Οι πειρασμοί στις γιορτές

Γέροντα, γιατί στις γιορτές συνήθως συμβαίνει κάποιος πειρασμός: Δεν ξέρεις; Στις γιορτές ό Χριστός, ή Παναγία, οι "Αγιοι έχουν χαρά και κερνούν, δίνουν ευλογίες, δώ­ρα πνευματικά στους ανθρώπους. Εδώ οι γονείς κερ­νούν, όταν γιορτάζουν τα παιδιά, ή οι βασιλείς χαρί­ζουν ποινές, όταν γεννιέται κανένα βασιλόπουλο, οι "Αγιοι γιατί να μην κεράσουν; Μάλιστα ή χαρά που δί­νουν κρατάει πολύ και βοηθιούνται πολύ οι ψυχές. Γι' αυτό ό διάβολος, επειδή το ξέρει αυτό, δημιουργεί πει­ρασμούς, για να στερηθούν οι άνθρωποι τα θεία δώρα και να μη χαρούν ούτε να ωφεληθούν από την γιορτή. Και βλέπεις, μερικές φορές στην οικογένεια, όταν σε μια γιορτή ετοιμάζονται όλοι να κοινωνήσουν, τους βάζει ο πειρασμός να μαλώσουν, και όχι μόνο δεν κοι­νωνούν, άλλα ούτε στην Εκκλησία πηγαίνουν. Τα φέρ­νει έτσι τα πράγματα το διαβολάκι, ώστε να στερηθούν όλη την θεία βοήθεια.
Αυτό παρατηρείται και στην δική μας, την καλογε­ρική, ζωή. Πολλές φορές το ταγκαλάκι, επειδή γνωρίζει εκ πείρας ότι θα βοηθηθούμε πνευματικά σε κάποια γιορ­τή, εκείνη την ήμερα, ή μάλλον από την παραμονή, δημι­ουργεί έναν πειρασμό - σαν πειρασμός πού είναι - και μας χαλάει όλη την διάθεση. Μπορεί λ.χ. να μας βάλει να φιλονικήσουμε με έναν αδελφό, και υστέρα μας θλίβει, μας τσακίζει ψυχικά και σωματικά. "Ετσι, δεν μας αφή­νει να ωφεληθούμε από την γιορτή με τον χαρούμενο τρό­πο της δοξολογίας. Ό Καλός Θεός όμως, όταν δει ότι δεν δώσαμε εμείς αφορμή, άλλα αυτό έγινε μόνον από φθόνο του πονηρού, μας βοηθάει. Και ακόμη πιο θετικά μας ωφελεί, όταν εμείς παίρνουμε ταπεινά το σφάλμα επάνω μας και δεν κατηγορούμε όχι μόνον τον αδελφό μας αλλά ούτε και τον μισόκαλο διάβολο, διότι ή δου­λειά του αυτή είναι: να δημιουργεί σκάνδαλα και να σκορπάει κακότητα, ενώ ό άνθρωπος ως εικόνα Θεού πρέπει να σκορπάει ειρήνη και καλωσύνη. .(Οικογενειακή ζωή-π.Παϊσίου-Ι.Ησυχ.Αγ.Ι.Θεολόγου Σουρωτή θεσσαλονίκης.)

Το παράδειγμα της Καμήλας
Η Καμήλα κάθε βράδυ αλλά και κάθε πρωίνό σαν χαράξει η μέρα γονατίζει. Το βράδυ για να αποθέσει το βάρος όπου σήκωνε όλη την ημέρα στην πλάτη της και να αναπαυτεί, την δε αυγή ,ξεκούραστη πλέον ,για να πάρει πάνω της το φορτίο που πρόκειται να σηκώσει όλη την ημέρα .
Έτσι ας κάνουμε και μεις.
Κάθε βράδυ ας γονατίζουμε μπροστά στον Ι.Χριστό για να του αποθέτουμε τον πόνο και την προσευχή μας και να ξαποσταίνουμε , το δε πρωϊ ας γονατίζουμε ταπεινά στην Άγια Χάρη Του για να παίρνουμε δύναμη και κουράγιο για το φορτίο της ημέρας που μας περιμένει. Παντού και πάντοτε προσευχή. (Ισαάκ ο Σύρος.)

