντα σκέπαζαν πολλούς από τίς κακοτοπιές. Ό ίδιος, βέβαια, ποτέ δεν παραδεχόταν ότι αυτός έ­κανε κάτι. "Ενα, λοιπόν, άπ' αυτά τα περιστατικά θα σας διηγη­θούμε εδώ ως δείγμα μικρό της μεγάλης αγάπης του.
Ό νεαρός............ από την Αθήνα, ήταν άνθρωπος της «πιά­τσας» δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την εκκλησία καί τηνθρησκεία ούτε καί οί γονείς του. Μια φορά, λοιπόν, γύρω στίςτρεις την νύχτα, έτρεχε με την μοτοσυκλέτα του με ιλιγγιώδηταχύτητα καί ανέβαινε την οδό Καβάλας κατευθυνόμενος απότην Αθήνα προς το Δαφνί. Όπως, λοιπόν, έτρεχε ιλιγγιωδώς,ξαφνικά βλέπει μπροστά του ένα γέροντα μοναχό! Σάστισε καίαφήνοντας το γκάζι έκοψε ταχύτητα, πατώντας και φρένο .Άμέσως ο Γέροντας χάθηκε από τα μάτια του μυστηριωδώς, όπως ακριβώς είχε εμφανιστεί. Την ίδια όμως στιγμή συνέβη κάτι πού έκοψε την ανάσα: Στήν θέση όπου πριν λίγο είχε έμφανισθεί ο γέροντας μοναχός κι από δεξιά πέρασε μια νταλίκα. Αν δεν είχε προηγηθεί ή εμφάνιση του γέροντα μοναχού, ό νεαρός θα ήταν ήδη νεκρός, γιατί θα είχε πέσει επάνω του ή νταλίκα! Τρέμοντας, λοιπόν, συνέχισε την πορεία του, ενώ την καρδιά του την είχαν πλημμυρίσει λογισμοί απορίας και θαυμασμού για το ανεξήγητο γεγονός.
Μετά από πολύ καιρό τον παρότρυναν κάποιοι φίλοι του ναπάνε μαζί στο Άγιον "Ορος, για να δουν ένα γέροντα πού
Άγιον "Ορος και όταν έφτασαν στην Παναγούδα, ό νε-­αρός..... έμεινε άναυδος! Μπροστά του ολοκάθαρα έβλεπε τον
γέροντα Παϊσιο πού με την μυστηριώδη του εμφάνιση του είχεσώσει την ζωή!(ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ εκδ.Ιερομ.Χριστοδούλου Αγιορ.)





«ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ από κάθε θηλυκό αγρό, εκτός από το δικό σου», μας λέει ο καλός Πλάτων, όπου συμβουλεύει το νόμιμο. Ο δε Νόμος μας λέει: «Προς τη γυναίκα του πλησίον σου να μη δώσεις το σπέρμα σου, ώστε να μιανθείς από τις σχέσεις σου προς αυτήν».
Συνεχίζει ο Πλάτων: «Τα σπέρματα που δέχονται οι παλλακίδες είναι βρώμικα και νόθα. Να μη σπέρ­νεις εκεί που δε Θέλεις να φυτρώσει το σπέρμα σου», και μάλιστα «να μην αγγίζεις καθόλου γυναίκα, εκτός από τη σύζυγο σου», από την οποία και μόνο είναι σωστό να καρποφορούν οι ηδονές της σάρκας και η φυσική διαδοχή.
Μόνο αυτά είναι ευλογημένα ενώπιον του Λόγου.
Κλήμης Αλεξανδρέας



«ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ του γάμου είναι μεγάλο», τονί­ζει ο απόστολος Παύλος.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, πόσο μεγάλο μυστήριο είναι ο γάμος και ποιου μεγάλου πράγματος είναι τύπος (σχέση Χριστού και Εκκλησίας), μη σκέπτεσαι γι' αυ­τόν επιπόλαια και όπως τύχει, ούτε να ζητάς πολλά χρή­ματα (προίκα), όταν πρόκειται να παντρευτείς. Γιατί, το γάμο δεν πρέπει να τον θεωρείς εμπορική συναλλαγή, αλλά θεϊκή κοινωνία με αγιότητα και σεμνότητα.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ευλογημένος να είσαι Κύριε για την αδελφή μας την σελήνη, για τον αδελφό τον άνεμο, για τον αδελφό μας τον ήλιο ακόμη και για τον αδελφό μας τον Θάνατο που μας φέρνει κοντά Σου.

