Ό δίκαιος έχει τόν Θεό με το μέρος του.

"Ολοι οι άνθρωποι δέν χωράνε σ' αυτόν τόν κόσμο σήμερα. "Αν κάποιος θέλη νά ζήση τίμια καί πνευματι¬κά, δέν χωράει μέσα στον κόσμο.
- Γέροντα, γιατί δέν χωράει;
- Όταν είναι κανείς ευαίσθητος καί βρεθή σέ ένα σκληρό περιβάλλον καί του κάνουν τήν ζωή μαύρη, πώς νά αντέξη; Ή πρέπει νά βρίζη κ.λπ. ή νά φύγη. Αλλά καί νά φύγη δέν μπορεί, γιατί χρειάζεται νά ζήση. Του λέει το αφεντι¬κό: «Σου έχω εμπιστοσύνη, γιατί δέν κλέβεις, πρέπει όμως νά βάζης καί σάπια ανάμεσα στά καλά. Μέσα στίς καλές μπάλες τριφύλλι πρέπει νά βάλης καί λίγες χωνεμένες»! Τόν βάζει καί διευθυντή, γιά νά τόν κράτηση• πρέπει όμως νά κάνη καί έτσι, γιατί αλλιώς θά τόν πετάξη άπό τήν δου¬λειά. Μετά ό καημένος δέν κοιμάται, αρχίζει τά χάπια. Ξέρετε τί τραβάνε οι καημένοι άνθρωποι; Τί δυσκολίες, τί εκβιασμούς συναντούν πολλοί στίς δουλειές τους άπό τους προϊσταμένους; Τους κάνουν τήν ζωή μαύρη. Νά πα¬ρατήσουν τήν δουλειά; Έχουν οικογένεια. Νά καθήσουν; Βάσανα. Μπρος βαθύ καί πίσω ρέμα• καί τά δυο στενά.Πάει νά σκάση κανείς. Κάνει υπομονή, παλεύει.
Σέ άλλον του αφήνουν όλη τήν δουλειά καί πάει ό συ¬νάδελφος μόνο γιά νά πληρωθή. Γνωρίζω έναν πού ήταν κάπου διευθυντής. "Οταν άλλαξαν τά πράγματα, τόν έβγα¬λαν άπό διευθυντή καί έβαλαν άλλον του κόμματος, πού ούτε το Λύκειο δέν είχε τελειώσει. Τόν έκαναν διευθυντή, άλλα δέν ήξερε τήν δουλειά, καί έτσι δέν μπορούσαν νά πάνε σέ άλλη θέση τόν προηγούμενο. Λοιπόν, τί κάνουν; Βάζουν στον ίδιο χώρο καί δεύτερο γραφείο!
Τήν δουλειά τήν έκανε ό παλιός διευθυντής καί ό νέος καθόταν τσι¬γάρο, καφέ, κουβέντα... Τελείως αναιδής! Δέν του έκοβε κιόλας, έλεγε ό,τι του ερχόταν, καί έπεφτε ή ευθύνη μετά στον παλιό. Μέχρι πού αναγκάσθηκε νά φύγη ό καημέ¬νος. «Μήπως πρέπει νά πάω κάπου άλλου; Ό χώρος είναι μικρός• δέν χωράνε δυό γραφεία. Καλύτερα, κάθησε εσύ έδώ», του είπε καί σηκώθηκε καί έφυγε, γιατί του έκανε καί τήν ζωή μαύρη. Καί δέν είναι μιά μέρα, δυό. Κάθε μέρα νά έχης έναν τέτοιον στο κεφάλι σου, είναι βάσανο!
Τόν δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τόν σπρώ¬χνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη του παίρνουν καί τήν θέση. Τόν αδικούν, τόν πατούν - «πατούν επί πτωμά¬των», έτσι δέν λέγεται; Άλλα, όσο οι άνθρωποι τόν σπρώ¬χνουν προς τά κάτω, τόσο ό Θεός τόν ανεβάζει προς τά πάνω σάν τόν φελλό. Θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή. Ή υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα. Αυτός πού θέ¬λει νά ζήση μέ αρετή καί νά είναι τίμιος στην δουλειά του, είτε εργάτης είναι είτε έμπορος είτε οτιδήποτε είναι, πρέπει νά το πάρη απόφαση ότι, όταν αρχίση τήν δου¬λειά του, θά φθάση σέ σημείο νά μήν έχη νά πλήρωση λ.χ. ούτε τα ενοίκια, αν έχη μαγαζί, γιά νά του έρθη ή ευλο¬γία του Θεού. Όχι όμως νά πηγαίνη μέ τον σκοπό: «Άν φθάσω μέχρις εκεί, μετά θά έχω πελατεία»! Νά μήν πάη μέ τέτοιο σκοπό, γιατί τότε ό Θεός δέν θά του δώση. Αλλά όταν πή: «Θά ζήσω κατά Θεόν, δέν θά κάνω αδικίες, θα πώ ότι αυτό αξίζει πενήντα δραχμές και εκείνο διακό¬σιες δραχμές», ό Θεός δέν θα τον άφήση. Κάποιος άλλος εν τω μεταξύ εκείνο πού θά τό δίνη αυτός πενήντα δραχ¬μές, θά τό δίνη πεντακόσιες δραχμές και θά πλουτίση. Τελικά όμως ό απατεώνας αυτός θά φθάση σέ σημείο νά μήν έχη νά πλήρωση ούτε τά ενοίκια και θά τό κλείση τό μαγαζί του, γιατί ό κόσμος πληροφορείται, ενώ σιγά-σιγά ό τίμιος δέν θά μπορή νά τά βγάλη πέρα άπό τήν πε¬λατεία πού θά έχη• θά παίρνη συνέχεια υπαλλήλους! Άλλα στην αρχή θά δοκιμασθή. Ό καλός δοκιμάζεται στά χέ¬ρια τών κακών περνάει άπό τά λανάρια.
"Οταν πάη κανείς μέ τον διάβολο, μέ πονηριές, δέν ευλογεί ό Θεός τά έργα του. "Ο,τ ι κάνουν οι άνθρωποι μέ πονηριά, δέν ευδοκιμεί. Μπορεί νά φαίνεται ότι προ¬χωράει, άλλα τελικά θά σωριάση. Τό κυριώτερο είναι νά ξεκινά κανείς από τήν ευλογία του Θεού γιά ό,τι κάνει! Ό άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό μέ τό μέ¬ρος του. Και όταν έχη και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. "Οταν κανείς βαδίζη μέ τό Ευαγγέ¬λιο, δικαιούται τήν θεία βοήθεια. Βαδίζει μέ τον Χρι¬στό. Πώς νά τό κάνουμε; Τήν δικαιούται. "Ολη ή βάση εκεί είναι. Άπό 'κεί και πέρα νά μή φοβάται τίποτε. Αυτό πού έχει σημασία είναι νά αναπαύεται ό Χριστός, ή Πα¬ναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργεια μας, καί τότε θά έχουμε τήν ευλογία του Χριστού, τής Παναγίας καί τών Αγίων μας, καί τό "Αγιο Πνεύμα θά επαναπαύεται σ' εμάς. Ή τιμιότης του άνθρωπου είναι τό ανώτερο Τιμιόξυλο. Άν ένας δέν είναι τίμιος καί έχη Τιμιόξυλο, είναι σάν νά μήν έχη τίποτε. "Ενας καί Τιμιόξυλο νά μήν έχη, άν είναι τίμιος, δέχεται τήν θεία βοήθεια. (ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ-π.Παϊσίου-εκδ.Ι.Μ.Σουρωτής)