Πιο συχνά να προσεύχεσαι παρά να αναπνέεις !
* * *
"Αγχος και εργασία »
- Γέροντα Παϊσιε, πολλοί, όταν επιστρέφουν στο σπίτι από την δουλειά, είναι εκνευρισμένοι.
- Εγώ συνιστώ στους άνδρες, μετά την δουλειά τους, αν βρίσκουν καμμιά εκκλησία ανοιχτή, να μπαίνουν να ανάβουν ένα κερί, να μένουν μέσα δέκα-δεκαπέντε λε­πτά ή να κάθονται σε κάποιο πάρκο να διαβάζουν ένα κομματάκι από το Ευαγγέλιο, για να γαληνεύουν λίγο, και υστέρα να πηγαίνουν στα σπίτια τους ήρεμοι και χαμογελαστοί, και όχι να πηγαίνουν εκνευρισμένοι καινα στήνουν τον καβγά.
Να μη μεταφέρουν τα προβλή­ματα πού αντιμετωπίζουν στην δουλειά τους μέσα στο σπίτι· να τα αφήνουν έξω από την πόρτα.
- Γέροντα, μερικοί όμως είναι και κάπως δικαιο­λογημένοι, γιατί ή ευθύνη πού έχουν στην δουλειά τους γεμίζει άγχος.
- Τους γεμίζει άγχος, γιατί δεν βάζουν και τον θεό στις υποθέσεις τους. Ό τεμπέλης πού λέει «ε, έχει ό θεός...»,είναι καλύτερος από αυτούς. Εγώ προτιμώ να είναι κα­νείς υπάλληλος, να κάνει σωστά και με φιλότιμο την δου­λειά του, αλλά να απλοποιεί την ζωή του, να περιορίζε­ται στα απαραίτητα και να έχει ήσυχο το κεφάλι του, παρά να είναι εργοστασιάρχης και να είναι συνέχεια «αχ και βαχ», γιατί συνήθως είναι χρεωμένος. Μπαίνει και ή υπε­ρηφάνεια, «θα πάρω τόσο δάνειο, να παρουσιάσω κι αυτό και το άλλο, για να τακτοποιηθώ καλύτερα...», και μετά πέφτει έξω, χρεωκοπεί, οπότε μετά πλειστηριασμός κ.λπ.
* * * * *
Μην κατακρίνεις, ακόμη κι αν βλέπεις
Να προσέχεις την κατάκριση, μου λέει μια άλλη μέ­ρα ό Γέροντας Πορφύριος, και μου είπε το έξης περιστατικό για να αποφεύγω κάθε συζήτηση γι' αυτή, όσο δίκαιο και αν νομίζω πώς έχω.
«Είχε πάει μια μέρα μια γυναίκα σε έναν Ιερέα για να εξομολογηθεί. Ήταν από κάποιο χωριό πού φορούν και μεσοφόρια. Τα ξέρεις; Τα ξέρω, του λέω. Λοιπόν, αφού εξομολογήθηκε, σηκώθηκε να φύγει.
Όμως δεν έκανε πέρα, αν δεν του άφηνε κάτι για να τον ευχαριστήσει και επειδή έτσι αισθανόταν καλύ­τερα. Προσπάθησε λοιπόν να σηκώσει το πάνω φόρεμα για να βγάλει από το μεσοφόρεμα κάτι χρήματα πού είχε, άλλα μαζί με το πανωφόρεμα πιάνει και το μεσο­φόρεμα μαζί κατά λάθος, το σηκώνει ψηλά, και της φάνηκαν τα πόδια της. Τη στιγμή αυτή μπήκε κάποιος μέσα και είδε αυτή τη στιγμή τη στάση της γυναίκας και πήγε και κατήγγειλε τον Παπά για άσεμνες στά­σεις και τον τιμώρησαν μάλιστα με τρεις μήνες αργία.
Σέ όλο αυτό το διάστημα της αργίας του ό Ιερέας αυτός ευχαριστούσε και δοξολογούσε το Θεό γι' αυτή τη δοκιμασία πού του έδωσε. Το χάρηκε πάρα πολύ.
Είδες όμως τι έπαθε ό αδελφός μας, παιδί μου;Ενώ είδε κάτι το άσεμνο, και κατέκρινε τον Ιερέα, δεν ήταν έτσι όπως του το παρουσίασε ό πονηρός. Γι' αυτό σου λέω, πρόσεχε πολύ, πρόσεχε»..( Ανθολόγιο Συμβουλών .Ι Ησυχ. Μεταμόρφωσις. τουΣωτήρος-Μήλεσι Αττικής)