ΕΝΑ ΠΡΩΙ, όταν ήμουνα στο Άγ .Όρος κατά τις τρεισήμισι, επήγα στο Καθολικό, στην Αγία Τριάδα, για την ακολουθία. Ήταν νωρίς ακό­μη. Δεν είχε χτυπήσει ακόμη το σήμαντρο. Κανείς δεν ή­ταν μες στην εκκλησία. Κάθισα στον πρόναο, κάτω από μία σκάλα. ΄Ημουν αθέατος καί προσευχόμουν. Σέ μια στιγμή ανοίγει ή πόρτα της εκκλησίας καί μπαίνει ένας ψη­λός κι ηλικιωμένος μοναχός. Ηταν ό Γερο-Δημάς. Μόλις μπήκε, κοίταξε δεξιά-άριστερά' δεν είδε κανένα. Τότε, λοι­πόν, κρατώντας ένα μεγάλο κομποσχοίνι, άρχισε τις μετά­νοιες τίς στρωτές, πολλές καί γρήγορες, κι έλεγε συνεχώς: «Κύριε Ίησού Χριστέ, έλέησόν με... Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Σέ λίγο έπεσε σ' έκσταση. Δεν μπορώ, δεν βρίσκω λόγια να σας περιγράφω τη συμπεριφορά του απέ­ναντι στον Θεό' κινήσεις αγάπης καί λατρείας,. Τον είδα να στέκεται, ν' ανοίγει τα χέρια του όρθιος, σε σχήμα σταυ­ρού, όπως έκανε ό Μωυσής στη θάλασσα, κι έκανε. "Ελαμπε μέσα στο φως. Αυτό ήταν! Αμέσως μου μετέ­δωσε την ευχή. Αμέσως μπήκα στη δική του ατμόσφαιρα. Δεν με είχε δει. Ακουστέ με. Συγκινήθηκα κι άρχισα να κλαίω. "Ηλθε σ' έμένανε τον ταπεινό κι ανάξιο ή χάρις του Θεού. Πώς να σας το πω; Μου μετέδωσε την χάρι. Δηλαδή ή χάρις πού είχε εκείνος ο άγιος ακτινοβόλησε καί στη δική μου την ψυχή. Μου μετέδωσε τα χαρίσματα του τα πνευματικά.
Κατά το απόγευμα της ίδιας ημέρας βγήκα από την Εκκλησία .Κάθισα στο πεζούλι και κοίταγα κατά την θάλασσα..μα απρόσμενα τους βλέπω του Γέροντές μου να προβάλουν και να κατεβαίνουν κάτι μαρμάρινα σκαλιά. Αυτός Ομως ό τόπος ήταν μακρινός, δεν έπρεπε κα­νονικά να τον βλέπω. Τους είδα με την χάρι του Θεού. Ένθουσιάσθηκα. Ήταν ή πρώτη φορά πού μου συνέβηκε αυ­τό. Πετάγομαι έξω, τρέχω καί τους φθάνω. Παίρνω τα δι-σάκια.
-Πώς το ήξερες ότι ερχόμαστε; λέει ό Γέροντας.-Εγώ δεν μίλησα. "Οταν έφθάσαμε όμως στο κελλί, πλησιάζω τον μεγάλο Γέροντα, τον πατέρα Παντελεήμο­να, μυστικά καί κρυφά άπ' τον παπα Ίωαννίκιο, καί του λέω:
-Γέροντα, δεν ξέρω πώς να σου το εξηγήσω. Ενώ ήσασταν πίσω άπ' το βουνό, εγώ σας είδα φορτωμένους κι έτρεξα. Το βουνό ήταν σαν τζάμι κι έβλεπα πίσω.
-Καλά, καλά, λέει ό Γέροντας, μη δίνεις σημασία σ'αυτά, ούτε να το πεις πουθενά, γιατί ο πονηρός παρακο­λουθεί.(ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ. Εκδ.Ι.Μ.Χρυσοπηγής-Χανιά)
* * *
ΟΤΑΝ βασίλευε στη Κωνσταντινούπολη ό νέος Θεοδόσιος, έμενε σ' ένα προάστειό της κάποιος Αιγύπτιος μο­ναχός, πού ήτανε πολυφημισμένος. Έπερνούσε λοιπόν κάποτε από εκεί ό Βασιληάς, και παρατώντας όλη την ακολουθία του, έτράβηξε μονάχος προς το κελλί του καί σταματώντας έμπρός στην πόρτα του, άρχισε να την κτυπά. "Ακουσε λοιπόν εκείνος κι’ έ­τρεξε να την ανοίξει. Κι' αμέσως, κατάλαβε μεν ποιος ήτανε, τον δέχθηκεν όμως σαν να’τανε ένας απλός διαβάτης.
Οταν λοιπόν έμπήκε, ό Γέροντας τον δέχθηκε ευλογώντας τον, και υστέρα κάθησαν. Τον ρώτησε λοιπόν ό Βασιληάς· — Πώς περνούνε, Γέροντα μου, οΐ Πατέρες στην Αίγυπτο; — Καλά, ευλογη­μένε μου, του αποκρίθηκε ό Γέροντας και κάνουνε ευχές καί προσευ­χές για την σωτηρία μας.
