Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Η φωτογραφία μου
Δέν έχουμε γραφτή μαρτυρία ούτε κτιτορική επιγραφή μέ τό έτος Ίδρυσης του Ι.Ναού τής Παναγίας. Ό Λαμπρυνίδης (Ή Ναυπλία, ό.π.. ο. 129) υποθέτει ότι πρέπει νά είναι ό πρωτεύων ορθόδοξος ναός του Ναυπλίου (επειδή ό "Αγιος Γεώργιος άνηκε στους καθολικούς) έπί' Ενετοκρατίας. Ή Παναγία έχει σχήμα βασιλικής χωρίς τρούλο. Ό νάρθηκας της πρέπει νά έγινε μετά τήν Απε¬λευθέρωση, όπως καί τό τριώροφο καμπαναριό της στη ΝΔ του πλευρά. 'Από τόν Γερμανό περιηγητή Ρ,βίηποΙά Ιυόβηβυ, αναφέρεται τό 1588 - στην περιγραφή του γιά τό Ναύπλιο - μιά άλλη Παναγία έξω άπό τά τείχη τής πολιτείας πού τήν κατέχουν" Ελληνες μοναχοί. Καθώς καί άλλη έκκλησούλα αφιερωμένη κι αυτή στή Θεοτόκο, επειδή βρίσκεται κοντά σέ σπηλιά. στά δυτικά βράχια τοϋ Ρωμαίικου κάστρου (Ακροναυπλία). ' Η δεύτερη αυτή είναι ή αγαπημένη τών κατοίκων τοΰ Ναυπλίου, ή «Παναγίτσα»: πανέμορφο προσκυνητάρι τους στό «Γύρο τής "Αρβανιτιάς», τόν πιό ρομαντικό περίπατο τ" Άνα-πλιού. Καί ποτέ δέν μπερδεύουν τήν «Παναγίτσα» τοϋ βράχου μέ τήν «Παναγία» τής πόλης τ' Άναπλιοΰ, αφιερωμένη στή Γέννηση τής Θεοτόκου. "Ως σήμερα φροντισμένη μέ αγάπη ή Παναγία, αντιπροσωπεύει ένα άπό τά πιό ώραϊα ιστορικά καί εκκλησιαστικά μνημεία τής πολιτείας.

+ ΝΕΟΣ ΡΩΣΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Σέ Ρωσικό ορθόδοξο χριστιανικό περιοδικό, σέ κάποια σελίδα με θέ­μα «Τό Σύμβολον της πίστεως» γράφεται άμυδρώς ή βιογραφία καΐ το μαρτύριο του νέου μάρτυρος τής Ρωσικής Εκκλησίας Ευγενίου Ροϊνόθα. Στην αρχή αναγράφονται από τον σχολιαστή τα έξης: «Πριν μερικές μέρες, σε μια εκπομπή με τίτλο "Τό σπίτι τής Ρωσίας" μας με­τέδωσαν μιά μαρτυρία άπό τόν πόλεμο τής Τσετσενίας. τΗταν ένας στρατιώτης Ευγένιος Ροϊνόθα ονόματι, νεαρός 19 χρόνων, ό οποίος αιχμαλωτίστηκε από τους αντάρτες Τσετσένους και υπέφερε για την Όρθόδόξη Χριστιανική του Πίστη, χωρίς να βγάλει τον σταυρό κατά την προσταγή των.αντιπάλων ανταρτών, γι' αυτό και οι αντάρτες τόν αποκεφάλισαν».
Αυτά γράφει στην αρχή τής γρα­πτής διηγήσεώς του ό σχολιαστής του Ρωσικού "Ορθοδόξου περιο­δικού, ό όποιος, γιά νά έχει περισ­σότερα στοιχεία και περισσότερες πληροφορίες, πήγε στό Πρακτο­ρείο Ειδήσεων, γιά νά μάθει γι' αυ­τόν τον άνθρωπο. Έκεί αφού έμα­θε τό τηλέφωνο τής μητέρας του, πήγε και την συνάντησε, άπο τήν οποίαν έμαθε σημαντικά πράγματα γιά τό παιδί της.
Τόν τελευταίον καιρόν έκεί στον στρατό, οι Ρώσοι στρατιώτες συνέ­λαβαν μερικούς Τσετσένους αν­τάρτες. Μετά από ανάκριση και ξύλο, ένας άπ’ αυτούς ονόματι Χαϊχοροέβ παραδέχτηκε ότι αυτός είχε σφάξει τόν Εύγένιον, Τους είπε και τήν ιστορία τής συλλήψε­ως του: «Πήγανε μερικοί αντάρτες μέ νοσοκομειακό αυτοκίνητο με τόν Ερυθρό Σταυρό άπ' έξω. Οι φρουροί ήταν 3-4 και τους πλησιά­σαμε χωρίς νά" δείξουν άντίστασιν, νομίζοντας ότι είμαστε άπ τους δικούς τους. "Ετσι τους συλλάβα­με, τους βάλαμε οτό αυτοκίνητο και τους μεταφέραμε μέσα στην περιοχή μας. Στον Ευγένιο τό είπα­με πολλές φορές -γύρω στίς 16 — γιά νά αφαιρέσει τόν σταυρό, πού φορούσε, αυτός αρνήθηκε όλες τις φορές Γι' αυτό τόν σφάξαμε».
Κάλεσαν τή μητέρα του - όταν πήγε στό στρατό ψάχνοντας γιά το γιο της - και έφεραν μπροστά της και τόν Χαϊχοροέβ, και τής είπε τής μητέρας του: «Αυτός μπορούσε νά σωθεί. Διότι αν πειθόταν και πετούσε άπό πάνω του τόν σταυρό, έστω και τήν τελευταία φορά, θά τήν γλύτωνε, δεν θά τόν σφάζαμε».
Δέκα μήνες μετά τό μαρτύριο του γιου της, οι Τσετσένοι τής πα­ρέδωσαν τό λείψανο του, αφού
πήραν τήν αμοιβή τους μέ λεφτά. Προμηθεύθηκε, επίσης, και μιά βιν­τεοταινία — πού τήν αγόρασε άπό τους Τσετσένους — ή οποία πα­ρουσίαζε τή σκηνή του μαρτυρίου και τής σφαγής του γιου της
Αύτη είναι ή δραματική εξι­στόρηση των γεγονότων, πού αφο­ρούν το μαρτυριον, αύτού τού νεο-μάρτυρος τής, Όρθοδόξου ημών Εκκλησίας Ευγενίου. "Ενα ζωντανό υπόδειγμα ενός αγνού νέου εφηβικής ηλικίας, πού διέλαμψε μέσα σ’ αυτές τις «σκοτεινές μέρες» της μαλθακότητας και εκφυλι­σμένης νοσηρής κοινωνίας."
(Μετάφρασις από τό Ρωσικό κεί­μενο, Μιχαήλ Ίεροδιακόνου, Γεωρ-νιανού, Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. "Άγιον Όρος 2000).

ΣΟΦΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