Αναρτήσεις
Ο Άγιος Σπυρίδων:είχε εξαιρετικά ενάρετη κόρη, που λεγόταν Ειρήνη. Κάποιος γνωστός τους εμπιστεύτηκε στην Ειρήνη ένα πολύτιμο κόσμημα. Εκείνη, για να το ασφαλίσει καλύτερα, το έκρυψε στη γη. Σε λίγο όμως καιρό εκοιμήθη τον αιώνιο ύπνο.Μετά από αρκετό καιρό έρχεται εκείνος που της εμπιστεύθηκε το κόσμημα, και μη βρίσκοντας την κόρη, άρχισε να το ζητά από τον πατέρα. Ο Άγιος Σπυρίδων δεν ήξερε τίποτε για το κόσμημα. Λυπημένος όμως για τη ζημιά του ανθρώπου εκείνου, πήγε στον τάφο της και παρακάλεσε τον Θεό να επικοινωνήσει μαζί της πριν από τη μελλοντική κοινή ανάσταση.Και πραγματικά, η ελπίδα του δεν ματαιώθηκε. Ζωντανή η κόρη παρουσιάσθηκε στον πατέρα της. Του φανέρωσε που βρισκόταν κρυμμένο το κόσμημα και πάλι εξαφανίσθηκε.Ο Άγιος Σπυρίδων βρήκε το κόσμημα και το επέστρεψε στον κάτοχό του.
Η ΟΣΙΑ ΙΣΙΔΩΡΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Ή Αγία Ίσιδώρα της Αιγύπτου, είχε πολύ μεγάλη ταπείνωση. Ή σαλότητά της έκανε τις άλλες μοναχές της μονής να μη κάθονται μαζί της στην τράπεζα. Εντούτοις, αύτη έκανε υπα¬κοή σε όλες τις αδελφές σαν να ήταν προσωπική υπηρέτρια κάθε μοναχής. Αντί να φοράει μονα¬χική μαντήλα στο κεφάλι και σανδάλια στα πό¬δια, κάλυψε το κεφάλι της μέ ένα κουρέλι και περπατούσε χωρίς παπούτσια. Τρεφόταν μέ άποφάγια που παρέμεναν στα πιάτα που έπλενε. Πολλές άπό τις αδελφές θύμωναν μαζί της, άλλα ή ευλογημένη μοναχή ανεχόταν τα πάντα μέ υ¬πομονή και σιωπή. Καμμία δέν τήν άκουσε να αντιλογείι ή να γκρινιάζει. Όσο πιο απάνθρωπα τής φέρονταν οι άλλες μοναχές τόσο εκείνη χαι¬ρόταν. Ή κρυμμένη αρετή της ήταν γνωστή μόνο στο Θεό, ό όποιος επέλεξε να τήν δοξάσει ακόμη και σε αυτήν τήν ζωή. Ή αγιότητα της αποκαλύ¬φθηκε στον ερημίτη Πιτιρίμ, ενα διάσημο ασκη¬τή τής εποχής, άπό άγγελο Κυρίου πού του έμφανίστηκε.
Ό Άγιος Πιτιριμ πήγε στο μοναστήρι και ζήτησε να δει τις μοναχές. Όλες συγκεντρώθη¬καν γύρω του εκτός άπό τή Όσια Ίσιδώρα. Ό γέροντας διέταξε να παρουσιαστεί μπροστά του ή αγία, τήν οποία έφεραν βίαια αμέσως οι μονα¬χές. Μόλις τήν είδε, ό Άγιος Πιτιριμ έπεσε στα πόδια της και είπε, «ευλόγησε με, Άμμά». Ή Οσιία τότε έπεσε κάτω και τον ίκέτευσε να τήν ευλο¬γήσει εκείνος. Όλοι έμειναν έκπληκτοι άπό αυτό το γεγονός και κάποια άπό τις μοναχές είπε: «Αββά! Είναι ντροπή! Ή αδελφή είναι ανόη¬τη». «Έσεις είστε ανόητες», απάντησε ό γέρον¬τας. «"Εχει μεγαλύτερη αρετή άπό σας και άπό εμένα! Είναι ή μητέρα μας και προσεύχομαι τήν ημέρα τής κρίσης να βρεθώ το ίδιο στην αρετή μέ αυτήν»!
