Αρκεί νά μπεις μέσα στό καράβι της Εκκλησίας.

Έλεγε ο π.Παίσιος γι' αυτούς πού δέν εκκλησιάζονται τακτικά με διάφορες δικαιολογίες:
-Ή Εκκλησία είναι σάν ενα καράβι. "Οταν μπεις στο καράβι καί νά ξεχαστείς, και νά νυστάξεις, καί νά κοιμηθείς, αυτό σέ πάει. Θά σέ βγάλει απέναντι. Άρκεί νά μπεις μέσα.
Τα όπλα του πιστού
-Σέ έναν πού είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται, κοινωνάει, ό Διάβολος δέν έχει καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία. Κάνει λίγο «κάφ-κάφ» σάν ενα σκυλί πού δεν έχει δόντια. Σέ έναν όμως πού δέν είναι πιστός καί του δίνει δικαιώματα, έχει μεγάλη εξουσία. Μπορεί νά τον λιντσάρει, έχει δόντια καί ξεσκίζει.
Ή εξομολόγηση διώχνει τά μάγια
-Σέ έναν πού εξομολογείται, καί μέ το φτυάρι νά του ρίχνουν τά μάγια, δέν πιάνουν. Γιατί, όταν εξομολο¬γείται καί έχει καθαρή καρδιά, δέ μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν μέ το διάβολο, γιά νά τόν βλάψουν.
Τά μπάζα της αμαρτίας
-Γέροντα, ένας άνθρωπος πού δέν εξομολογείται μπο¬ρεί νά είναι εσωτερικά αναπαυμένος;
-Πώς νά είναι αναπαυμένος; Γιά νά νιώσει κανείς ανά¬παυση, πρέπει νά πετάξει τά μπάζα από μέσα του. Αυτό θά γίνει μέ τήν εξομολόγηση.
Ή γέφυρα της εξομολόγησης
-Πολλοί, ενώ έχουν προβλήματα πού τά προκάλεσαν οι αμαρτίες τους, δέν πηγαίνουν στον πνευματικό, αλλά καταλήγουν νά εξομολογούνται στους ψυχολόγους. Λέ¬νε το ιστορικό τους... καί, αν έχουν νά περάσουν ένα ποτά¬
μι, τους ρίχνουν μέσα καί ή πνίγονται ή βγαίνουν, αλλά που βγαίνουν... Ένώ, αν πάνε νά εξομολογηθούν στον πνευματικό, θά περάσουν στην άλλη όχθη από τή γέφυ¬ρα άνετα...


Ή εξομολόγηση του κήπου
-Μέ την εξομολόγηση πετάει ό άνθρωπος από μέσα του ό,τι άχρηστο έχει καί καρποφορεί πνευματικά. Μια μέρα έσκαβα τόν κήπο μου, γιά νά φυτέψω λίγες ντοματιές. Εκείνη τήν ώρα ήρθε κάποιος καί μού λέει: "Τί κά¬νεις, Γέροντα;" "Τί νά κάνω; του λέω, εξομολογώ τόνκήπο μου". Καλά, Γέροντα, μου λέει, χρειάζεται καί ό κήπος εξομολόγηση;". "Ασφαλώς χρειάζεται. "Εχω δια¬πιστώσει πώς, όταν τόν εξομολογώ, βγάζω δηλαδή εξω τίς πέτρες, αγριάδες, αγκάθια κ.λ.π., τότε βγάζει επίση¬μα κηπευτικά, αλλιώς οι ντομάτες γίνονται κιτρινιάρικες, καχεκτικές!"...(Χαριτωμένες Διδαχές-Γερ.Παϊσίου εκδ.Βρυέννιος»)
* * *
ΕΝΑΣ απο τους Γέροντες της σκήτης αρρώστησε κάπο¬τε καί επιθύμησε νά φάει λίγο φρέσκο ψωμί. Πού νά βρεθή όμως τέτοιο πράγμα σέ κείνη τήν έρημο;
Όταν τό έμαθε ένας από τους νέους μοναχούς, έβαλε στό δισάκι του όλα τά ξερά ψωμιά πού είχε, καί ξεκί¬νησε γιά τήν Άλεξάνδρεια. Ή πόλη απείχε δύο ήμε¬ρων δρόμο από τήν έρημο. Ό καλός νέος αψήφησε τόν κόπο! Κατέβηκε, άλαξε τά ψωμιά, κι επέστρεψε όσο πιό γρήγορα μπορούσε στή σκήτη.
