Ό εν ενεργεία Αρειοπαγίτης

Ό εν ενεργεία Αρειοπαγίτης δικηγόρος κ.Ν. Π. διηγείται κάτι το εξόχως συγκλονιστικό και ταυτόχρονα διδακτικό, πού του συνέβη: Είχε φίλο, συνάδελφο, πού είχε καιρό να μάθει νέα του, Του εμφανίσθηκε, λοιπόν, ό φίλος του στο σπίτι του, σα σε όραμα, και του είπε:
«Να ξερες τι έπαθα!! Όδηγούσα, και «τρακάρησα»! Χτύπησα στο κεφάλι μου, έπεσα σε κώμα, και ...πέθανα! Και τότε; Πέρασα από ένα ανελέητο δικαστήριο, (=τελώνια), πού μαρτύ­ρησα κυριολεκτικά! Ούτε στον εχθρό σου τέτοιο πράγμα! Αλλά τη τελευταία στιγμή αθωώθηκα! Και τώρα είμαι πολύ καλά!
Σου ζητώ μια χάρη: Άφησα την διαθήκη μου στο συμβολαιογράφο κ...., αριθμό πρω­τοκόλλου ...., τηλ..., Καί επειδή ή γυναίκα μου δεν ξέρει από τέτοια πράγματα, σε παρακαλώ, βοήθησε την!»
Καί ό νεκρός εξαφανίσθηκε!
0 δικηγόρος σοκαρίσθηκε. Τι να ήταν άρα­γε αυτό πού είδε; Όνειρο;
Φαντασία; Ή πράγματικότητα;
Τηλεφώνησε στο σπίτι του φίλου του. Βγήκε ατό τηλέφωνο ή γυναίκα του. Πώς πάει ό φίλος μου ό Ά;
-Δέν τα έμαθες; Σκοτώθηκε!
-Πώς, πώς έγινε αυτό;
-Από τροχαίο! Χτύπησε στο κεφάλι του, έπεσε σε κώμα, και πέθανε!
-Τι 'μπορούμε να κάνομε για σας;
-Δεν βλέπω να άφησε «διαθήκη», και δεν ξέρω τι να κάνω!
- Αυτό, κι' αυτό μου συνέβη! Μου εμφανίσθηκε ό άνδρας σου!
Πήγαν μαζί στο συμβολαιογράφο, πού υπέ­δειξε ό νεκρός. Πράγματι. Ή διαθήκη βρισκόταν στο γραφείο του, και με τον αριθμό πρωτο­κόλλου πού υπέδειξε ό νεκρός! Καί ό Αρειοπαγίτης δικηγόρος κατάλαβε, πώς αυτό το φοβερό πού είδε, δεν ήταν ούτε όνειρο, ούτε φαντασία, αλλά ωμή πραγματικό­τητα»! Η ζωή δεν τελειώνει με τον θάνατο ,αλλά και πάλι συνεχίζει την πορεία της !(ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ-Αρχιμ.Β.Μπακογιάννη εκδ.Θαβωρ.)

ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ήρθε ό Ι. Φ. πού μένει στην Γερμανία. Αυτός είχε κάνει μια μελέτη για την κατασκευή ενός ιχθυοτροφείου στην Κομοτηνή κι ήρθε να με παρακαλέσει να εύχομαι, για να εγκρι­θεί ή μελέτη του από το κράτος. Τον ρώτησα, λοιπόν, από πε­ριέργεια, για το πώς αναπαράγονται τα ψάρια καί πώς μεγαλώ­νουν τα μικρά ψαράκια. Κι εκείνος μου απάντησε:
-Τα ψαράκια, Γέροντα, αυτά πού μόλις γεννιούνται, έχουν μέσα στην κοιλιά τους μια μικρή σακούλα πού λέγεται «λεκιθικός ασκός». Μέσα σ' αυτόν το σάκο περιέχονται όλες οι βιτα­μίνες καί τα συστατικά πού χρειάζεται το μικρό ψαράκι, για να αύτοσυντηρηθεϊ τίς πρώτες, κρίσιμες μέρες. "Ετσι τρέφεται από εκεί, κι όταν αδειάσει αυτός ό σάκος, ήδη ή κοιλιά του μικρού ψαριού έχει πάρει την κανονική της μορφή καί είναι ικανή πλέ­ον, για να δέχεται τη συνηθισμένη γι' αυτά τροφή.
Όταν τ' άκουσα, λοιπόν, αυτό συγκινήθηκα. Εκείνες τίς μέ­ρες μ' αφορμή το γεγονός αυτό είχα περιέλθει σε τέτοια κατά­σταση, ώστε δόξαζα συνέχεια το Θεό καί μέσα μου σκεφτό­μουν:
Κοίταξε να δεις! Ό καλός Θεός για τα ψαράκια, πού τα δη­μιούργησε μόνο καί μόνο, για να τα τρώμε εμείς, μεριμνά καί φροντίζει καί προνοεί με τέτοιο σοφό τρόπο, ώστε να μεγαλώ­νουν χωρίς φόβο, ενώ εμείς οι άθλιοι στενοχωριόμαστε καί δεν εμπιστευόμαστε σ' Αυτόν τα πάντα! Φοβερό πράγμα! Ό Θεός ενδιαφέρεται καί μεριμνά για τίς πιο μικρές λεπτομέρειες των πιο μικρών κτισμάτων Του! Για μας, πού έκανε όλα αυτά - καί πού είμαστε εικόνα δική Του - πόσο περισσότερο ενδιαφέρε­ται! Επειδή είμαστε όμως τυφλοί, δε βλέπουμε την πρόνοια Του, πού μας σκεπάζει.» (Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ιερομ.Χριστοδούλου Αγιορ.)
* * *