Έσηκώθηκε τότες ό Γέροντας κι’ έπήγεν κι’ έβρεξε ψωμιά και αφού τους ερριξε λίγο λάδι και τα πασπάλισε μ' αλάτι τά’βαλε μπροστά του καί του είπε — Κόπιασε να πάρεις και να φας λίγο. Κι' εκείνος έφαγε. Του’δωκεν υστέρα καί νερό και ήπιε. Τον ρώτησε τότες ό Βασιληάς· — Ξέρεις ποιος είμαι; Καί τ' άπάντησεν ό Γέροντας: ό Βασιλέας Θεοδόσιος.
Καί του ξαναείπεν ό Βασιληάς· — Μακάριοι είστε εσείς που δεν σας βασανίζει καμμιά «μέρι­μνα βιωτική». Σού ομολογώ λοιπόν μ' όλη μου την ειλικρίνεια, ότι αν καί γεννήθηκα μέσα στ' Ανάκτορα και είμαι πορφυρογέννητος, ποτέ μου ως τώρα δεν έδοκίμασα τόσο γλυκό ψωμί σαν αυτό πού έφαγα σήμερα, καί δεν ήπια ποτέ μου τόσο δροσερό νερό. Και από εκείνη την ήμέραν ό Βασιληάς άρχισε να τον τίμα καί να τον επισκέπτεται συχνά. Κι' ό Γέροντας έσηκώθηκε καί έφυγε καί ξαναπήγε στην Αίγυπτο.
* * *
ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ κανείς τα τριάντα, αρχίζει να δυσκο­λεύεται να αποφασίσει για τον Γάμο. Και όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ δυσκολεύεται. Ό νέος προσαρμόζεται ευκολώτερα σε οποία ζωή κι αν άκολουθήσει. Ό μεγά­λος όλα τα εξετάζει με την λογική του. "Εχει πια διαμορφωθή ό χαρακτήρας του και δύσκολα αλλάζει- είναι χυμένο μπετόν. Και βλέπεις, αυτοί πού τακτοποιού­νται σε μικρή ηλικία, μέχρι τα γεράματα τους διατηρούν μια παιδι­κή απλότητα και συνδέονται εύκολα μεταξύ τους.
Είδα ένα ανδρόγυνο πού παντρεύτηκαν μικροί. "Οπως μιλούσε ό άνδρας, έτσι μιλούσε και ή γυναίκα· ό,τι έκα­νε ό άνδρας, έκανε και ή γυναίκα. Επειδή παντρεύτη­καν μικροί, ο ένας πήρε όλες τις συνήθειες του άλλου, και στην ομιλία και στην συμπεριφορά, αλλά και συν­δέθηκαν εύκολώτερα.Ή παροιμία λέει: «Ή μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου». Ειδικά ή κοπέλα καλά είναι μέχρι τα είκοσι πέντε της χρόνια να άποφασίζει ποια ζωή θα άκολουθήσει. Μετά τα είκοσι πέντε αρχίζει να γίνεται λίγο δύσκολη ή αποκατάσταση της, γιατί σκέφτεται πώς θα υποταχθεί. Εν τω μεταξύ, όσο μεγαλώνει, απο­κτάει και ιδιοτροπίες και ποιος θα την πάρει; "Επειτα ζητάει κυρίως προστασία στον γάμο και όχι να κάνη οικογένεια.
Είναι παρατηρημένο ότι οποίος αναβάλλει συνέ­χεια να παντρευτεί, όταν περάσουν τα χρόνια, ψάχνει και δεν βρίσκει. "Οταν ήταν νέος, διάλεγε αυτός· υστέ­ρα τον διαλέγουν οι άλλοι! Γι' αυτό λέω ότι σ' αυτό το θέμα χρειάζεται καμμιά φορά και λίγη τρέλλα. Να πα­ράβλεψη μερικά πού δεν είναι ουσιώδη, γιατί δεν πρό­κειται ποτέ να του έρθουν όλα όπως τα περιμένει. Μια φορά έβρεχε και ένας χείμαρρος άρχισε να κατεβαζη νερό. "Ενας τρελλός και ένας γνωστικός ήθελαν να πε­ράσουν στην άλλη μεριά. Ό γνωστικός είπε: «Θα σταματήσει ή βροχή, θα λιγοστέψει το νερό και υστέρα θα περάσω». Ό τρελλός δεν περίμενε, έδωσε μια και πέρα­σε απέναντι. Βράχηκαν λίγο τα ρούχα του, αλλά πήγε εκεί που ήθελε. Ή βροχή, αντί να σταματήσηει, όλο και δυνάμωνε. Το νερό στον χείμαρρο αυξήθηκε και τελι­κά ό γνωστικός δεν μπόρεσε να πέρασει απέναντι, για­τί υστέρα ήταν και επικίνδυνο

(ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ,εκδ.Ι.Μ.Αγ.Ι.Θεολόγου-Σουρωτή.)