Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ.

ΕΠΑΝΩ στον Σταυρό ο Κύριος μας Ι.Χριστός έδωσε εντολή στον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και παρέλαβε την Παναγία Μητέρα του στο σπίτι του όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και την Μητέρα του Σαλώμη,συγγενής της Θεοτόκου.
Όταν δε ήρθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της , άγγελος Κυρίου της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν. Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη , διότι θα συναντούσε τον μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε λοιπόν και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς.Έπειτα γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμησή της. Την Τρίτη ημέρα από την εμφάνιση του Αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος , οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στην Θεοτόκο που ετοιμάζονταν για το ταξίδι της στην αιωνιότητα..Όταν κοιμήθηκε με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Μετά από τρεις ημέρες άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία είχε αναστηθεί σωματικά και είχε μετασταθεί στους ουρανούς. Και βέβαια όλη η ανθρωπότητα με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό αναφωνεί: «Χαίρε, ω Μήτερ της Ζωής»
* * *
Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ Εικόνα της Πορταϊτισσας, ήταν αρχικά φυλαγμένη, καθώς διασώζει ή παρά¬δοση, στή μικρασιατική Νίκαια. Μιά ευσεβής γυναίκα μέ τόν μοναχογιό της τήν είχαν τοποθετήσει μέσα στην Ιδιόκτητη εκκλησία τους καί τήν τιμούσαν
Στά χρόνια της δεύτερης εικονομαχίας βασιλικοί κα¬τάσκοποι ανακάλυψαν τήν εικόνα καί απείλησαν τή γυ¬ναίκα πώς θά τή σκοτώσουν αν δεν τους δωροδοκήσει. Εκείνη υποσχέθηκε ότι τήν επομένη θά τους έδινε τά χρήματα. Και τή νύχτα, αφού προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα, τή σήκωσε με ευλάβεια, κατέβηκε στην παραλία και τήν έριξε στή θάλασσα λέγοντας:
-Δέσποινα Θεοτόκε, έσύ έχεις τή δύναμη κι εμάς νά διασώσεις από τή οργή του βασιλιά, άλλα και την εικόνα σου άπό τόν καταποντισμό.
Τότε πραγματικά έγινε κάτι θαυμαστό. Ή θαυμα¬τουργή εικόνα στάθηκε όρθια στά κύματα και κατευ¬θύνθηκε προς τή δύση. Συγκινημένη ή γυναίκα από τό γεγονός γυρίζει στον γιό της και του λέει:
-Έγώ, παιδί μου, γιά τήν αγάπη τής Παναγίας εί¬μαι έτοιμη νά πεθάνω. Έσύ νά φύγεις. Νά πάς στηνΕλλάδα.
Χωρίς αργοπορία τό παιδί ετοιμάστηκε και ξεκίνησε γιά τή Θεσσαλονίκη, κι άπό κει γιά τόν "Αθωνα, όπου έμόνασε. Σάν μοναχός ασκήτεψε στον τόπο πού αρ¬γότερα ιδρύθηκε ή μονή τών Ιβήρων. Αυτό ήταν οικο¬νομία Θεού, γιατί έτσι πληροφορήθηκαν οί άλλοι μο¬ναχοί τό ιστορικό τής θαυματουργής εικόνας.
Πέρασε καιρός. Ό μοναχός από τή Νίκαια πέθανε, και τό μοναστήρι τών Ιβήρων ιδρύθηκε καί ολοκλη¬ρώθηκε. Ήταν βράδυ, όταν οί μοναχοί αντίκρυσαν ένα παράξενο θέαμα: Ένα πύρινο στύλο πού ξεκινού¬σε από τή θάλασσα κι έφθανε στον ουρανό.
Τό όραμα συνεχίστηκε ήμερες καί νύχτες. Κατεβαί¬νουν οί αδελφοί στην παραλία καί βλέπουν μέ θαυμα¬σμό στή βάση του πύρινου στύλου μία εικόνα τής Θεο¬τόκου. Όσο όμως τήν πλησίαζαν εκείνη απομακρυνό¬ταν. Συγκεντρώθηκαν τότε στην εκκλησία καί παρακά¬λεσαν μέ δάκρυα τόν Κύριο νά χαρίσει στό μοναστήρι τους τόν ανεκτίμητο αυτό θησαυρό.
Μεταξύ τών μοναχών υπήρχε ένας ευλαβής ασκη¬τής, πού λεγόταν Γαβριήλ.
Σ' αυτόν παρουσιάζεται ή Παναγία καί του λέει:
— Νά πεις στον ηγούμενο καί στους αδελφούς ότι θά σας παραδώσω τήν εικόνα μου, γιά νά σας προστα¬τεύει. Θά μπεις κατόπιν στή θάλασσα, θά περπατήσεις πάνω στά κύματα, κι έτσι θά καταλάβουν όλοι τήν εύ¬νοια μου γιά τό μοναστήρι σας.
Έτσι κι έγινε. Ό π. Γαβριήλ περπάτησε πάνω στή θάλασσα σάν σέ στερεά γη, παρέλαβε μέ ευλάβεια τή θαυματουργή εικόνα καί επέστρεψε στην παραλία. Ε¬κεί συγκεντρωμένοι όλοι οί μοναχοί τής επιφύλαξαν τι¬μητική υποδοχή. Ύστερα τήν παρέλαβαν καί τήν τοπο¬θέτησαν στό ίερό βήμα του καθολικού.
Όταν τήν επομένη ό εκκλησιαστικός πήγε ν' ανάψει τά καντήλια, ή εικόνα έλειπε. Ερεύνησε παντού καί τήν ανακάλυψε στό τείχος, πάνω άπό τήν πύλη τής μονής. Τήν επανέφεραν στό καθολικό, άλλα ή εικόνα έφυγε καί πάλι. Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές. Τέλος ή Παναγία παρουσιάζεται στον γέροντα Γαβριήλ καί του λέει:
-Νά πεις στους αδελφούς νά μή μ' ενοχλούν. Δεν ήρθα έδώ γιά νά φυλάγομαι από σας, άλλα νά σας φυ¬λάω. Όσοι ζείτε στό "Ορος τούτο ενάρετα, νά ελπίζετε στην ευσπλαχνία του Υιού μου. Γιατί, όσο υπάρχει ή εικόνα μου μέσα στή μονή σας, ή χάρη καί τό έλεος Του θά σας επισκιάζουν πάντοτε. Ύστερα άπ' αυτό οί μοναχοί έχτισαν παρεκκλήσι κοντά στην πύλη κι εκεί τοποθέτησαν τήν ίερή είκόνα.Πράγματι ή Πορταϊτισσα, καθώς υποσχέθηκε, προσ¬τατεύει τή μονή καί οικονομεί κάθε της ανάγκη.
* * *
Ή θεραπεία της πριγκίπισσας. Τό 1651 οι μοναχοί της ως άνω Ι.Μονής δοκίμαζαν οικονομική στενότητα, γι' αυτό ανέθεσαν στη Θεοτόκο νά μεριμνήσει γιά τή συν¬τήρηση τους. Αμέσως ή φιλόστοργη Μητέρα έτρεξε γιά εξεύρεση πόρων μέ τό ακόλουθο χαριτωμένο θαύμα.
Εκείνη την περίοδο ήταν βαριά άρρωστη ή κόρη του τσάρου της Ρωσίας 'Αλεξίου Μιχαήλοβιτς. Τά πόδια της ήταν παράλυτα και γιά τους γιατρούς αθεράπευτα. Τή θλίψη της πριγκίπισσας και των βασιλέων γο¬νέων της έρχεται τώρα νά μεταβάλει σέ χαρά ή θαυμα¬τουργή Πορταϊτισσα. Παρουσιάζεται μιά νύχτα στον ύ¬πνο της, κι αφού της έδωσε θάρρος καί υποσχέθηκε νά τή θεραπεύσει της λέει:
- Νά πείς στον πατέρα σου νά φέρει από τή μονή των Ιβήρων τήν εικόνα μου τήν Πορταϊτισσα.
Τό πρωί ή άρρωστη διαβίβασε τήν εντολή κι αμέσως ξεκίνησε έκτακτη αποστολή, γιά νά μεταφέρει στους Ιβηρίτες μοναχούς τήν επιθυμία του Τσάρου. Εκείνοι φοβήθηκαν μήπως ή εικόνα δέν επιστραφεί, καί απο¬φάσισαν νά στείλουν ένα πιστό αντίγραφο μέ τιμητική συνοδεία τεσσάρων ιερομόναχων.
Μόλις μαθεύτηκε ό ερχομός της σεπτής εικόνας στή Μόσχα, ή πόλη άδειασε. Όλοι, βασιλείς καί λαός, έ¬τρεξαν νά τήν προϋπαντήσουν. Στ' ανάκτορα όμως ή πριγκίπισσα κοιτόταν στό κρεβάτι, χωρίς νά γνωρίζει τί¬ποτε. Κάποια στιγμή ζήτησε τή μητέρα της καί τότε πλη¬ροφορήθηκε τό μεγάλο γεγονός.




