Η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ Τ’ ΑΝΑΠΛΙΟΥ

Στο βράχο Σου φώλιασαν οι έφηβες ελπίδες μου
για το γαλάζιο κουρσός του Ελντοράντο.
Συ μ’ ενθάρρυνες με συμπόνια Μάννας
και μου μειδίασες στο δρομί της χίμαιρας.
Κι' όταν γύρισα ικέτης του΄Ερωτος,
δεν μ’ έδιωξες άπ’ το εαρινό θρονί Σου.
Μ’ άφησες να Σε πλησιάσω με την αμαρτία,
για να γευτώ υστέρα την αναγέννηση στο βλέμμα Σου.
Τώρα έρχομαι με το θάνατο σύντροφο
και καρτερώ την απόκριση Σου.
Μου δείχνεις το φως στη θάλασσα και στον κόρφο Σου
κ' ύστερα το κυπαρίσσι που μηνά την ανάσταση.
(Πάνος Λιαλιάτσης-Ναύπλιον)