ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

Α' ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Τίμιος Σταυρός 23.7.77

Αγαπητέ μου αδελφέ κύριε Β. «Χαίρε εν Κυρίω»• Διάβασα το βιβλίο σας, αν και εγώ δεν είμαι αρμόδιος, θα σας πώς το λογισμό μου επάνω σ' αυτά πού μου γράφετε, μια πού το ζητάτε. Κατ' αρχάς ό τίτλος του βιβλίου δεν μου άρεσε «Ψυχολογία». Μέσα έχει πολλά καλά, και πολύ θα βοηθήσουν τους νέους, αλλά και πολλά από αυτά εάν δεν τα γνώριζαν οι νέοι, (τα λέγατε μόνο στους εκπαιδευτικούς) θα βοηθούσαν καλύτερα.
Επίσης εάν περισσότερο τα παρουσιάζατε τα πράγματα πνευματικά, παρά επιστημονικά θα βοηθιόντουσαν πιο θετικά (με το να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής) να έλθει ή θεία χάρις, με τη θεία παρηγοριά, για να νιώθουν χαρούμενα τα παιδιά και να μην καταφεύγουν σε χαμηλές και μάταιες χαρές πού δεν ξεδιψάνε τη ψυχή αλλά την καίνε περισσότερο.
Ο άνθρωπος πού δεν πιστεύει στο Θεό και στη μέλλουσα αιώνια ζωή, καταδικάζει αιώνια τη ψυχή του, και μένει απαρηγόρητος και σ' αυτή τη ζωή. Νομίζω ότι όλη ή προσπάθεια πρέπει να γίνει σ' αυτή την κατεύθυνση, διότι βλέπουμε σχεδόν όλη την Ευρώπη πού διέθεσε όλη την επιστήμη (την ανθρώπινη γνώση) για να διορθώσει την εικόνα του Θεού, αλλά για να μην είναι οι ίδιοι (σχεδόν όλοι) στραμμένοι προς τον Θεόν, και να ζητάνε και την θεία Του επέμβαση, ταλαιπωρούνται συνέχεια, και ταλαιπωρούν συνέχεια μικρούς και μεγάλους, και από τη φύση την οποία σιγά - σιγά παραμορφώνουν, άρχισαν να παραμορφώνουν και τους ανθρώπους, και να τους περιποιούνται στα ψυχιατρεία με ηλεκτροσόκ. Ό Θεός να μας ελεήσει.
Συγχώρεσε με, τα γράφω με πόνο, γιατί βλέπω την καημένη τη νεολαία εγκαταλειμμένη από πνευματικούς γιατί οι περισσότεροι ασχολούνται με την πρόνοια (ενώ υπάρχει ή κοινωνική πρόνοια και κάνει πιο καλύτερα τη δουλειά της στον τομέα αυτό) και το έργο του πνευματικού δυστυχώς το κάνουν ψυχίατροι, πού οϊ περισσότεροι δεν παραδέχονται ψυχή, η την παραδέχονται με το δικό τους τρόπο και να μην αναγνωρίζουν την αξία της ψυχής, πού μια ψυχή αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο, καθώς μας λέει ό Χριστός.Εάν δεν υπήρχαν και τα ψυχολογικά βιβλία, θα είχαμε λιγότερες αυτοκτονίες, γιατί πολλοί πού τα διαβάζουν, καταδικάζουν τον εαυτό τους, ενώ ή χάρις του Θεού διώχνει και τα κληρονομικά, και σκορπάει και χαρά.
Εάν το επανεκδώσετε δώστε «τα πρωτεία στα Αναστάσιμα».Με πολλή αγάπη ΧριστούΌ αδελφός σας Μον. Παΐσιος



Β' Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΤΙΘΑΣΗΣ ΚΟΡΗΣ

Τίμιος Σταυρός 16.6.77

Αγαπητέ μου αδελφέ κύριε Β.«Χαίρε εν Κυρίω». Σχετικά με το παιδί σας πού μου γράφετε, έχω τη γνώμη ότι μια αυστηρή στάση θα το κάνει πολύ χειρότερα. Να του λέτε το καλό με καλό τρόπο και να μην το πιέζετε μετά αλλά να δείχνετε ότι στενοχωρείστε για τον δρόμο πού τραβάει (πράγμα πού θα φαίνεται μόνο του, γιατί ούτε ή χαρά κρύβεται ούτε και ή στενοχώρια) . Θα κάνετε εσείς το καθήκον σας με τις συμβουλές και μετά να το εμπιστευθείτε στον Θεό. Νομίζω ότι περισσότερα αποτελέσματα θα φέρει, όταν ό πόνος αξιοποιηθεί στην προσευχή, παρά να πονάτε για τις αταξίες του παιδιού επιμένοντας, γιατί το παιδί τώρα είναι αναστατωμένο από την σάρκα και υπό την επίδραση του πονηρού, γιατί του έδωσε δικαιώματα.
Μπόρα είναι και θα περάσει. Μην στενοχωρείστε, θα συνέλθει αργότερα.
Ούτε και να το πάρετε κατάκαρδα, πού θα χάση την αγνότητα του και τι θα γίνει μετά, γιατί οι άνθρωποι της εποχής μας έχουν άλλο τυπικό, την αμαρτία την έκαναν μόδα
Ό Θεός να μας ελεήσει. Κοιτάξετε όσο μπορείτε να μην το αποπαίρνετε, όπως ανάφερα, για να μην κόψη το σχοινί και φυγή από την οικογένεια, γιατί θα συνέλθει μετά και δεν θα θέλει να πλησίαση από εγωισμό, οπότε θα χαθεί τελείως. Ως αναφορά για τον γιατρό πού μου γράφετε.
Στην κατάσταση πού βρίσκεται και να παρουσίαζε και κάτι, νομίζω θα πάθη ζημιά, γιατί από το ένα μέρος ό μεγάλος εγωισμός του, από το άλλο μέρος ό λογισμός ότι κάτι έπαθε, μαζί με τις σαρκικές επιθυμίες πού δεν θα εκπληρώνονται, θα πάθη ένα τρακ, και θα γίνει χειρότερα, ενώ το παιδί δεν έχει τίποτα, παρά μόνο τη σαρκική παιδική τρέλα της ηλικίας, ή οποία έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό, γιατί άναψε μόνη της την πυρκαγιά με την απρόσεκτη ζωή της.
Εάν νομίζετε ότι κάτι έχει, και ό γιατρός σας λέγει να της δίνετε φάρμακα, δεν φέρω καμιά αντίρρηση, αλλά να κάνετε ένα μικρό διάστημα υπομονή, να παραβλέπετε τις αταξίες της, να σας πλησίαση λίγο περισσότερο, και με την πρώτη ευκαιρία πού θα σας δώσει ή ίδια (ότι νιώθει λίγο αδιάθετη) η έστω να βρείτε καμιά αφορμή με τρόπο, τότε να την πάτε στο γιατρό. Πάντως μη στενοχωρείστε, δεν θα αφήσει ό Θεός, ούτε και τις αμαρτίες των παιδιών της εποχής μας θα τις κρίνει με τις αμαρτίες των παιδιών της δικής μας εποχής.
Εύχεστε και εγώ θα εύχομαι και ό καλός Θεός να βοηθήσει και το παιδί σας και όλα τα παιδιά σας και όλα τα παιδιά του κόσμου.

Με αγάπη Χριστού Μον. Παΐσιος