-Τι; φώναξε.!Έρχεται η Παναγία κι εμένα με άφησαν εδώ;Πηδά αμέσως άπό τό κρεβάτι, ντύνεται καί τρέχει νά υποδεχθεί κι εκείνη τήν Παναγία. Ό κόσμος είδε την παράλυτη πριγκίπισσα νά τρέχει καί τα έχασε. Ή συγ¬κίνηση κορυφώθηκε, όταν άπό τήν άλλη μεριά έφθασε ή αγία εικόνα κι έγινε ή τελετή της υποδοχής καί της προσκυνήσεως.
-Μεγαλειότατε, είπαν οί απεσταλμένοι, προσφέ¬ρουμε τή σεπτή αυτή εικόνα σάν δώρο στό ευσεβές ρω¬σικό έθνος.
-Σας ευχαριστώ, είπε συγκινημένος ό Τσάρος. Σέ ένδειξη της ευγνωμοσύνης μου σας παραχωρώ μία από τις καλύτερες μονές της πρωτεύουσας, τόν άγιο Νι¬κόλαο. Επίσης ετήσιο επίδομα από 2.500 ρούβλια, α¬-τέλεια σέ ό,τι εισάγετε καί εξάγετε άπό τή χώρα μου, καθώς καί δωρεάν μετακίνηση τών απεσταλμένων σας.
Τό μετόχι αυτό παρέμεινε στην κυριότητα της μονής ΊΒήρων μέχρι τό 1932 καί της εξασφάλιζε τόσες προ¬σόδους, ώστε κάλυπτε όλες σχεδόν τίς υλικές της ανάγ¬κες.



