Κύριε και Θεέ μας, γνωρίζουμε ότι είμαστε ανάξιοι των οικτιρμών σου και δεν μπορούμε να σηκώσουμε τους οφθαλμούς μας για να σε ατενίσουμε.
Τι καλό κάναμε άλλωστε για να εκπληρωθούν τα αιτήματά μας;
Πως λοιπόν είμαστε άξιοι να λάβουμε τις ευεργεσίες σου;
Εσύ είσαι δίκαιος και εμείς άδικοι.
Εσύ αγαπάς και εμείς μισούμε.
Εσύ είσαι εύσπλαχνος και εμείς άσπλαχνοι.
Εσύ είσαι ευεργέτης και εμείς άρπαγες.
Ομολογούμε την δικαιοσύνη σου, κηρύττουμε τις ευεργεσίες σου και γνωρίζουμε την καταδίκη μας διότι είμαστε άξιοι για μύριους θανάτους. Γι’αυτό έχοντας θάρρος στην αμνησίκακη ευσπλαχνία σου προσερχόμαστε εμείς οι αχάριστοι σε Σένα τον ευεργέτη.
Μην λοιπόν για την αμαρτωλή ζωή μας συντρίψεις σε κλοιό λιμού και ξηρασίας, αλλά δώσε στην γη που έπλασες βροχή και γέμισε τους κόλπους της με τα ζωογόνα σου ύδατα.
Να λοιπόν! Μοιάζει πλέον η γή σαν θηλάζουσα μητέρα που έχει ξηραμμένους τους μαστούς της. Διότι όπως της μητέρας το στήθος που στερείται γάλακτος θάνατο προσφέρει στο βρέφος αντί για ζωή, έτσι και η γη έχοντας στεγνούς και ξηρούς τους κόλπους της μαρασμό προσφέρει στην χλόη και φθορά στα γεννήματα της απειλώντας μας με λιμό και με θάνατο.
Διότι ο προερχόμενος από την ξηρασία καύσωνας σαν άλλος διακαής πυρετός μαραίνει τα βλαστήματα προμηνύοντας τον αφανισμό των γενημάτων.
Αλλά με το έλεός σου επίσκεψαι την γη, άνοιξε τους καταρράκτες του Ουρανού και με υδατοφόρα νέφη τον αέρα θεράπευσε και με πλούσια βροχή την γη καταδρόσισε.
Δώσε ζωή στα βλαστήματά και με τις αναπνοές των ευεργετικών ανέμων σου τους καρπούς άρτιους και μεστούς κάνε και πλήθυνε αυτούς Εύσπλαχνε με τους οποίους συντηρείται η ζωή των ανθρώπων.
Διότι εάν εσύ δεν δώσεις βροχή ευεργεσίας η γη δεν θα δώσει τους καρπούς της αλλά με τα πλήθη των οικτιρμών σου επάκουσαι την δέησί μας από εμάς τους αναξίους δούλους σου. Αμήν!
(ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ)
-