* * * *


Να μην υπερηφανεύεστε, όταν σας επαινούν.
Και να μη πικραίνεστε, όταν σας κατηγορούν

Κάποιος Αδελφός επήγε να συναπαντήσει κάποτε τον "Αγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, καί του είπε·
—Με την ευχή σου, Άββα μου, πες μου κανένα λόγο, πού θα με βοηθήσει για να σώσω την ψυχή μου.
Και του άποκρίθηκεν ό Γέροντας.
— Πήγαινε στο νεκρο­ταφείο, που είναι τα μνήματα, καί βρίσε τους πεθαμένους. Τον άκουσε λοιπόν εκείνος κι' επήγε. Και τους έβρισε. Κι' πετροβόλησε καί τα μνήματα τους. Κι' υστέρα γύρισε στο Γέροντα καί του είπε αυτά πού έκανε. Και εκείνος τον ερώτησε- — Δεν σου απαντήσανε τίποτα, όταν τά κανες αυτά; Καί ό αδελφός του είπε — "Οχι, Γέροντα μου.
Τότε λοιπόν του λέει ό Γέ­ροντας — Να ξαναπάς αύριο πάλι, αδελφέ μου. Κι' αυτή τη φορά να τους έπαινέσης καί να τους τίμησεις.
Επήγε λοιπόν ό αδελφός, καί γυρίζοντας ανάμεσα στα μνήματα φώναζε.
— Αδελφοί μου, που είστε όλοι σας δίκαιοι ,καλοί καί "Αγιοι... Καί αφού τά’κανε αυτά ξαναγύρισε στο Γέροντα καί του είπε — Τώ’καμα αυτό πού μου έπρόσταξες, Γέροντα μου- και τους ετίμησα καί τους έδόξασα. Και αυτός του απάντησε — Δεν σου αποκριθήκανε τίποτα;
— Τί­ποτα απολύτως, Γέροντα μου.
Τότε λοιπόν του εΐπεν ό Γέροντας

— "Εμαθες καί το ξέρεις τώρα καλά αυτό που χρειάζεσαι. Τους επρόσβαλες καί δεν σου αντιμιλήσανε. Και τους ετίμησες με το παραπάνω. Και αυτοί δεν σου δώκανε καμμιά απάντηση. "Ετσι λοιπόν να κάνεις, και έτσι να συμπεριφέρεσαι και εσύ, αν πραγματικά θέλεις να σωθείς. Να γίνης σαν ένας νεκρός καί σαν ένας πεθαμένος. Και ούτε τις τιμές που σου κάνουνε να λογάριαζες, ούτε και από τις προσβολές των ανθρώπων να στενοχωριέσαι, όπως οι νεκροί. Καί να’σαι βέ­βαιος, πώς θα σωθείς. Καί ποτέ σου να μην έχεις την αξίωση να μη σε καταφρόνεσει κανείς. Άλλοίμονον στον άνθρωπο, πού ή φήμη του είναι μεγαλύτερη από την αξία του. Γιατί θα’ρθει ένας καιρός, όπως έλεγε ό Άββας Αντώνιος, πού θα ψηλώσουν τα μυαλά των ανθρώπων καί θα τρελλαθούνε.
Και όταν δούνε κάποιον, πού δεν θα’ναι σαν αυτούς τρελλός, θα επαναστατούν καί θα του λένε —Είσαι μανιακός καί τρελλός. Επειδή δεν τους μοιάζει. Μα ένας πραγμα­τικός αγωνιστής δεν πρέπει να δίνη σε αυτά καμμιά σημασία.