* * *
Ό πεινασμένος οδοιπόρος. Ή μονή τών Ιβήρων είναι πολύ φιλόξενο μοναστήρι.Αυτό αποδίδεται καί στό ακόλουθο περιστατικό: Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από τόν δρό¬μο, έφθασε τό μεσημέρι πεινασμένος στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τόν πορτάρη, γιατί βιαζόταν νά συνεχίσει τήν πορεία του.
Ό πορτάρης, άγνωστο γιατί, δέν του έδωσε, οπότε ό φτωχός αναστέναξε βαθιά κι έφυγε νηστικός.
Ανεβαίνοντας προς τίς Καρυές, σταμάτησε γιά λίγο στή σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος καί κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής.
Ξαφνικά ακούει βήματα νά πλησιάζουν. Άνασηκώνεται καί βλέπει κοντά του μιά γυναίκα μ' ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό καί φωνή γλυκεία τόν έρωτα:
-Τί έχεις; Μήπως είσαι άρρωστος;
-"Οχι, απάντησε εκείνος, αλλά πεινώ. Παρακάλε¬σα τόν θυρωρό της μονής Ιβήρων νά μου δώσει ψωμί, άλλα δέν μου έδωσε.
-"Ακου, παιδί μου. Δέν πρέπει νά παραπονείσαι γιά τόν θυρωρό. Θυρωρός της μονής αυτής είμαι εγώ. Νά επιστρέψεις αμέσως καί νά ζητήσεις ψωμί εκ μέρους μου. Κι αν δέν σου δώσουν, πλήρωσε το μ' αυτά τά χρήματα. Σέ περιμένω εδώ.
Λέγοντας αυτά έδωσε στον εργάτη τρία φλουριά. Ε¬κείνος, ανύποπτος γιά όσα έβλεπε καί άκουγε, ξεκίνη¬σε γιά τό μοναστήρι. Χτύπησε τήν πύλη καί κρατώντας επιδεικτικά τά χρήματα ζήτησε καί πάλι από τόν θυρω¬ρό ψωμί,χωρίς να παραλείψει ν' αναφέρει τή συνομι¬λία του μέ τή γυναίκα.
"Οταν άκουσε ό μοναχός γιά γυναίκα καί είδε τά σπάνια νομίσματα, κατάλαβε ότι πρόκειται γιά θαύμα. Χτύπησε τήν καμπάνα, συγκεντρώθηκαν οί αδελφοί καί άκουσαν μέ θαυμασμό τό παράδοξο γεγονός.
Διαπίστωσαν μάλιστα ότι τά νομίσματα εκείνα ήταν αφιερωμένα πρίν από πολλά χρόνια στή θαυματουργή εικόνα. Βλέποντας όμως ή Παναγία τήν ανάγκη του φτωχού, τά παρέλαβε καί τού τά έδωσε μέ μητρική ευ¬σπλαχνία.
Οί μοναχοί μέ φόβο καί ευλάβεια τά επανέφεραν στην αγία εικόνα της Πορταϊτισσας, ή οποία μέ τό θαύ¬μα αυτό τους δίδαξε τή μεγάλη αρετή της φιλοξενίας.
* * *




-Το σύμπαν γεννήθηκε για την Παναγία. Και η Παναγία γεννήθηκε για τον Ι.Χριστό.

-Σε κάθε καλή Μητέρα βλέπεις και το πρόσωπο της Παναγίας.

-Μέσα στον Ι.Χριστό βλέπεις την Θεοτόκο . Και μέσα στην Θεοτόκο βλέπεις τον Ι.Χριστό.

-Κανένας δεν έλαβε τόσο πόνο και δεν έδωσε τόση χαρά όση η Κεχαριτωμένη Παναγία μας!