Όταν οί μοναχές άκουσαν αυτό, έπεσαν στα πόδια του μέ δάκρυα και άρχισαν να εξομο¬λογούνται τις παραβάσεις τους ενάντια στην Οσια σαλή. Ό Άγιος Πιτιριμ προσευχήθηκε για αυτές και έφυγε. Αρκετές ημέρες αργότερα, ή ό¬σια Ίσιδώρα θέλοντας να αποφύγει τή δόξα και τις τιμές άπό τις συμμονάστριές της άφησε τή μο¬νή και κάνεις δέν έμαθε ποτέ πού πήγε ή πού α¬ναπαύτηκε
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΠΙΩΝ Ο ΣΙΝΔΟΝΙΤΗΣ
Ό Άγιος Σεραπίων ονομάστηκε «συνδονίτης», καθότι σέ όλη του τή ζωή δεν φορούσε τί¬ποτα άλλο εκτός άπό ενα λινό σινδόνι.
Ενθουσιώδης στην ασκητική προσπάθεια τής σαλότητας, ό όσιος δεν είχε ούτε σπίτι ούτε καταφύγιο και πέρασε τή ζωή του όπως ενα πουλί που μεταναστεύει. "Ετρωγε συχνά αποφάγια άπό τα σκουπίδια που πετούσε ό κόσμος, τή δέ ζωή του τήν αφιέρωσε στην αγάπη για τον πλησίον.
Όταν ήταν ακόμη νέος, εγκαταστάθηκε κοντά σέ μία οικογένεια ειδωλολατρών που ή¬ταν ηθοποιοί και παρέμεινε μαζί τους νηστεύον¬τας σκληρά και προσευχόμενος ασταμάτητα μέ¬χρι που ολόκληρη ή οικογένεια έγιναν χριστια¬νοί και άφησαν το θεάτρο.
Κάποτε, συνάντησε στο δρόμο έναν ζητιά¬νο ό όποιος φορούσε κουρέλια τρέμοντας στο κρύο. Τότε ό όσιος έβγαλε το μοναδικό του έν¬δυμα, το έδωσε στο ζητιάνο και κάθισε πιο κάτω διαβάζοντας το ευαγγέλιο. Κάποιος πού πέρασε τον ρώτησε ποιος τον έγδυσε και ό άγιος δεί¬χνοντας του το Ευαγγέλιο του είπε: «Αυτό μέ ξέντυσε»!
"Ετσι ήταν ή ζωή τοΰ οσίου ό όποιος κοι¬μήθηκε στό εξηκοστό έκτο έτος τής ηλικίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ
Ό χρόνος δέν κράτησε για μας πολλά στοι¬χεία της βιογραφίας τοΰ οσίου Μαξίμου και δεν μας είναι τίποτα άλλο γνωστό σχετικά με την νε¬ανική του ηλικία, εκτός από το ότι ό όσιος αφιέ¬ρωσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του Θεού, ενώ ακόμη βρισκόταν στην εφηβεία του. Δέν γνω¬ρίζουμε με ποιο τρόπο προετοιμάστηκε γιά την ασκητική διακονία της σαλότητας. Ξαφνικά εμ¬φανίστηκε στους δρόμους της Μόσχας σχεδόν γυμνός, τρέχοντας από το ένα μέρος στο άλλο, μιλώντας με παροιμίες και παραβολές. Ένω άν¬τεχε τις σκληρές καιρικές συνθήκες μόνο μέ λιγο¬στά κουρέλια, συχνά αναφωνούσε: «Άν και ό χειμώνας είναι σκληρός, ό παράδεισος είναι γλυ¬κός», «υποφέρουμε επειδή έχουμε θέλημα» και «μέ τήν υπομονή ό Θεός θά μας χαρίσει τον πα¬ράδεισο».
Ή εποχή που ό όσιος Μάξιμος αγωνίστηκε ώς σαλός (1360-1433 μ.Χ), ήταν μία ιδιαίτερα δύσκολη εποχή γιά τή Ρωσσία. Οι άνθρωποι κα¬ταπιέζονταν άπό τους μογγόλους, από τήν ξηρα¬σία, τήν πείνα και τήν πανούκλα. Μέ τήν εθε¬λοντική του κακοπαθεια, ό δια Χριστον σαλός δίδασκε τους βασανισμένους ανθρώπους υπομο¬νή, μετάνοια και ελπίδα. Καθοδηγούσε, δίδασκε και προειδοποιούσε μέ παροιμίες, μερικές άπό τις όποιες μπορούσαν νά τις καταλάβουν μόνο ε¬κείνοι στους οποίους απευθύνονταν: «Δέν είναι εξ ολοκλήρου άπό μαλλί, μερικά είναι άπό συν¬θετικό», «άν σε χτυπήσουν, σκύψε χαμηλότερα», «μήν κλαίτε αυτόν που χτυπήθηκε, άλλα αυτόν που δέν χτυπήθηκε».