ΟΙ ΑΓΙΟΙ σύζυγοι Γαλακτίων καί Επιστήμη μαρτύρη­σαν το 250 επί αυτοκράτορας Δεκίου.
Ζούσαν ασκητικά στό όρος Σινά, οπότε ό ειδωλολά­τρης έπαρχος της περιοχής έκανε ξαφνικά έφοδο καί συνέλαβε τον Γαλακτίωνα Μόλις το έμαθε ή Επιστή­μη, εκδήλωσε τη θερμή συζυγική της αγάπη: Έτρεξε αμέσως πίσω του για να συμπαρασταθεί στό μαρτύριο του, παρά τον τρομερό κίνδυνο πού ή ίδια θ' αντιμετώ­πιζε. Τον συνάντησε δεμένο ανάμεσα στους στρατιώτες καί του είπε με δάκρυα:
-"Ημασταν ομόγνωμοι στη ζωή. "Ας γίνουμε ομότροποι καί στον θάνατο! Θέλω να μαρτυρήσω μαζί σου για την αγάπη του Χρίστου. Έτσι θα μείνουμε ενωμένοι καί μετά θάνατον καί θ' απολαμβάνουμε αιώνια δόξα καί αγαλλίαση.
Οί στρατιώτες αμέσως τη συνέλαβαν, την έδεσαν καί την οδήγησαν κι αυτή στον έπαρχο.
Εκείνος στην αρχή διέταξε να δείρουν τον Γαλακτίωνα με βούνευρα. Ή Επιστήμη δεν άντεξε σ' αυτό το θέαμα. Ή πολλή της αγάπη την έσπρωξε να διαμαρτυρηθεί καί να φωνάξει:
— "Ασπλαχνε τύραννε, δεν λυπάσαι τον ευγενή αυ­τόν νέο, τον τόσο λεπτό καί αδύναμο από την ασκητική ζωή πού έκανε;
Ό έπαρχος τότε, οργισμένος άπό το θάρρος της Επιστήμης, πρόσταξε να τη γυμνώσουν καί να τη μα­στιγώσουν σκληρά.
Ύστερα διέταξε να καρφώσουν μυτερά καλάμια στα νύχια των δύο μαρτύρων. Μετά το φρικτό αυτό βασανι­στήριο τους έκοψαν πρώτα τα χέρια, υστέρα τα πόδια, μετά τη γλώσσα καί τέλος το κεφάλι.
Έτσι οί δύο ομόζυγοι αξιώθηκαν να λάβουν μαζί καί τα μαρτυρικά στέφανα. Ή μνήμη τους εορτάζεται στις 5 Νοεμβρίου.(ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ Εκδ.Ι.Μ.παρακλήτου.)



* *

ΜΙΛΟΥΣΕ ό γέροντας Πορφύριος για «μπερδεμένα» παιδιά «μπερδεμένων» γονέων. Μάλιστα για διάφορα παιδιά, πού είχαν προβλήματα καί πού έτυχε καί εγώ ο ίδιος να του πάω τους γονείς τους, έλεγε ότι ήδη από την κοιλιά της μητέρας τους είχαν αυτό το πρόβλημα, αυτό το «μπέρδεμα», διότι, όταν ή μητέρα ήταν έγκυος, δεν φρόντιζε να είναι τακτοποιημένη ή ζωή της, να έχει ηρεμία, γαλήνη, να προσεύχεται, να συμμετέχει στα Μυστήρια της Εκκλησίας.
* * *
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ με το παιδί μας, πού είναι γεμάτο ανασφάλεια καί φοβίες;
-Εσείς φέρετε εξ ολοκλήρου την ευθύνη γι’ αυτό. Εκ κοιλίας μητρός του δημιουργήσατε, με τις κακές μεταξύ σας σχέσεις Ολα αυτά τα ψυχικά τραύματα θα κουβαλά σ" όλη του τη ζωή.
* * *
Στή συνέχεια ο π.Πορφύριος μου αφηγήθηκε το εξής περιστατικό:

«ΠΡΟ ΗΜΕΡΩΝ ήλθε ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου καί παραπονιόταν για κάποια προβλήματα, πού είχε. Του είπα: «Κύριε Καθηγητά, αυτά τα προβλήματα τα έχεις από την κοιλιά της μητέρας σου». Τότε ο Καθηγητής δάκρυσε κι άρχισε να κλαίει. Καί του λέω: ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου να κλαίς;» Και μου απάντησε: «"Εχετε δίκαιο, Γέροντα, αλλά τα λόγια σας αυτά έχουν μια βαθιά σημασία για έμενα. Μου έλεγε ή μητέρα μου ότι, όταν ήμουν στην κοιλιά της ο πατέρας μου την κλοτσούσε στην κοιλιά, ώστε να με αποβάλει». (Ίωαννίδης Κλείτος, Ό Γέρων Πορφύριος)
* * * *
Ο ΣΕΡΑΠΙΩΝ ήταν Αιγύπτιος Ασκητής τελείως ακτήμων καί πολύ ελεήμων. Πολλές φορές τον είχαν δεί να γυρίζη μ' ένα σεντόνι τυλιγμένο γύρω από το γυμνό του σώμα, γιατί τα ενδύματα του τα είχε δώσει ελεημοσύνη. "Ετσι του έμεινε και το όνομα Σινδόνιος.
Κάποτε πουλήθηκε σαν δούλος σ' ένα ειδωλολάτρη ηθο­ποιό για είκοσι νομίσματα. "Αρχισε με μεγάλη προθυμία να υπηρέτη τον Κύριό του και όλη του την οικογένεια. Εργαζό­ταν αδιάκοπα χωρίς απαιτήσεις. Το φαγητό του αποτελείτο μόνο από ψωμί καί νερό. Ενώ τα χέρια του δούλευαν, ό νους του ήταν απασχολημένος με την προσευχή. Τα λόγια της Γρα­φής δεν έλειπαν ποτέ από τα χείλη του. Σκοπός του ήταν να μεταδώσει το φως του Χρίστου στους κυρίους του και δεν άργησε να το πετύχει. Τους προσείλκυσε στην πίστη, πρώτα από όλα με το παράδειγμα του χριστιανικού βίου του καί υστέρα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, πού πέφτει σαν βάλσαμο παρηγοριάς στις ταλαιπωρημένες από την κοσμική ματαιότητα ψυχές.
Όταν ό μίμος — έτσι έλεγαν τότε τους ηθοποιούς —, ή σύζυγος καί τα παιδιά του επήραν τη χάρι του Άγιου Βαπτί­σματος, άφησαν το επάγγελμα τους πού δε συμφωνούσε πια με τη νέα ζωή καί έγιναν ενεργά μέλη της Εκκλησίας. Μια μέρα επήρε ιδιαιτέρως τον Σινδόνιο ό κύριος του και του είπε·
— Είναι καιρός, Αδελφέ, να σου ανταποδώσω την ευεργε­σία πού μου έκανες να ελευθέρωσεις καί μένα και την οικογένειά μου από το σκοτάδι της ειδωλολατρίας. Πάρε καί συ για αντάλλαγμα την ελευθερία σου.
Τότε ό Σινδόνιος κατάλαβε πώς είχε έλθει ή ώρα να του αποκαλύψει την αλήθεια. Του είπε λοιπόν πώς δεν ήταν δούλος αλλά με την θέλησή του πουλήθηκε σ' αυτόν, για να τον οδηγήσει στον Χριστό.
-Άφού έπλήρωσε ό Θεός την επιθυμία μου, ας πάω τώρα να βοηθήσω κι’ άλλους.
Επέστρεψε τα είκοσι νομίσματα στον κύριο του και έφυγε γιά άλλη χώρα. Εκεί πουλήθηκε σε οικογένεια αιρετικών. Μέ τον ίδιο τρόπο έφερε κι' αυτήν πολύ γρήγορα στους κόλπους της Εκκλησίας. Μέχρι τέλους της ζωής του ό Σινδόνιος υπηρετούσε σωμα­τικά καί ψυχικά τους συνανθρώπους(ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ .Θ.Χαμπάκη.)