Έλεγε ο π.Πορφύριος :
Νά μελετάτε καί νά προσεύχεσθε καί νά έχετε ως στόχο νά προχωρείτε στην αγάπη του Θεού καί της Εκκλησίας. Μήν πολεμάτε νά διώξετε τό σκοτάδι άπ' τό δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μιά τρυπίτσα, για νά έλθει τό φως, καί τό σκοτάδι θά φύγει. Τό 'ιδιο ισχύει καί γιά τά πάθη καί τίς αδυναμίες. Νά μήν τά πολεμάτε, αλλά νά τά μεταμορφώνετε σέ δυνάμεις περιφρονώντας τό κακό. Νά καταγίνεσθε μέ τά τρο¬πάρια, τους κανόνες,τή λατρεία του Θεού, τό θείο Έρωτα

Ό δόκιμος π.Παϊσιος δέν ταρασσόταν ούτε φοβό¬ταν από τήν παρουσία τού διαβόλου. "Ελεγε: «Να’ρχεσαι, διότι μού κάνεις καλό. Μέ βοηθάς νά θυμάμαι τόν Θεό, όταν τόν ξεχνώ, καί νά προσεύχωμαι».
Αργότερα σχολίαζε ό Γέροντας: «Πού νά μείνη ό πειρασμός! Εξαφανιζόταν αμέσως. Δέν είναι χα¬ζός νά προξενή στεφάνια στον μοναχό».
* * *
Μιά φορά ήμουν μέσα στό Ιερό καί παρακολουθούσα τόν Ιερέα πού έκανε τήν προσκομιδή. Μού συνέβη τότε ενα γεγονός. Στό "θύεται ό Αμνός τού Θεού", είδα τόν Αμνό πάνω στό άγιο Δισκάριο νά σπαρτα¬ρά σάν αρνί πού τό σφάζουν. Πού νά τολμήσω άλλη φορά νά πλησιάσω! (π.Παϊσίου)