-Πού βρήκες φρέσκο ψωμί; τόν ρωτούσαν μέ απο¬ρία οί άδελφοί.
-Στην Άλεξάνδρεια, απαντούσε μέ πολή φυσικό¬τητα εκείνος, σάν νά επρόκειτο γιά τό γειτονικό χωριό.
Όταν τό άκουσε ό γέροντας, δέν ήθελε μέ κανένα τρόπο νά τό κρατήσει.
-Πώς νά τό φάω; έλεγε. Αυτό είναι τό αίμα του άδελφού μου!
Οι άλλοι όμως τον ανάγκασαν ν το φάει, για να μην πάει χαμένη η θυσία του αδελφού.(ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ- εκδ.Ι.Μ.παρακλήτου)
* * *
Ο ΑΓΙΟΣ Αρσένιος, εκτός άπό τά άλλα χαρίσματα πού είχε αξιωθεί νά λάβει άπό τόν Θεό, έλαβε καί το χάρισμα νά λύνει τήν στείρωση των γυναικών. "Ενώ σ" όλες τίς άλλες περιπτώσεις των ασθενειών δεχόταν τίς γυναίκες καί τίς διάβαζε καί γίνονταν καλά, στό θέμα της στειρώσεως έστελνε τήν ευχή γραμμένη, σαν φυλαχτό διπλωμένη, καί τήν φορούσαν μέ ευλάβεια, και έτσι ανάπαυε καί τόν λογισμό των γυναικών. Τό φυλαχτό αυτό τό έστελνε μέ οποιοδήποτε άτομο συγγενικό ή γνωστό της οικογενείας. "Άλλες πάλι γυναίκες στείρες έστελναν τήν μανδήλα τους, γιά νά τήν ευλογήσει ό Πατήρ "Αρσένιος, τήν φορούσαν κατόπιν μέ ευλάβεια καί στον χρόνο γεννούσαν. "Επίσης μερικές ζητούσαν άπό τόν Χατζεφεντή νά τίς ευλόγηση ένα σχοινί νά τό ζωσθούν, γιά νά λυθή ή στείρωση καί νά ελευθερωθούν μέ τό καλό στην γέννα τους. Ό Πατήρ τίς έστελνε τσεραστούπι, δηλαδή κερωμένο φυτίλι, πού τό χρησιμοποιούσε γιά τό άναμμα των κανδηλιών,
ή σχοινάκι…(Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ Γερ.Παϊσίου-εκδ.Ι.Μ.Σουρωτής)

-ΕΓΩ από τά θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τά ζώα δεν μπορούν νά κάνουν μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυα¬λό, ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει μακριά από τον Θεό γί¬νεται χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγά¬λο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται άπό το χαλασμένο κρα¬σί. Τά άλλα τά τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά... Πιο φοβερό είναι, όταν ό διάβολος συμμαχήση μέ έναν άνθρω¬πο διεστραμμένο• τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ό σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήση μέ την σάρ¬κα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Γιά νά συνεργασθή ό διάβολος με έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός νά είναι υπολογίσιμος, νά έχη κακή προαίρεση, κακία.
Στην συνέχεια, θεός φυλάξοι, αυτοί θά φέρουν δυ¬σκολίες, θά στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Ή Εκκλησία, ό Μοναχισμός, θά τους κάνη κακό, γιατί θά τους εμπόδιση στά σχέδια τους. Μόνον πνευματικά μπο¬ρεί νά αντιμετωπισθή ή σημερινή κατάσταση, όχι κοσμι¬κά, θά σηκωθή ακόμη λίγη φουρτούνα, θά πετάξη έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τά άχρηστα, καί μετά θά ξεκαθαρίσουν τά πράγματα.
(ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ Γερ.Παϊσίου-εκδ.Ι.Μ.Σουρωτής)

ΜΑΣ ΛΕΓΕΙ ή παράδοση ότι ό Απόστολος Ιάκωβος, ό αδελφός του Εύαγγελιστου Ιωάννου, τήν ώρα που οδηγούταν στό μαρτύριο, συνάντησε στό δρόμο εκείνον πού τόν είχε καταδώσει. Τόν σταμάτησε καί τόν φίλησε λέγοντας του:
-Ειρήνευε, αδελφέ.
Βλέποντας εκείνος τόση ανεξικακία, έθαύμασε κι' έφώναξε με ενθουσιασμό:
-Χριστιανός είμαι από σήμερα και εγώ.
Ύστερα από αυτήν την ομολογία αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Απόστολο.
* * *
Ο ΑΒΑΣ ΖΩΣΙΜΑΣ έδωσε κάποτε μερικά βιβλία σ' ένα καλλιγράφο νά του τά αντιγράψει. Όταν εκείνος τα ετοίμασε, ειδοποίησε τόν Όσιο νά στείλει νά τα πάρει. Κάποιος άλλος όμως, πού ήξερε την παραγγελία, πήγε δήθεν εκ μέρους του Άββά Ζωσιμά καί παρέλαβε τα βιβλία. "Υστερα από λίγο έστειλε κι' ό Γέροντας τον μαθητή του να τα πάρει. Κατάλαβε τότε ό καλλιγράφος πώς εξαπατήθηκε από τόν άλλο καί ταραγ¬μένος απειλούσε:
—Δέν θά πέσει στά χέρια μου; Θά τόν κανονίσω, όπως του αξίζει, τόν αυθάδη.
"Οταν τό άκουσε ό Άββάς Ζωσιμάς παρήγγειλε στον καλ¬λιγράφο:
—Αποκτούμε βιβλία, αδελφέ, γιά νά μας διδάξουν αγάπη κι' ανεξικακία. "Αν πρόκειται γιά χάρι τους νά μαλώνουμε,χίλιες φορές καλύτερα νά μας λείπουν. «Δούλον Κυρίου ού δει μάχεσθαι».(ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)
* * *
ΗΤΑΝ του Ευαγγελισμού, τό 1991, όταν πήγα γιά πρώ¬τη φορά νά επισκεφθώ τό Γέροντα Παΐσιο, όμως δέν ήταν εκεί. "Αφησα τα ονόματα μόνο των ζώντων,γιά νά μήν τόν ταλαιπωρήσω μέ πολλά ονόματα. Όταν ξαναπήγα, πάλι δέν τόν βρήκα. Τήν τρίτη φορά, μετά από δύο χρόνια, καί ένώ είχαμε μαζευτεί περίπου τριάντα πέντε άτομα γύρω του,κάποια στιγμή απευθύνθηκε σέ μένα καί μου λέει: "Νά μη δίνουμε μόνο τά ονόματα τών ζώντων, αλλά καί τών κε-κοιμημένων!( Τζώρτζης Βελισάριος, Ώραιόκαστρο Θεσσαλονίκης)
* * *
ΚΑΠΟΙΑ φορά,πρίν ξεκινήσω για το Άγ.Ορος ή γυναίκα μου έγραψε ένα γράμμα γιά νά τό δώσω στον Γέροντα Παΐσιο. Επει¬δή όμως του έγραψε πολλά, ξεκίνησε νά γράφει άλλο, μά κι εκείνο τό σταμάτησε. Τελικά έγραψε ένα τρίτο, αλλά τό πρωί ξέχασε νά μου τό δώσει. Όταν πήγα στό Όρος καί συνάντη¬σα τόν παππούλη, μου λέει: "Πάλι μου έγραψε γράμματα ή γυναίκα σου! Πές της ότι τά πήρα όλα!" Λέω: "Παππούλη. πότε σας έστειλε γράμμα;" "Ηξερα ότι δέν του είχε ταχυ¬δρομήσει κάποιο γράμμα. Μετά κατάλαβα ότι όχι μόνο είχε «δει» τά γράμματα, αλλά ήξερε καί τί έγραφαν, μέ τό χάρι¬σμα πού είχε .(Κατσαμάκης Κωνσταντίνος-Θεσσαλονίκη.)