"Ηλεγχε τους εμπόρους και τους ευγενείς της Μόσχας λέγοντας: «"Εχουμε εικονοστάσι στο σπίτι, άλλα πουλάμε τή συνείδηση». «Συμφωνά μέ τη γενειάδα - Αβραάμ, συμφωνά μέ τις πρά¬ξεις - Χάμ»• «όλοι σταυροκοπιούνται, άλλα δέν προσεύχονται όλοι» και «ό Θεός βλέπει κάθε ψέ¬μα, δέν θά τόν εξαπατήσετε».
Ό όσιος Μάξιμος κοιμήθηκε στις 11 Νοεμ¬βρίου του 1433 και ενταφιάστηκε δίπλα στην εκ¬κλησία των Αγίων Μαρτύρων Μπόρις και Γκλέμπ στή Μόσχα. Στις 13 Αύγουστου 1547 έγινε ή άνακομιδή στά άγια λείψανα του τά όποια βρέθηκαν άφθαρτα• ό Θεός τόν είχε δοξά¬σει.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΡΕΑΣ
Ό όσιος Ανδρέας γεννήθηκε το 1638 στην πόλη Τράνς-Βόλγα. Μετά το θάνατο των γονέων του έβαλε μετάνοια στον ηγούμενο Στέφανο της μονής τής Αναστάσεως του Χρίστου. Ό γέρον¬τας τον ενεθάρρυνε να ακολουθήσει τον δρόμο τής μακάριας σαλότητας και ό όσιος Ανδρέας υ¬πάκουσε, αρχίζοντας μία νέα ζωή ως δια Χριστόν σαλός.
Κάθε χρόνο, ό όσιος Ανδρέας επισκε¬πτόταν όλα τα γειτονικά μοναστήρια για να προσευχηθεί στις εκκλησίες τους. Περπατούσε χωρίς παπούτσια και ντυμένος με ελαφρύ κουρε¬λιασμένο ρουχισμό ακόμη και το χειμώνα. Μετά την κοίμηση του γέροντα του, ό άγιος μετακινή¬θηκε προς την πόλη Τότμα και εγκαταστάθηκε κοντά στην εκκλησία του Σωτήρος Χρίστου, ή ο¬ποία βρισκόταν στις όχθες του πόταμου Σουκχ-να. Έδω συνέχισε τους αγώνες του.
Ακόμη κάί κατά τή διάρκεια τής γήινης παρουσίας του, ή χάρη τής θεραπείας συνόδευε τον όσιο. Μια φορά το καταχείμωνο, ό άγιος περπατούσε χωρίς παπούτσια, όπως συνήθως, για νά πάει σε μία εκκλησία πενήντα μίλια μα¬κριά άπό την πόλη. Στο δρόμο συνάντησε τον αρχηγό μιας τοπικής φυλής, ό όποιος υπέφερε ά¬πό μία ασθένεια ματιών. Ό φύλαρχος γνώριζε άπο φήμες που είχε ακούσει για τον άγιο και τον παρακάλεσε να θεραπεύσει τα μάτια του. Ό ό¬σιος γύρισε προς το μέρος του, τον κοίταξε και έφυγε μακριά. Ό φύλαρχος, όντας άνθρωπος μέ μεγάλη πίστη, έπλυνε τα μάτια του μέ το χιόνι ε¬πάνω στο όποιο ό ευλογημένος σαλός είχε στα¬θεί και θεραπεύθηκε αμέσως.
Όταν ό άγιος κατάλαβε ότι ερχόταν το τέ¬λος της επίγειας ζωής του, έστειλε τον νεωκόρο τής εκκλησίας της Αναστάσεως του Σωτήρος να φωνάξει τον εφημέριο. Ό Ιερέας άκουσε την εξο¬μολόγηση του και τον κοινώνησε. Ό Όσιος προ¬σευχήθηκε για μία στιγμή, και έπειτα είπε στον πρεσβύτερο: «Αδελφέ, ό χρόνος έφτασε για το χωρισμό τής ψυχής άπό το σώμα». Μέ δάκρυα ό π. Ιωάννης άναψε ένα κερί και έβαλε θυμίαμα. Ό ευλογημένος Σαλός δίπλωσε τα χέρια του μπροστά στο στήθος και κοιμήθηκε ειρηνικά.
-
